«-Γέροντα, μου κάνει εντύπωση το θάρρος των Μυροφόρων.
-Οι Μυροφόρες είχαν μεγάλη εμπιστοσύνη στον Χριστό, είχαν πνευματική κατάσταση, γι’ αυτό δεν υπολόγισαν τίποτα… Γι’ αυτό και αξιώθηκαν να ακούσουν από τον Άγγελο το χαρμόσυνο μήνυμα της Αναστάσεως. 
-Γέροντα, πώς θα μπορέσουμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως; 
–Να καλλιεργήσουμε το χαροποιόν πένθος, για να έρθει η πραγματική χαρά. Αν ζήσουμε με ευλάβεια και κατάνυξη την Μεγάλη Εβδομάδα, θα ζήσουμε με πνευματική αγαλλίαση και θεία ευφροσύνη την Αγία Ανάσταση. 
-Είναι, γέροντα, φυσικό να μην νιώθω πολλή χαρά το βράδυ της Αναστάσεως; 
-Ναι, είναι φυσικό. Επειδή το συναίσθημα της λύπης είναι μεγαλύτερο από το συναίσθημα της χαράς, δεν μπορούμε σε μια μέρα να ξεπεράσουμε αυτή την ψυχική κατάσταση. Σιγά-σιγά όμως,κατά τη Διακαινήσιμο Εβδομάδα, που είναι σαν μία ημέρα  πασχαλινή, φεύγει ο πόνος της Μ. Εβδομάδας και η ψυχή γεμίζει από την αναστάσιμη χαρά. 
-Γιατί, Γέροντα, σε μερικά μοναστήρια κάνουν λιτανεία κατά την δεύτερη ή Τρίτη ημέρα του Πάσχα; 
-Για να σκορπίσουν την πασχαλινή χαρά. 
Την Διακαινήσιμο Εβδομάδα χτυπούν όλα μαζί- καμπάνες σήμαντρα, και η καρδιά χτυπά δυνατά ζώντας το « Αναστάσεως ημέρα…». 
Εύχομαι να χαίρεστε πάντοτε 
με αγαλλίαση πνευματική, 
με συνεχή πνευματική χαρά, 
με εσωτερική γλυκειά αναστάτωση. 
(από το βιβλίο Λόγοι Γ. Παΐσιου, τόμος ΣΤ, σ. 203-204)
«Πᾶνος» 

 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου