Ἀπό τό Γεροντικό
Ὅταν πρωτοϊδρύθηκε τό Κοινόβιο τοῦ Ὁσίου
Θεοδοσίου στήν Παλαιστίνη, ἦταν τόσο φτωχό πού συχνά δέν ὑπῆρχαν οὔτε
τά ἀπολύτως ἀναγκαῖα γιά τήν συντήρησι τῶν μοναχῶν.
Ἦτο Μέγα Σάββατο
ἀπόγευμα. Περίμεναν νά ἑορτάσουν τό Ἅγιο Πάσχα. Οἱ ἀδελφοί ἔψαχναν
ἀπελπισμένοι ὁλόκληρο τό μοναστήρι. Δέν ζητοῦσαν μεγάλα πράγματα. Γιά
τίποτε φαγώσιμο, οὔτε συζήτησι πιά δέν γινόταν.
Μιά μικρή προσφορά
ἐκοίταζαν νά βροῦν, ξεχασμένη ἀπό ἄλλη φορά, γιά νά μή στερηθοῦν τή Θεία
Κοινωνία. Ἀδύνατον ν’ ἀνακαλύψουν. Κι’ ἐδῶ στέρησις, συλλογίζονταν.