Περιστατικό πρώτο
Διηγείται ο γνωστός στα μέλη της συντακτικής ομάδας του ιστολογίου μας πρεσβύτερος π. Γ.Λ.:
«Ο κατά σάρκα πατέρας μου ιερέας π. Ε.Λ. είχε μόλις Λειτουργήσει στην Ενορία του σε κάποιο χωριό της Χαλκιδικής. Καθώς τελείωνε την Κατάλυση, θέλησε να προσθέσει λίγο νερό, όπως συνηθίζεται συχνά, για να καταλύσει ευκολότερα. Αφού κοίταξε στο ερμάριο, εντός του Ιερού Βήματος, όπου κρατούσε το νερό, διαπίστωσε ότι είχε τελειώσει και έστειλε το νεωκόρο να του φέρει από την αποθήκη. Μόλις ο τελευταίος γύρισε με το νερό, ο πατέρας μου πρόσθεσε μια αρκετά καλή ποσότητα ύδατος για να διευκολύνει την Κατάλυση…
Ήταν πλέον πολύ αργά για να γίνει οτιδήποτε άλλο. Το υπόλοιπο της Θείας Κοινωνίας έπρεπε πάση θυσία να Καταλυθεί.
-"Εγώ θα Καταλύσω και θα πάω να ξαπλώσω κι ό,τι θέλει ας γίνει. Εσείς όμως μην καλέσετε γιατρό και σε καμιά περίπτωση μην με πάτε στο νοσοκομείο. Πες στη μητέρα σου να ετοιμάσει και μια λεκάνη σε περίπτωση που κάνω εμετό. Από ‘δω και πέρα ό,τι πει ο Θεός"...
Κατέλυσε με φόβο Θεού ό,τι υπήρχε στο Άγιο Ποτήριο και πήγαμε σπίτι.
Έκανε το Σταυρό του, συγχωρεθήκαμε και όντως ξάπλωσε και περίμενε να δει τι θα γίνει...
Είχε βέβαια κάποια στομαχικά ενοχλήματα αλλά τίποτε περισσότερο. Μετά από τέσσερις περίπου ώρες, ανακάθισε, έκανε το Σταυρό του και δόξασε το Θεό. Ζήτησε να του φέρουμε ένα ζεστό να πιει…
Έχουν περάσει έκτοτε πάνω από 20 χρόνια και είναι ακόμη ζωντανός χωρίς κανένα πρόβλημα!»
------------------------------------------------------------------------
Περιστατικό δεύτερο
Διηγείται πάλι ο π. Γ.Λ.:
«Στο χωριό που λειτουργώ, πριν από περίπου 20 χρόνια, μου ζήτησε μια οικογένεια να τελέσουμε τη Θεία Λειτουργία σε ένα ξωκκλησάκι που λειτουργούταν σπάνια, για να Κοινωνήσει συγγενής τους ο οποίος έπασχε από AIDS. Ευρισκόταν μάλιστα σε τελικό στάδιο με αιμοπτύσεις και όλοι περίμεναν την προς Κύριον εκδημία του.
Φυσικά δεν πέρασε καν από το μυαλό μου να έχω ιδιαίτερες συνθήκες όπως κουταλάκια μιας χρήσης ή ότι κάτι θα κόλλαγα από τον ασθενή…
Τελέσαμε τη Θεία Λειτουργία και τον έφεραν υποβασταζόμενο οι συγγενείς του, αλλοιωμένον πια στο πρόσωπο, το οποίο δεν είχε καμιά σχέση με αυτό που ήξερα.
Τον Κοινώνησα όπως θα έκανα σε κάθε Πιστό.
Κατέλυσα το Άγιο Ποτήριο ως συνήθως και μέχρι σήμερα είμαι απολύτως υγιής!»
-------------------------------------------------------------------
Περιστατικό τρίτο
Μας μετέφερε ο π.Γ.Λ. τη διήγηση του μακαριστού Γέροντος Γρηγορίου Δοχειαρίτου με τον οποίο είχαν στενή πνευματική σχέση:
«Ο Γέροντάς μου Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής πήγαινε συχνά και Εξομολογούσε Πιστούς, σε διάφορα μέρη της Ελλάδος όπου τον καλούσαν. Σε περιοχή της Βορειοδυτικής Ελλάδος όπου βρέθηκε, προσήλθε να Εξομολογηθεί κάποιος Ιερέας.Ο Ιερέας αυτός του είπε:
“Εγώ Γέροντα πρέπει να πάψω να Λειτουργώ… Ο λόγος είναι ότι είχα κακές σχέσεις με τον συνεφημέριό μου και θέλησα να του κάνω κακό… Μια ημέρα μετά τη Θ. Λειτουργία, την ώρα που μοίραζε το αντίδωρο, πλησίασα διακριτικά την Αγία Πρόθεση, σήκωσα το μάκτρο από το Δισκοπότηρο και έριξα μέσα 2 σκορπιούς!!!
