«Ὅταν οἱ ἐχθροί σου θὰ ἔχουν ξεμάθει τὴν ὀρθογραφία τους, νὰ ξέρεις ὅτι ἡ νίκη πλησιάζει»Βλαντιμίρ Βολκόφ, Ρῶσος λογοτέχνης
Ἐντόπισαν οἱ δημοσιογραφικὲς κάμερες δύο ὀρθογραφικὰ λάθη σὲ συνδικαλιστικὲς πορεῖες ἐκπαιδευτικῶν -σὲ πανό- καί, κατὰ τὸ συνήθειό τους, στὰ πρωτοσέλιδα τῶν τηλεφημερίδων κυρίως καὶ σὲ πηχυαίους τίτλους, διαβάζουμε: "ἀγράμματοι οἱ δάσκαλοι". "Ἐκπαιδευτικοὶ γιὰ κλάματα". "Κόλαση στὸ τουίτερ γιὰ τοὺς ἀγράμματους δασκάλους".
Τὸ τίμιο καὶ σωστὸ θὰ ἦταν νὰ γραφεῖ "ἀγράμματοι συνδικαλιστές", ὅμως στὴν χώρα μας ἐπιβιώνει ὁ λεγόμενος αὐριανισμός, συνώνυμο τοῦ κιτρινισμοῦ, φαινόμενο ποὺ πρωτοφανερώθηκε τὴν μαύρη δεκαετία τοῦ "80.
Στὴν τότε ἐφ. "Αὐριανή"- μακαρίτισσα πιά- ναυαρχίδα τοῦ ΠΑΣΟΚ, ποδοπατήθηκαν οἱ ὅποιες ἀξίες, τσαλακώθηκε ἀνεπανόρθωτα ἡ πολιτική, καταρρακώθηκαν λειτουργήματα. "Κλεφταρᾶδες δικαστές", διάβαζες στὸ πρωτοσέλιδο καὶ ἀπὸ κάτω, στὴν ἀκριβῆ περιγραφὴ τοῦ γεγονότος, διαπίστωνες ὅτι πρόκειται γιὰ ἕνα ἢ δύο πρόσωπα. Ὅμως ἡ ζημιὰ γινόταν. Ἡ πηχυαία διατύπωση συμπαρέσυρε στὴν ἀπαξίωση τρόπον τινὰ καὶ τὸ ἴδιο τὸ κῦρος τοῦ θεσμοῦ. ("Ὅπου γενικότης ἐκεῖ ἐπιπολαιότης" ἔλεγε ὁ Παπαδιαμάντης).
Κάτι παρόμοιο ἰσχύει καὶ μὲ τὰ προαναφερόμενα πανὸ τῶν συνδικαλιστῶν. Τὸ τέχνασμα πέτυχε. Τσίμπησαν οἱ ἀφελεῖς, οἱ ἐπιπόλαιοι.
Βρῆκαν εὐκαιρία ὅλες οἱ κυρα-Κατίνες τῆς γειτονιᾶς καὶ οἱ καρπαζωμένοι τούτης τῆς ζωῆς, ποὺ τὸ πιὸ πρόσφατο ἀνάγνωσμά τους εἶναι τὸ προστυχόλογο κουτσομπολιὸ κάτω ἀπὸ μιὰ γυμνοφωτογραφία τῆς τάδε ἐπώνυμης ὀδαλίσκης, νὰ ξεράσουν χαιρέκακα τὴν ἀνοησία τους. Εἶναι ἡ γνωστὴ φιλοθεάμονα μᾶζα, τὸ ἀποχαυνωμένο τηλεοπτικὸ ἀσκέρι, ποὺ εἰσπνέει ἀναθυμιάσεις καὶ παιδαγωγεῖται ἐδῶ καὶ χρόνια στὴν βορβορώδη εὐτέλεια ποὺ τοῦ σερβίρουν τὰ λεγόμενα "πρωινάδικα".Ποιὰ ἦταν τὰ λάθη τῶν συνδικαλιστῶν καὶ ὄχι τῶν δασκάλων; Ἡ προστακτικὴ "ἀπέσυρε", τὸ σωστὸ "ἀπόσυρε", καὶ τὸ πανὸ τοῦ Συλλόγου Ἐκπαιδευτικῶν Πρωταβάθμιας Ἐκπαίδευσης Ἰωαννίνων, στὸ ὁποῖο ἡ λέξη "Ἐκπαίδευσης" καμάρωνε ὡς "Εκπαίδευσεις".
