Χαράλαμπος Μηνάογλου: Καί ἐγένετο ἀφορισμός!

Δὲν θὰ ἀναφερθῶ ἐδῶ στὰ σχετικὰ θεολογικὰ καὶ ἐκκλησιολογικὰ ζητήματα σὲ βάθος. Ἀλλὰ θὰ πῶ ἁπλῶς ὅτι τὰ τρία πολιτικὰ πρόσωπα κατὰ τῶν ὁποίων ἔγινε ὁ ἀφορισμὸς ἀπὸ τὸν μητροπολίτη Ἀμβρόσιο, ἀλλὰ καὶ οἱ περισσότεροι πολιτικοὶ τοὺς ὁποίους παίζουν τὰ ΜΜΕ, οὕτως ἢ ἄλλως δὲν εἶναι ὀρθόδοξοι. 

Καὶ αὐτὸ προκύπτει σαφῶς ἀπὸ πλῆθος ἐνεργειῶν καὶ δηλώσεών τους. Ὁ Ἀμβρόσιος, λοιπόν, δὲν τοὺς ἐπέβαλε στὴν οὐσία κάποια ποινή, ἀλλὰ μόνο διέγνωσε τὴν κατάσταση αὐτή. 

Καὶ ὡς ἐπίσκοπος ΑΠΟ ΑΓΑΠΗ κινούμενος τοὺς ἀφόρισε, ὥστε νὰ καταλάβουν μὲ τὸν πλέον σαφῆ τρόπο αὐτοὶ οἱ βαπτισμένοι χριστιανοί, ὅτι μὲ τὶς ἐνέργειες καὶ τὶς δηλώσεις τους ἔχουν θέσει τοὺς ἑαυτούς τους ἐκτὸς ἐκκλησίας καὶ ἀφοῦ τὸ συνειδητοποιήσουν αὐτό, νὰ μετανοήσουν καὶ νὰ ἐπιστρέψουν. 

Αὐτὴ εἶναι ἡ λογικὴ πίσω ἀπὸ κάθε ἀφορισμό. Δὲν εἶναι πράξη μίσους ὁ ἀφορισμός, ὅπως ὁ τραγικὸς τρίτος ἀφορισθεὶς (αὐτὸς ποὺ σηκώνει τὸν Γολγοθᾶ ντε) τὴν χαρακτήρισε. Εἶναι ἡ ἔσχατη πράξη ἀγάπης πρὸς ὅσους φανερὰ καὶ δημόσια θέτουν τὸν ἑαυτό τους ἐκτὸς ἐκκλησίας. 

Ἀντίθετα, πράξη μίσους καὶ δηλωτική τῆς ἑωσφορικῆς βούλησης γιὰ ἀπώλεια τῶν ἀνθρώπων εἶναι ἡ ἀγαπολογικὴ τακτικὴ τῆς κατάργησης τοῦ ἀφορισμοῦ! 

Δηλαδὴ νὰ εἶναι κανεὶς ἐπίσκοπος, νὰ βλέπει ὅτι ὁ ἄλλος ἔχει βγεῖ ἐκτὸς ἐκκλησίας καὶ ἔχει φτάσει καὶ στὸ σημεῖο νὰ τὴν πολεμάει δημόσια, ὅτι δὲν παίρνει ἀπὸ λόγια, καὶ νὰ σκέφτεται ὅτι δὲν πρέπει νὰ τὸν ἀφορίσει γιὰ νὰ μὴν ξεσηκωθοῦν ὅλοι οἱ ἐχθροὶ τῆς ἐκκλησίας ἐναντίον του! Νὰ τὸν ἀφήνει δηλαδὴ στὴν πλάνη καὶ τὴν ἀπώλεια γιὰ νὰ εἶναι ὁ ῾῾Ἐπίσκοπος῾῾ ἀγαπητὸς στὰ ΜΜΕ!

Καὶ αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν τακτικὴ ἔσπευσε νὰ ἀκολουθήσει ἀμέσως ὁ ἀρχιεπίσκοπος: χωρὶς νὰ πεῖ ὅτι ὁ Ἀμβρόσιος ἔχει ἄδικο καὶ ὅτι τίποτε ἀπὸ ὅσα εἶπαν καὶ ἔκαναν τελευταῖα οἱ τρεῖς ἀφορισθέντες δὲν εἶναι ἄξια ἀφορισμοῦ, ἐξέδωσε μία ἀνακοίνωση μὲ τὴν ὁποία λέει ὅτι ὁ ἀφορισμὸς αὐτὸς εἶναι ἀνίσχυρος, ἐπειδὴ μόνο ἡ Σύνοδος μπορεῖ νὰ ἐπιβάλει ἀφορισμό! Ἐδῶ δὲν θὰ προχωρήσω στὸ θεολογικὸ κομμάτι τοῦ κατὰ πόσο εὐσταθεῖ ὁ ἰσχυρισμός τοῦ Ἀθηνῶν. 

Δὲν ὑπάρχει, ἄλλωστε, κανένας λόγος νὰ ἀντιπαρατιθέμεθα θεολογικῶς μὲ ὅσους ὑπέγραψαν τὸ Κολυμπάρι, συγκοινωνοῦν μὲ τοὺς σχισματικοὺς στὴν Οὐκρανία καὶ ἔκλεισαν τὶς ἐκκλησίες τὸ Πάσχα καταπατῶντας ὅλους μὰ ὅλους τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων. 

Ἁπλῶς, θὰ προβλέψω ὅτι θὰ παρεξηγηθεῖ ὁ Ἀμερικανικὸς πατριάρχης μὲ τὰ γραφόμενα τοῦ Ἀρχιεπισκόπου καὶ θὰ τὸν ἐπιτιμήσει ποὺ τόλμησε νὰ τοῦ πάρει τὸ ἀποκλειστικὸ προνόμιο τοῦ ἀφορισμοῦ. Καὶ θὰ ἔχει δίκιο! Ὅταν τοῦ ἀναγνωρίζει ὁ Ἀθηνῶν μέσῳ τοῦ οὐκρανικοῦ σχίσματος ὅτι αὐτὸς μπορεῖ νὰ συστήνει καὶ νὰ ἀναγνωρίζει μόνος του ὁλόκληρες ἐκκλησίες, πόσο μᾶλλον δὲν ἔχει τὸ προνόμιο τοῦ ἀφορισμοῦ;

Ὁ μητροπολίτης Ἀμβρόσιος, ὅμως, ἔκανε ἕνα λάθος: πρὶν ἀπὸ τὸν ἀφορισμό των τριῶν (καὶ ἄλλων πολλῶν ποὺ μὲ παρόμοιο τρόπο ἔχουν βγεῖ ἐκτὸς ἐκκλησίας καὶ τὴν πολεμοῦν) ἔπρεπε νὰ εἶχε διακόψει τὴν κοινωνία μὲ τοὺς μητροπολῖτες τῆς Ἑλλαδικῆς, οἱ ὁποῖοι ἀποδέχονται τὸ Κολυμπάρι, τὸ σχίσμα στὴν Οὐκρανία καὶ τὴν ἐν κορωνοϊό λειτουργίᾳ τῶν ἐκκλησιῶν, τὰ ὁποῖα τοὺς καθιστοῦν ὁμόφρονες τῶν ἀφορισθέντων. 

Εἴθε ὁ καλὸς Θεὸς νὰ κάνει τὴν ἀρχὴ τῆς ἐπανόδου στὴν κανονικότητα τῶν ἐπισκόπων μὲ τὸν μητροπολίτη Ἀμβρόσιο!

«Πᾶνος»