Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 6ον)

ΜΟΝΑΧΟΣ ΝΕΟΦΥΤΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ
ΜΕΡΟΣ 6ον

Ὁ Ὀρθόδοξος θεολόγος σήμερα
 

«…Ἐμεῖς οἱ θεολόγοι τοῦ σήμερα μποροῦμε καί εἴμαστε ὑποχρεωμένοι νά προβάλλουμε περισσότερο ἀπό τό παρελθόν τήν ἀνθρωπιστική χριστιανική συμβολή τῶν κυριοτέρων πράξεων τῆς θείας Ἀποκάλυψης, πού κορυφώθηκε ἐν Χριστῷ – ὅπως ἡ Ἐνσάρκωση τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ θυσία Του πάνω στόν Σταυρό, ἡ Ἀνάσταση καί ἡ Ἀνάληψή Του ὡς ἀνθρώπου – καί τίς συνέπειες, πού ἀπορρέουν ἀπό αὐτές, γιά τήν διακονία τῆς προόδου καί τῆς πνευματοποίησης γενικά.

Αὐτή εἶναι ἡ θετική ἔννοια τοῦ ἀνοίγματος τῆς θεολογίας πρός τόν κόσμο, παραμένοντας πιστή στόν ἑαυτό της : Νά δώσει ὅλη τήν προσοχή στόν κόσμο, μέ τήν ἔννοια τῆς ἀναγνώρισης τῆς οὐσίας καί τῆς ἀξίας τοῦ κόσμου καί μέ τήν ἔννοια τῆς βοηθείας, πού πρέπει νά τοῦ προσφέρει, γιά μία ὀρθή ἀνάπτυξη τοῦ ὅτι ἀποτελεῖ ἀληθινή χριστιανική ἀνθρωπότητα.
Τά δόγματα τῆς ἐνσάρκωσης, τῆς ἀνάστασης καί τῆς θέωσης προσφέρουν μία μεγάλη συμβολή σέ αὐτή τήν πρόοδο τοῦ ἀνθρώπινου στήν αὐθεντικότητά του.
 

Ἡ ὑποστατική ἕνωση τῶν δύο φύσεων ἐν Χριστῷ, ἀντίθετα πρός τόν δοκητισμό (ἡ θεωρία περί μιᾶς φαινομενικῆς μόνο ἀνθρώπινης φύσης τοῦ Χριστοῦ), δέν εἶναι παρά ἡ αἰώνια ἐνίσχυση τοῦ σχετικοῦ διά τοῦ ἀπολύτου, ἑπομένως τοῦ κτιστοῦ.
Ὅσο ἐπιβλαβής εἶναι ἡ κλεισμένη στούς τύπους τοῦ παρελθόντος θεολογία, τόσο ἀνεπαρκής εἶναι ἡ ἀποκλειστικά προσκολλημένη στό παρόν θεολογία.
 

Ἐξίσου, ὅμως, ἐπιβλαβής καί προκαλούσα ἀταξία εἶναι ἡ θεολογία, πού δίνει προσοχή μόνο στό μέλλον, μία θεολογία, πού κυριαρχεῖται ἀπό ἕνα πνεῦμα οὐσιαστικά ἐσχατολογικό, πού παραμελεῖ τήν πραγματικότητα τῆς παρούσας ζωῆς καί τήν βοήθεια, πού πρέπει νά προσφέρει σέ αὐτήν. Αὐτό τό χαρακτηριστικό ἐκδηλώνεται συχνά στήν προτεσταντική θεολογία, πού ὑποτιμᾶ τό παρόν καί τό καθῆκον της γιά τήν ἐν χρόνῳ πνευματοποίηση τοῦ ἀνθρώπου. Καί γιά τό κάλεσμά του νά ἐκπληρώσει τά καθήκοντά του ἀπέναντι στούς συνανθρώπους του σήμερα, ὄντας ἀπασχολημένη ἀποκλειστικά μέ τήν ἐσχατολογική ἐλπίδα. Ἡ τεταμένη ἀναμονή τῆς μετά τό τέλος τοῦ κόσμου ζωῆς τονίζεται σχεδόν ἀποκλειστικά, ἰδιαίτερα σέ ὁρισμένες νεοπροτεσταντικές ὁμολογίες.
 

Μία χριστιανική θεολογία ὁλοκληρωμένη καί ἀνοικτή σέ μία ἀληθινή πρόοδο πρέπει βέβαια νά ἐμψυχωθεῖ ἀπό τήν ἐλπίδα καί τήν προοπτική τοῦ ἐσχατολογικοῦ μέλλοντος, ἀλλά ἡ ἐλπίδα καί ἡ προοπτική αὐτή ὑποστηρίζονται ἀπό τήν παρούσα ἐμπειρία μιᾶς συνεχοῦς προόδου στήν πνευματοποίηση καί στήν βελτίωση τῶν ἀγαπητικῶν σχέσεων μεταξύ τῶν ἀνθρώπων. Πρός αὐτό τό μέλλον προχωρεῖ κανείς μέ τήν βοήθεια τῆς παρούσης πνευματικῆς προόδου, βασική πηγή τῆς ὁποίας εἶναι ἡ ἀποκορυφωμένη ἐν Χριστῷ Ἀποκάλυψη, πού πραγματοποιεῖται ἐδῶ καί δύο χιλιάδες χρόνια, ὅπως μᾶς διαβεβαιώνουν οἱ βιβλικές μαρτυρίες αὐτῆς τῆς Ἀποκάλυψης καί ἡ μαρτυρία τῶν χριστιανικῶν αἰώνων μέχρι σήμερα.

