Οι
Χριστιανοί, ως υπήκοοι του Παμβασιλιά Χριστού, έχουμε πρότυπά μας τους
αγίους. Πάλι και πάλι η Υμνολογία θεωρεί και «επιθεωρεί», ιδίως τους
μάρτυρες, ως στρατιώτες αφοσιωμένους μέχρι τελευταίας ρανίδος στον
Ιησού, και τους απονέμει έπαινο. Οι ουλές στο σώμα τους ήσαν τα παράσημα
και αριστεία και διάσημά τους, ήσαν η απόδειξη της ατόφιας αγάπης τους.
Η
παρομοίωση των αγίων σαν εύορκων μαχητών δεν είναι επινόηση ποιητική
αδεία. Απηχεί τη συμβουλή του Παύλου στον προσφιλή μαθητή του Τιμόθεο.
«Συ ουν κακοπάθησον ως καλός στρατιώτης Ιησού Χριστού» (Β΄ Τιμ. 2.3).