Πέμπτη 30 Μαΐου 2019

Μοναχός Ιωσήφ Κουτλουμουσιανοσκητιώτης (1886 - 30 /5/ 1992)


Ο επί επταετία γείτονας μου Γερο-Ιωσήφ ο Κύπριος έχει μία ωραία ιστορία, γεμάτη περιπέτειες, απλότητα και ταπεινότητα. Κατά κόσμον ονομαζόταν Ιωάννης Χατζηπαναγιώτου. 
Τους ευλαβείς, καλοσυνάτους, απλούς και φτωχούς γονείς του τους έλεγαν Νικόλαο και Παναγιώτα. Γεννήθηκε στο χωριό Ριζοκάρπασο, της σήμερα κατεχόμενης από τους Τούρκους Καρπασίας, το 1886. 
Το 1902 ήλθε στο Άγιον Όρος. 
Στην Κύπρο δεν ξαναπήγε ποτέ. Την αγαπούσε όμως, προσευχόταν γι’ αυτή, και τη θυμόταν. Έλεγε:
 «Ποτέ δεν έχω βγάλει την Κύπρο από την καρδιά μου, γιατί γέννησε αγίους». Θυμόταν τις πολλές εκκλησιές του χωριού του με τα ωραία ήθη κι έθιμα.

Ή ιστορία της θεραπείας μιας Τουρκάλας μέ μεγάλη πίστη



Μάς έλεγαν στο γυναικείο μοναστήρι στο Μίρκοβατς εκεί πίσω άπ’ τά Σκόπια αυτό τό ασυνήθιστο συμβάν. 

Σ’ αυτό τό μοναστήρι υπάρχει ένα αγίασμα. Τούτο τό νερό ήταν γνωστό γιά τή θεραπευτική του ιδιότητα τόσο μεταξύ των χριστιανών όσο καί μεταξύ των μουσουλμάνων. 

Μία μέρα, έπεφτε δυνατή βροχή, καί τό νερό, κόκκινο άπ’ τή λάσπη, έρεε σάν ποτάμι δίπλα στο μοναστήρι. Κάποιου Τούρκου αρρώστησε ή γυναίκα. Την πόνεσαν πολύ τα στήθη, κι εκείνη διπλωνόταν άπ’ τους πόνους. 

Πήρε ό Τούρκος την Τουρκάλα στο άλογο καί λίγο πριν βραδιάσει την έφερε στο μοναστήρι του Μίρκοβατς.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΠΕΜΠΤΗ 30 ΜΑΪΟΥ 2019

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος ὁ Ὁμολογητής


Ψήφῳ Θεοῦ πρὸς θεῖον ἤρθη χωρίον,
Γῆς, Ἰσαάκιος ἐκλιπὼν τὸ χωρίον.
Θεῖον Ἰσαάκιον μόρος εἷλεν ἑνὶ τριακοστῇ.

Ψήφω Θεού προς θείον ήρθη χωρίον,
Γης Iσάκιος εκλιπών το χωρίον.
Γην λίπεν Iσακίου τριακοστή κυδάλιμον κηρ.

Ὁ Ὅσιος Ἰσαάκιος καταγόταν ἀπὸ τὴν Συρία καὶ ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἀρειανοῦ αὐτοκράτορος Οὐάλεντος (364 – 378 μ.Χ.). Μοναχὸς στὴν πατρίδα του, μετέβη στὴν Κωνσταντινούπολη καὶ ἐγκαταστάθηκε σὲ κάποια ἀπὸ τὶς μονὲς αὐτῆς. Διακρινόταν γιὰ τὴ φλογερὴ πίστη καὶ τὴ μαχητικότητά του ἐναντίον καθενὸς ποὺ ἐπιβουλευόταν αὐτήν, ἰδιαίτερα δὲ κατὰ τῶν ἐπικρατούντων αἱρετικῶν Ἀρειανῶν. 

Τετάρτη 29 Μαΐου 2019

Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: Περί Αγάπης Α' (51-75)


51.   Ο ανόητος, που τον οδηγούν τα πάθη, όταν αναστατώνεται από το θυμό, βιάζεται να φύγει ασυλλόγιστα μακριά από τους αδελφούς. Άλλοτε πάλι, όταν καίγεται από την επιθυμία, μετανοιωμένος τρέχει να τους συναντήσει. Ο φρόνιμος όμως, και στις δύο περιπτώσεις κάνει το αντίθετο. Στην περίπτωση του θυμού, αφού κόψει τις αιτίες της ταραχής, απαλλάσσει τον εαυτό του από την λύπη προς τους αδελφούς. στην περίπτωση της επιθυμίας, συγκρατεί τον εαυτό του από την παράλογη παρόρμηση για συνάντηση άλλων.

52.   Στον καιρό των πειρασμών μην εγκαταλείψεις το Μοναστήρι σου, αλλά υπόμενε με γενναιότητα τα κύματα των λογισμών, και μάλιστα της λύπης και της ακηδίας. Έτσι αφού δοκιμαστείς κατά θεία οικονομία με τις θλίψεις, θα αποκτήσεις βέβαιη ελπίδα στο Θεό. Αν όμως το εγκαταλείπεις, θα φανείς ανάξιος, άνανδρος και άστατος.

Κυρά-Λωξάντρα, θα με πας στο Μπαλουκλί;


Ξεκινήσαμε με τη Λωξάντρα για το Μπαλουκλί. Μου το'χε από καιρό τάξει πως θα με πήγαινε να μου δείξει τους τάφους της μάνας της και της γιαγιάς της -της καημένης της κυρα-Ζωίτσας ντε, που εκείνη έμαθε στη Λωξάντρα να μαγειρεύει έτσι όμορφα.



ΕΘΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΤΣΙΠΡΑ - ΡΟΥΜΠΑΤΗ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ


Του Παναγιώτη Αποστόλου
Πολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου

Δυο 24ωρα μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και τη λαϊκή ετυμηγορία στην στήλη μου “Κόκκινο Πιπέρι” θα ασχοληθώ με το μείζον ζήτημα που προέκυψε ξαφνικά για τους αδαείς! Εμείς και κάποιοι ελάχιστοι συνεχώς κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου για μια νέα μεθοδευμένη εθνική απώλεια μετά την Μακεδονία μας!

Και γίνομαι περισσότερο σαφής, δημοσιεύοντας ανάρτηση της Κυριακής – ως άμεση αντίδραση – του πατριωτικού διαδικτυακού portal “ας μιλήσουμε επιτέλους” με τίτλο: Πονηρές ματιές Ερντογάν – Τσίπρα πάνω από τη Θράκη:

Αφιέρωμα στις ηρωικές Δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα


Από τότε που ο πατρο-Κοσμάς με τις διδαχές του έκανε φανερό ότι το ποθούμενο δεν θα ερχόταν όσο το Γένος παράδερνε στην αμάθει αφ΄ οτου απέδειξε ότι άνδρας και γυναίκα είναι πλάσματα του Θεού ισότιμα, τα Παρθεναγωγεία άρχισαν αν ιδρύονται και οι απόφοιτές τους να προσφέρουν το έργο τους στον ελληνισμό ,που άρχισε να αποτινάζει από πάνω του τις αλυσίδες της σκλαβιάς. 

Στην Μακεδονία ιδιαίτερα άνθισαν μετά τα 1870 και την απόσχιση της βουλγαρικής εκκλησίας από το Πατριαρχείο , οπότε και άρχισε άγριος ο θρησκευτικός προσηλυτισμός. Τότε ο ελληνισμός αφυπνίστηκε και με το όπλο της παιδείας αγωνίστηκε να προασπίσει τα ελληνικά συμφέροντα έναντι της βουλγαρικής απειλής.

