« Ἀδελφός ἠρώτησε τόν ἀββᾶν Σισόην λέγων: “Εἰπέ μοι ῤῆμα”. Ὁ δέ ἔφη: “ Τί μοι ἀναγκάζεις λαλῆσαι ἀργῶς;
Ἰδού, ὅ βλέπεις ποίησον.” »!!!
Πόσο μεγάλη σημασία έδιδαν οι εμπνευσμένοι Πατέρες μας στο θέμα της περιττολογίας!! Πόσο επίκαιροι ήσαν και είναι οι λόγοι τους!! Και, βέβαια, αυτό ήταν αποτέλεσμα πολυετούς εμπειρίας και συστηματικής πνευματικής ζωής.
Με θαυμαστό, λοιπόν, τρόπο και ο αββάς Σισόης διδάσκει τον νεώτερο μοναχό που τον ερωτά και είναι ακόμα άπειρος στα μυστικά της πνευματικής ζωής.
Δεν αρνείται να συζητήσει μαζί του. Απλά, τον διδάσκει με πολλή ταπείνωση και ειλικρινή αγάπη ότι, η καλύτερη μορφή διδασκαλίας είναι το παράδειγμα, συνδυασμένο με την ευλογημένη σιωπή!!
Πόσο κερδισμένοι θα είμασθε και εμείς, εάν αυτή την συμβουλή την εφαρμόζαμε στην ζωή μας!!