Ἀκόμη καί μέ τήν πιστότητά της ἀπέναντι στίς πράξεις καί τούς λόγους τοῦ Χριστοῦ, πού γνωρίσαμε ἀπό τό ἀποστολικό κήρυγμα, ἡ θεολογία μπορεῖ ὡστόσο νά προοδεύει σέ κατανόηση, χωρίς νά ξεπεράσει τό περιεχόμενο τῆς Ἀποκάλυψης.
Ἡ θεολογία πρέπει νά εἶναι, ὅπως καί ἡ Ἐκκλησία, ἀποστολική, σύγχρονη μέ κάθε ἐποχή καί προφητο-ἐσχατολογική. Στήν πορεία τῆς προόδου της, ὅμως, δέν πρέπει νά ἀποκόπτεται ἀπό τήν Ἐκκλησία, ἀλλά νά προχωρεῖ μαζί μέ τήν Ἐκκλησία, πού καθοδηγεῖται ἀπό τό Πνεῦμα, πρός τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν…».
Θεολογία τῆς πίστεως, τῆς ἀγάπης, τῆς ἐλπίδος
 

«…Ἡ χριστιανική θεολογία, πού ἀπαντᾶ σέ ὅλους τούς ὅρους, πού ἀναφέραμε, συμβάλλει στήν πρόοδο καί ἑπομένως διευκολύνει τήν ἀδιάκοπη καρποφορία τῆς Ἀποκάλυψης. Μέ αὐτή τήν ἔννοια, αὐτή ἡ θεολογία εἶναι μία θεολογία τῆς πίστης, τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐλπίδας. Μέ τήν πίστη ἐκδηλώνει τήν βεβαιότητά της ὡς πρός τήν πραγματική Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ. Μέ τήν ἐλπίδα ἀνοίγει στούς πιστούς τήν προοπτική γιά τήν πλήρη ἀφομοίωση τῶν ἀγαθῶν τοῦ ἀποκεκαλυμμένου Χριστοῦ. Μέ τήν ἀγάπη τούς βοηθάει νά ἑνώνονται ἀπό τώρα κιόλας μέ τόν Χριστό καί μεταξύ τους. 

Μέ τήν πίστη, ἡ θεολογία εἶναι πιστή στήν πραγματοποιημένη στό παρελθόν ἀποκάλυψη. Μέ τήν ἐλπίδα εἶναι ἀνοιχτή πρός τό μέλλον γιά τήν πλήρη συμμετοχή στά ἀγαθά τοῦ Χριστοῦ καί καθοδηγεῖ τήν πρόοδο πρός Αὐτόν, καί μέ τήν ἀγάπη καλλιεργεῖ τήν συμμετοχή ἀπό τώρα κιόλας σέ αὐτά τά ἀγαθά μέ μιά συνεχῶς αὐξανόμενη κοινωνία μέ τόν Χριστό καί τούς συνανθρώπους μας. Μέ αὐτά τά τρία γνωρίσματα ἡ θεολογία εἶναι παραδοσιακή, ἀλλά ταυτόχρονα σύγχρονη καί προφητο-ἐσχατολογική…».
Θεολογία καί πρόοδος
 

«…Ἡ θεολογία καλλιεργεῖ τήν πρόοδο, βοηθώντας τήν πνευματική πρόοδο τῆς χριστιανικῆς ἀνθρωπότητας πρός τήν καθολική καί τέλεια ἐσχατολογική κοινωνία. Ἡ ἴδια ἀποτελεῖ μέρος τῆς κίνησης τοῦ ἀνθρωπίνου πνεύματος πρός τήν πλήρη ἕνωση μέ τόν Θεό, ἔχοντας ἕναν ἰδιαίτερα ἀποφασιστικό ρόλο σέ αὐτή τήν κίνηση μέ τήν ἰδιότητα τοῦ ἑρμηνευτοῦ τῆς κίνησης αὐτῆς.
 

Τήν κίνηση αὐτή τοῦ ἀνθρώπινου πνεύματος ὑποστήριξε ἀνεπιφύλακτα ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής κατά τοῦ ὠριγενισμοῦ, πού θεωροῦσε τήν κίνηση ὡς προϊόν τῆς πτώσης τῶν πνευμάτων ἀπό τήν πρωταρχική ἑνότητα[18]. 

Ἄν μέ τό πνευματικό βίωμα τῆς Ἐκκλησίας αὐτή ἡ κίνηση πραγματοποιεῖται πρακτικά κατά τόν πιό ἀποφασιστικό τρόπο, ἡ θεολογία, πού ἐκπληρώνει ἰδιαίτερα τήν διακονία νά ἐξηγεῖ αὐτήν τήν κίνηση καί ἑπομένως νά τήν βοηθᾶ, καλεῖται νά βοηθᾶ γενικά ὅλη τήν κίνηση τῆς δημιουργίας πρός τόν Θεό…».

Συνεχίζεται

(Παρακάτω οἱ σύνδεσμοι τῶν προηγούμενων ἀναρτήσεων)

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 1ον)
https://ethnegersis.blogspot.com/2018/12/1.html

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 2ον)
https://ethnegersis.blogspot.com/2018/12/2.html

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 3ον)
https://ethnegersis.blogspot.com/2018/12/3.html

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 4ον)
https://ethnegersis.blogspot.com/2018/12/4_6.html

Ο ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΣΗΜΕΡΑ (Μοναχός Νεόφυτος Γρηγοριάτης) - (ΜΕΡΟΣ 5ον)
https://ethnegersis.blogspot.com/2018/12/5_7.html

«Πᾶνος»