29 Μαίου1453-Ένας Τούρκος γράφει για την Άλωση της Πόλης - Αυτά τα μέρη είναι των Ελλήνων και μια μέρα θα ’ρθουν να τα πάρουν


Με ένα άρθρο, που δημοσιεύτηκε παλαιότερα στην έγκυρη εφημερίδα SABAH, από τον Engin Ardic, γνωστό συγγραφέα και δημοσιογράφο στην Τουρκία στηλιτεύεται ο Τουρκικός τρόπος εορτασμού της πτώσης της Κωνσταντινούπολης στις 29 Μαίου. 

Στο εν λόγω άρθρο ο συγγραφέας παρουσιάζει αλήθειες για τις οποίες το Κεµαλικό καθεστώς εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να καταπνίξει. 

Αξίζει να παρατεθεί μεταφρασμένο μέρος του κειμένου, από την συγκεκριμένη διεύθυνση της Τουρκικής εφημερίδας Sabah το οποίο έχει ως εξής:

Η Πόλις εάλω: Η άλωση της Κωνσταντινούπολης (29 Μαϊου 1453)


Η πολιορκία της Πόλης – Άγνωστες λεπτομέρειες από την ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών της Βασιλεύουσας – Η άλωση της Πόλης

Η πολιορκία και η άλωση της Κωνσταντινούπολης, είναι αναμφίβολα από τα πλέον σημαντικά γεγονότα της παγκόσμιας ιστορίας. 

Το Βυζάντιο, η παρακμή και η αντίστροφη πορεία του οποίου είχαν αρχίσει, όπως συμφωνούν όλοι οι σύγχρονοι ιστορικοί από τα μέσα του 11ου αιώνα, με κομβικό σημείο την ήττα του Μαντζικέρτ (1071) και πρώτο ισχυρό πλήγμα την άλωση της Πόλης από τους Λατίνους (1204), δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τους Οθωμανούς. 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΕΤΑΡΤΗ 29 ΜΑΪΟΥ 2019

Ἡ Ἁγία Θεοδοσία ἡ Παρθενομάρτυς

 
Πνίγει θαλάσσης Θεοδοσίαν ὕδωρ,
Τρέφει δὲ Χριστὸς εἰς ἀναψυχῆς ὕδωρ.
Εἰκάδι Θεοδοσίην ἐνάτῃ πέφνε ῥεῦμα θαλάσσης.

Ἡ Ἁγία Παρθενομάρτυς Θεοδοσία καταγόταν ἀπὸ τὴν Τύρο τῆς Φοινίκης καὶ ἄθλησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Σὲ ἡλικία δέκα ὀκτὼ ἐτῶν διέπρεπε τόσο γιὰ τὴν εὐσέβεια, ὅσο καὶ γιὰ τὸ ζῆλο της ὑπὲρ τῆς Χριστιανικῆς πίστεως, διαδίδοντας αὐτὴ μεταξὺ τῶν εἰδωλολατρισσῶν γυναικῶν καὶ ἑλκύοντας πολλὲς ἀπὸ αὐτές. Κατὰ τὸ πέμπτο ἔτος τῶν διωγμῶν, βρισκόμενη στὴν Καισάρεια τῆς Παλαιστίνης, συνελήφθη καὶ δέσμια ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ἄρχοντος Οὐρβανοῦ. 

Τρίτη 28 Μαΐου 2019

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης: Εντάξει,… έχεις πάθη, έχεις όμως και αρετές.



Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

Εντάξει,… έχεις πάθη, έχεις όμως και αρετές.

Έχεις απιστία, έχεις και πίστη.

Έχεις ανηθικότητα, έχεις και ηθικά στοιχεία. Γιατί αυτά δεν τα λαμβάνεις υπόψιν σου;

Ένα μόνο να προσέχεις, να μην είσαι τεμπέλης, να μη φοβάσαι να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου. 

Μη κάθεσαι και λες, έχω αυτό το πάθος, έχω εκείνο, χριστιανός είμαι εγώ; τίποτε δεν κάνω στην ζωή μου. 

Έτσι οδηγείσαι στην ακηδία, σπάνε τα νεύρα σου, και δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. 