Αφού μοιράστηκε το αντίδωρο, χαιρετηθήκαμε με τον συνεφημέριο και προσποιήθηκα ότι φεύγω αλλά κρυφά παρατηρούσα να δω τι θα κάνει… Εκείνος μετά την αρχική έκπληξη, τεμάχισε τους σκορπιούς με την Αγία Λόγχη και τους Κατέλυσε μαζί με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού! Ο ίδιος βέβαια είναι τελείως υγιής αλλά εγώ θα πρέπει να σταματήσω να πλησιάζω το Άγιο Θυσιαστήριο μετά το σοκ από το Θαύμα που έζησα και την κακή μου πράξη!...” »Αυτά Σας τα μεταφέρω, είπε ο π.Γ.Λ., επειδή όλα τα πρόσωπα που εμπλέκονται στην διήγηση έχουν πλέον κοιμηθεί εν Κυρίω και βέβαια τα ονόματα των εμπλεκομένων Ιερέων, το ακριβές μέρος και ο Ναός που Λειτουργούσαν μου είναι παντελώς άγνωστα.
Χριστός Ανέστη
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας αυτά τα αληθινά περιστατικά θυμήθηκα και εγώ ένα αληθινό περιστατικό που άκουσα στο ραδιόφωνο πριν λίγο καιρό.
Πρέπει να συνέβη σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης και αυτός ο γιατρός να βρίσκεται εν ζωή.
Το είχε αναφέρει ο ίδιος με ονοματεπώνυμο, και σε ποιο νοσοκομείο εργάζεται.
Έβλεπα τον Ιερέα του νοσοκομείου να μεταλαμβάνει ασθενής με νοσήματα μεταδοτικά.
Κάποιες φορές τον παρακολουθούσα κρυφά, να δει αν μεταλαμβάνει το υπόλοιπο της Θείας Κοινωνίας. Και όταν είδα ότι πράγματι μεταλάμβανε ότι είχε μείνει, περίμενα να δω αν θα νοσήσει.
Και αφού πέρασαν μήνες και είδα ότι ήταν υγιέστατος, πήγα μία μέρα και τον ζήτησα να μεταλάβει και εμένα.
Και μας λέει στη συνέχεια της διηγήσεως του, μόλις μετέλαβα δεν κατάπια την Θεία Κοινωνία αλλά την κράτησα στο στόμα μου.
Πήγα στο εργαστήριο του νοσοκομείου και έβγαλα το κομματάκι που είχα στο στόμα μου και το έβαλα στο μικροσκόπιο, και Ω του θαύματος!!! διαπίστωσα ότι ήταν από σάρκα ανθρώπου.
Συγκλονίστηκα τόσο πολύ, που δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ. Την άλλη μέρα βρήκα τον Ιερέα και του διηγήθηκα το συμβάν. Και όλες τις προηγούμενες παρακολουθήσεις που είχα κάνει.
Τότε ο Ιερέας μου απάντησε ότι είναι ανεξιχνίαστες οι βουλές του Κυρίου. Και ότι και ο ίδιος δεν γνωρίζει για ποιο λόγο επέτρεψε ο Κύριος να δω με τα σωματικά μου μάτια την σάρκα Του.
Μετά από αυτό το γεγονός άλλαξε ριζικά η ζωή μου.
Εξομολογούμαι και μεταλαμβάνω Σώμα και Αίμα Χριστού.
Και αναφέρω παντού αυτό το συγκλονιστικό γεγονός που βίωσα προσωπικά.
Βλέπουμε Αδερφοί μου, ότι η Πίστης μας είναι ζωντανή.
Ζει Κύριος ο Θεός.
Η Πίστις μας είναι βίωμα και όχι θεωρία. Όλα αυτά τα εκατομμύρια των Μαρτύρων, δεν ήταν τόσο ανόητοι αλλά ζούσαν την Πίστη τους.
Όταν τους βάζανε μέσα στο Κολοσσαίο για να τους κατασπαράξουν τα άγρια θηρία. Βλέπανε οι ειδωλολάτρες χώρια από την ανεξικακία και πραότητα που είχαν, πολλές φορές αντί να τους κατασπαράξουν τα θηρία πήγαιναν και τους γλύφανε τα πόδια.
Και τότε φώναζαν οι περισσότεροι ειδωλολάτρες μέσα στο Κολοσσαίο.
ΜΈΓΑΣ Ο ΘΕΌΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΏΝ.