Ήταν
μοναχός της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου και είχε το διακόνημα του δοχειάρη,
δηλαδή αποθηκάριου και οικονόμου του λαδιού.
«Ανεδείχθη τύπος οσίου
μοναχού, και δια της ένδον επιμελείας και λοιπής εναρέτου ζωής του
έφθασεν εις μέτρον αγιότητος, ποιών και θαύματα».
Αναφέρεται
πώς σε μία περίοδο μεγάλης έλλειψης λαδιού στη μονή, ο όσιος δοχειάρης,
σκεπτόμενος ότι θα πρέπει να το εξοικονομήσει για να μη μείνουν σβυστά
τα καντήλια της εκκλησίας, άρχισε να το περικόπτει.