Ο άγιος νέος ιερομάρτυς Ζαχαρίας ο εν Προύσση



Ο άγιος Ζαχαρίας ήταν ιερέας μιας ενορίας της Προύσσας, στην Βιθυνία. Η άμετρη κατανάλωση οίνου τού είχε γίνει οικτρός εθισμός, και μία νύχτα που ήταν μεθυσμένος έφθασε στο σημείο να απαρνηθεί τον Χριστιανισμό και να ασπασθεί την μουσουλμανική θρησκεία.

Μόλις συνήλθε, συνειδητοποίησε την βαρύτητα του αμαρτήματός του και άρχισε να τρέφει την επιθυμία να καθαρθεί δια του αίματος. Εντούτοις δεν εγκατέλειψε το ποτό και τον άστατο βίο.

Μία ημέρα που βρισκόταν πάλι σε κατάσταση μέθης, διαπληκτίσθηκε με μία πτωχή χήρα που δεν μπορούσε να ξεπληρώσει τα χρήματα που είχε δανεισθεί από αυτόν. Αποφάσισε τότε να πάει να υποβάλει μήνυση στο δικαστήριο. 

ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ... ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΙΠΟΤΑ... ΕΙΜΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ!!!... (Πολλές εικόνες 1.000.000 λέξεις...)


ΕΛΕΟΣ, ΘΕΕ ΜΟΥ!!! 

ΙΝΑ ΤΙ ΜΑΣ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΨΕΣ;;;;...


Όταν σκύβει ένα Κράτος το καβαλάνε όλοι


Γράφει ο Δρ. Αναστάσιος Κοπανίδης

Η είδηση ότι η Τουρκία ζητά αποζημίωση βάσει της Συνθήκης της Λοζάνης για τις «παραβιάσεις τον νόμων του πολέμου» (sic) που διέπραξε ο ελληνικός Στρατός κατά τη Μικρασιατική Εκστρατεία υποσκελίζεται σε αστειότητα από την ανακοίνωση-απάντηση του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών.

Ο λόγος είναι ότι τα σοβαρότατα επιχειρήματα του ελληνικού Υπουργείου, συνοδεύονται από τη φράση «Η ανακοίνωση του τουρκικού Υπουργείου Εξωτερικών συνιστά ακόμη μια αδόκιμη προσπάθεια παραποίησης της ιστορίας», ενώ λίγο παρακάτω αναφέρεται σε «αναγνώριση της ιστορικής αλήθειας».

Ναι, σωστά διαβάσατε: 

Η Παναγία Προυσσιώτισσα διώχνει την θανατηφόρο γρίππη



Διηγήθηκε η Μεσολογγίτισσα Γεωργία Μωραΐτου: «Το έτος 1918 έπεσε θανατηφόρα γρίππη στο Μεσολόγγι. 

Παρ’ όλες τις φιλότιμες προσπάθειες των γιατρών, ο ένας μετά τον άλλον κολλούσαν γρίππη και μετά από λίγες μέρες πέθαιναν εξαντλημένοι. 

Καθημερινώς πέθαιναν 25-30 άτομα, τα οποία μετέφεραν με κάρα και τα έθαπταν χωρίς συνοδεία ιερέως. Είχε γίνει επιδημία φοβερή. 

Το ίδιο συνέβαινε στο Αγρίνιο, όπου πέθαιναν κάθε μέρα 40-50 άτομα, στο Αιτωλικό και στα γύρω χωριά. 

Όταν είδαν οι ιθύνοντες της πόλεως τα πολλά θύματα και την γρήγορη εξάπλωση της νόσου συνεννοήθηκαν με τον Επίσκοπο και έστειλαν ανθρώπους στο μοναστήρι της Παναγίας της Προυσσιώτισσας. 

Άγιος Πορφύριος: Μη Πεις Τίποτε, Παππούλη Μόνο Εγώ Το Ξέρω Αυτό Κι Εσύ!



Ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος ξεκίνησε μαζί με τρία πνευματικά τέκνα του να πάει σ’ ένα μοναστήρι, για να τελέσουν έναν Εσπερινό.

