Δὲν θὰ ἀναφερθῶ ἐδῶ στὰ σχετικὰ θεολογικὰ καὶ ἐκκλησιολογικὰ ζητήματα σὲ
βάθος. Ἀλλὰ θὰ πῶ ἁπλῶς ὅτι τὰ τρία πολιτικὰ πρόσωπα κατὰ τῶν ὁποίων
ἔγινε ὁ ἀφορισμὸς ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Ἀμβρόσιο, ἀλλὰ καὶ οἱ
περισσότεροι πολιτικοὶ τοὺς ὁποίους παίζουν τὰ ΜΜΕ, οὕτως ἢ ἄλλως δὲν
εἶναι ὀρθόδοξοι.
Καὶ αὐτὸ προκύπτει σαφῶς ἀπὸ πλῆθος ἐνεργειῶν καὶ
δηλώσεών τους. Ὁ Ἀμβρόσιος, λοιπόν, δὲν τοὺς ἐπέβαλε στὴν οὐσία
κάποια ποινή, ἀλλὰ μόνο διέγνωσε τὴν κατάσταση αὐτή.
Καὶ ὡς ἐπίσκοπος
ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ κινούμενος τοὺς ἀφόρισε, ὥστε νὰ καταλάβουν μὲ τὸν πλέον σαφῆ
τρόπο αὐτοὶ οἱ βαπτισμένοι χριστιανοί, ὅτι μὲ τὶς ἐνέργειες καὶ τὶς
δηλώσεις τους ἔχουν θέσει τοὺς ἑαυτούς τους ἐκτὸς ἐκκλησίας καὶ ἀφοῦ τὸ
συνειδητοποιήσουν αὐτό, νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν.
Αὐτὴ εἶναι ἡ
λογικὴ πίσω ἀπὸ κάθε ἀφορισμό. Δὲν εἶναι πράξη μίσους ὁ ἀφορισμός, ὅπως ὁ
τραγικὸς τρίτος ἀφορισθεὶς (αὐτὸς ποὺ σηκώνει τὸν Γολγοθᾶ ντε)
τὴν χαρακτήρισε. Εἶναι ἡ ἔσχατη πράξη ἀγάπης πρὸς ὅσους φανερὰ καὶ
δημόσια θέτουν τὸν ἑαυτό τους ἐκτὸς ἐκκλησίας.
Ἀντίθετα, πράξη μίσους
καὶ δηλωτική τῆς ἑωσφορικῆς βούλησης γιὰ ἀπώλεια τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ ἀγαπολογικὴ
τακτικὴ τῆς κατάργησης τοῦ ἀφορισμοῦ!