Αρχικά, είπαν να πάνε με τα πόδια. Αφού, όμως, περπάτησαν κάποια απόσταση κι επειδή ο Γέρων Πορφύριος ήταν κουρασμένος, σκέφτηκαν, μια καί το μοναστήρι εκείνο ήταν κάπως μακριά, να βρουν ένα μεταφορικό μέσον, αντί να πάνε με τα πόδια.

Εκείνη την ώρα φάνηκε από μακριά ένα ταξί. Είπαν τότε στο Γέροντα οι συνοδοί του -καί οι τρεις λαϊκοί, όχι κληρικοί- να κάνουν ένα νεύμα στο ταξί να σταματήσει, για να ρωτήσουν τον οδηγό αν μπορούσε να τους μεταφέρει στο μοναστήρι. 

«Μη φοβάστε», τους είπε, «θα σταματήσει μόνος του ο οδηγός του ταξί. Αλλά, όταν θα μπούμε στο ταξί, να μη μιλήσει κανένας σας στον οδηγό• μόνο εγώ θα του μιλήσω». 

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 28 ΜΑΪΟΥ 2019

Μνήμη Α’ Οἰκουμενικῆς Συνόδου


Λίγες μόλις δεκαετίες μετὰ τὸ γεγονὸς τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ ἐμφανίσθηκαν οἱ πρῶτες παραχαράξεις τῆς πίστεως καὶ ἀργότερα οἱ μεγάλες χριστολογικὲς αἱρέσεις στὴν Ἐκκλησία Του, σχετικὰ μὲ τὸ πρόσωπο καὶ τὴν ὑποστατικὴ ἕνωση τῶν δύο ἐν Χριστῷ φύσεων. Ποιὸς εἶναι Αὐτός; Ποιὰ εἶναι ἡ σχέση Του μὲ τὸν Θεό; Πῶς κατανοεῖται ἡ σχέση καὶ ἡ ἕνωση δηλαδὴ ἀκτίστου καὶ κτιστοῦ ἀπὸ τὸν ἐνανθρωπήσαντα Υἱὸ καὶ Λόγο τοῦ Θεοῦ; Πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι συγχρόνως «Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου»; Μὲ ποιὸ τρόπο γεννήθηκε ἀπὸ γυναίκα; Πῶς εἶναι δυνατὸν ἡ μητέρα Του, ἡ Παρθένος Μαρία νὰ ἀποκαλεῖται «Θεοτόκος»; Τὰ ἐρωτήματα ποὺ ἐτίθεντο ἀφοροῦσαν ὄχι μόνο τὴ θεότητα τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἐνανθρώπησή Του.

Δευτέρα 27 Μαΐου 2019

Για να προσευχηθούμε αμετεώριστα, πρέπει να βιώνουμε...



Για να προσευχηθούμε αμετεώριστα, πρέπει να βιώνουμε: 

α) την απανταχού παρουσία του Θεού, τόσο στο χώρο που βρισκόμαστε, όσο και μέσα μας και 

β) την αίσθηση της βαθειάς εν μετανοία αμαρτωλότητάς μας. 

Η αίσθηση της αμαρτωλότητάς μας, βιώνεται με την φράση ''ελέησόν με'', όταν δεν την λέμε σαν παππαγάλος, αλλά την λέμε συνειδητά και με πόνο.

Με αυτούς τους 2 τρόπους, σε συνδυασμό με την μνήμη του θανάτου, αποκτούμε Θείο φόβο (σεβασμό) και ο νους προσκολλάται στο Χριστό και δεν μετεωρίζεται. 

Η Ιερά Μονή Συχαστρία στη Ρουμανία


π. Κωνσταντίνος Κόμαν
Ο Μοναχισμός και οι μοναχοί αποτελούν την εμπροσθοφυλακή μας στη σχέση μας με τον Θεό. Αυτοί αναχώρησαν από τον κόσμο, χωρίς να εγκαταλείψουν τον κόσμο, παραμένοντας δίπλα στον πόνο και τα πάθη του. 

Ακόμη κι αυτοί οι μοναχοί, που έφυγαν μακριά από τον κόσμο, δηλ. οι ερημίτες, παραμένουν σφικτά δεμένοι με τον κόσμο μέσω της προσευχής τους. Ο αληθινός μοναχός ουδέποτε προσεύχεται μόνο για τη σωτηρία του, αλλά προσεύχεται και για τη σωτηρία των άλλων. 

Κι αν αναχωρεί στην έρημο, το κάνει ακριβώς για να συγκεντρώνεται περισσότερο στη συνομιλία του με τον Θεό και μέσω της ασκήσεώς του να έχει να πει ένα λόγο με περισσότερη παρρησία ενώπιόν Του.

Ἅγιος Παΐσιος: Ἔρχονται δύσκολα χρόνια



Ὁ Θεὸς ἐπιτρέπει νὰ γίνη τώρα ἕνα τράνταγμα γερό. Ἔρχονται δύσκολα χρόνια. Θὰ ἔχουμε δοκιμασίες μεγάλες... 

Νὰ τὸ πάρουμε στὰ σοβαρά, νὰ ζήσουμε πνευματικά. Οἱ περιστὰσεις μᾶς ἀναγκάζουν καὶ θὰ μᾶς ἀναγκάσουν νὰ δουλέψουμε πνευματικά. 

Καλό ὅμως εἶναι νὰ τὸ κάνουμε χαρούμενα καὶ προαιρετικά καὶ ὄχι ἀπὸ θλίψεις, ἀναγκαστικά. 

Πολλοί Ἅγιοι θὰ παρακαλοῦσαν νὰ ζοῦσαν στὴν ἐποχή μας, γιὰ νὰ ἀγωνισθοῦν. 

Ἐγώ χαίρομαι ποὺ ἀπειλοῦν μερικοί νὰ μὲ ξεκάνουν, ἐπειδή μιλῶ καὶ τούς χαλῶ τὰ σχέδια. Ὅταν ἀργά τὸ βράδυ ἀκούω στὸ Καλύβι νὰ πηδοῦν μέσα ἀπὸ τὸν φράχτη, χτυπάει γλυκά ἡ καρδιά μου. 

Στον πόλεμο που έχετε κηρύξει κατά του Ελληνισμού , ξεθαρρεψατε και πεταξατε τις μάσκες .


Στον πόλεμο που έχετε κηρύξει κατά του Ελληνισμού , ξεθαρρεψατε και πεταξατε τις μάσκες .

Αργά αλλά σταθερά θα σας εξαφανίσουμε .
Είμαστε από σπάνιο υλικό .

Είμαστε η σταγόνα που διαβρωνει το βράχο .
Χαρασσουμε όπως το διαμάντι .

Λαμπουμε όπως το χρυσό .
Και είμαστε σκληροί οπως το σίδερο .

Από το 1453 προσπαθείτε να μας εξαφανίσετε και δεν τα καταφέρατε ;

ΓΕΡΟΝΤΑΣ: εγώ «ψήφισα» ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΣΣΟ γιατί μου είπε ότι αυτός θα κατεβάσει τους Ρώσσους, μετά την τουρκική επίθεση στο ΑΙΓΑΙΟ.


Φίλοι μου μας ενημέρωσαν για τα exit poll του εκλογικού αποτελέσματος της Κυριακής της 26- 5- 2019, ανήμερα του Εσπερινού του Οσίου Ιωάννη του Ρώσσου. 

Έπρεπε αμέσως μετά να επισκεφτώ ένα σεβάσμιο γέροντα που βρισκόταν στην κλίνη του πόνου.

Γράφει ο Δρ. Κωνσταντίνος Βαρδάκας

Μετά τους Αναστάσιμους Χαιρετισμούς ο Γέροντας άρχισε να μας λέει παράξενα πράγματα. 

- Και εγώ πήγα και ψήφισα πρωί- πρωί
Τα χάσαμε, νομίσαμε ότι ο Γέροντας παραμιλάει αλλά συνήλθαμε με πολλές εκπλήξεις.

Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος: Ολοζώντανα θαύματα – Το άφθαρτο σκήνωμα


ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ: Η πολύ γλυκιά, νεανική μορφή του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου και τα άπειρα θαύματά του ελκύουν εκατοντάδες πιστούς κάθε χρόνο στο Προκόπι Ευβοίας. 

Ας δούμε λίγα από τα θαύματα του Αγίου Ιωάννη, για να καταλάβουμε γιατί ο κόσμος καταφθάνει από όλα τα μέρη του κόσμου εκεί για να προσκυνήσει αυτόν τον μεγάλο Άγιο.

Όσιος Ιωάννης ο Ρώσος – Θαύματα

Ένας άνθρωπος αφηγείται με πολύ παραστατικό τρόπο, την βοήθεια που είχε από τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο σε απλά και καθημερινά ζητήματα της ζωής του

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΔΕΥΤΕΡΑ 27 ΜΑΪΟΥ 2019

Ὁ Ἅγιος Ἑλλάδιος ὁ Ἱερομάρτυρας


Ἔλαιον Ἑλλάδιος ἱερωσύνης,
Αἵματι συνέμιξε τοῦ μαρτυρίου.
Εἰκάδι ἑβδομάτῃ Ἑλλάδιον ἔκτανε πυγμή.

Εἶναι ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ καταγόταν καὶ πότε ἄθλησε ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἑλλάδιος. Ἀφοῦ διέπερεψε στὴν ἀρετὴ καὶ τὴν εὐσέβεια, μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ κατέστη Ἐπίσκοπος. Γιὰ τὴν ὑπὲρ τοῦ Χριστοῦ δράση του συνελήφθη, καὶ, ἀφοῦ ἀρνήθηκε νὰ θυσιάσει στὰ εἴδωλα, ὑποβλήθηκε σὲ σειρὰ σκληρῶν βασανιστηρίων. Ρίχθηκε στὴν πυρά, ἀλλὰ μὲ τὴν Θεία Δύναμη ἐξῆλθε ἀβλαβής. Μὲ τὰ θαυμάσια αὐτὰ γεγονότα ἔγινε πρόξενος, ὥστε πολλοὶ τῶν παρισταμένων εἰδωλολατρῶν νὰ προσέλθουν στὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Χριστοῦ. Τέλος, ἀφοῦ ἐδάρη σκληρὰ μὲ ράβδους καὶ γροθιές, παρέδωσε τὸ πνεῦμα καὶ περιεβλήθηκε τὸν ἀμαράντινο στέφανο τοῦ μαρτυρίου.

Κυριακή 26 Μαΐου 2019

ΙΕΡΟ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑ ΟΣΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΡΩΣΟΥ – ΠΡΟΚΟΠΙ ΕΥΒΟΙΑΣ


 Ο Ιερός Προσκυνηματικός Ναός στο Προκόπι Ευβοίας

Ένα από σημαντικότερα προσκυνήματα, όχι μόνο της Εύβοιας αλλά και ολόκληρου του Ελληνισμού είναι ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου που βρίσκεται στο Προκόπι Εύβοιας, όπου φυλάσσεται σε λάρνακα το ολόσωμο, άφθαρτο και σεπτό σκήνωμα του Αγίου Ιωάννη.


Μέχρι το 1924 το ιερό λείψανο φυλασσόταν στο ναό του Μ. Βασιλείου στο Προκόπι της Μ. Ασίας. Κατά την ανταλλαγή των πληθυσμών Ελλάδας –Τουρκίας το 1924, οι χριστιανοί κάτοικοι του Προκοπίου, πήραν μαζί τους το σκήνωμα και το μετέφεραν στο Νέο Προκόπι Ευβοίας που έμελε να γίνει η νέα τους πατρίδα. Το 1930 άρχισε να χτίζεται ο μεγαλοπρεπής ναός προς τιμήν του Αγίου, ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1951 και λειτουργεί ως προσκυνηματικός.