"Ἐνδέχεται καὶ ἄλλως ἔχειν" (Ἀριστοτέλης), τὰ πράγματα, ὅμως...
Πρῶτον: Οἱ συνδικαλιστὲς δὲν εἶναι δάσκαλοι. Ὅσοι ἔχουν νὰ πατήσουν τὸ ποδάρι τους σὲ αἴθουσα ἀπὸ τὴν μέρα ποὺ διορίστηκαν, ἀνήκουν στὴν γνωστὴ κατηγορία τῶν κρατικοδίαιτων κηφήνων. Ὁ συνδικαλισμός, ὁμοῦ μὲ διεφθαρμένους πολιτικούς, δημοσιογράφους καὶ ὅλους ὅσοι δορυφοροῦσαν τὴν σκυβαλοκρατία-φαυλοκρατία, ἀνήκει στὰ καρκινώματα ποὺ λεηλάτησαν καὶ κατέστρεψαν τὴν πατρίδα μας. (Ἐδῶ καὶ 20 χρόνια ἔχω διαγραφεῖ ἀπὸ κάθε συνδικαλιστικὸ ὄργανο. Ντρέπομαι νὰ μὲ ἐκπροσωποῦν ἄνθρωποι ἄσχετοι μὲ τὴν Παιδεία, ποὺ ἐνδιαφέρονται μόνο γιὰ τὴν κομματική τους ἀνέλιξη).
Δεύτερον: Διαπομπεύονται οἱ συνδικαλιστές, καὶ ὄχι οἱ δάσκαλοι, γιὰ τὴν ἀνορθογραφία τους ἀπὸ δημοσιολόγους ποὺ κάνουν ὀρθογραφικὰ λάθη ἀκόμη καὶ στὴν ...προφορική τους γλῶσσα. Ἀγνοοῦν ὅμως τὸ τί ἰσχύει στὴν ἐκπαίδευση. Γνωρίζουν ὅτι καταργήθηκε ἡ ὀρθογραφία στὰ σχολικὰ βιβλία; Ὅτι δὲν προβλέπεται τετράδιο ὀρθογραφίας;
Ὅτι πολλοὶ δάσκαλοι, παρὰ τὶς σχετικὲς συστάσεις καὶ ἀπαγορεύσεις, προσπαθῶντας νὰ περισώσουν ὅ,τι μπορεῖ νὰ περισωθεῖ, φροντίζουν νὰ μαθαίνουν καὶ νὰ γράφουν "Ὀρθογραφία" οἱ μαθητές τους, νὰ συμπληρώνουν τὰ ἐγχειρίδια μὲ μιὰ παραδοσιακότερη διδασκαλία τῆς Γραμματικῆς, νὰ δίνουν κατ᾿ οἶκον σχολικὲς ἐργασίες, νὰ διατηροῦν τὸ μάθημα τῆς Ἐκθέσεως καὶ νὰ διορθώνουν καὶ μὲ κόκκινο στυλό -ὦ! τί ἔγκλημα- τὰ ὀρθογραφικὰ λάθη;
(Σύνθημα τῆς δεκαετίας του '80: "Κάτω τὰ ματωμένα γραπτά").
Τρίτον: Ὀρθογραφία μαθαίνεις μὲ δύο τρόπους. Ἢ μὲ τὴν πολλὴ μελέτη, πρᾶγμα ἀντιπαθὲς σὲ μιὰ γενιὰ κυριολεκτικὰ ὑποτελῆ στὶς νέες τεχνολογίες καὶ αἰχμάλωτη τῆς εἰκόνας, ἢ μὲ τὴν "πάντερπνη" ἐτυμολογία, τὴν γοητευτικὴ περιήγηση στὰ γενέθλια τῶν λέξεων. Εἶναι γνωστὸ πὼς ἕνα πολὺ μεγάλο μέρος τῆς νεοελληνικῆς, ὅλες σχεδὸν οἱ σύνθετες λέξεις, εἶναι καθαρὰ ἀρχαῖες ἑλληνικές. Χωρὶς τὴν πῶς νὰ καταλάβει τὸ παιδὶ λέξεις τῆς γλώσσας του σὰν τὸ ὑδραγωγεῖο, τὸ ἀρτοποιεῖο, τὸ ναυπηγεῖο, τὸ ἀπορρυπαντικό, ὁ πύραυλος;
Στὸ τελευταῖο νομοσχέδιο τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας διαβάζουμε ὅτι προωθεῖ τὰ ἀγγλικὰ ἀκόμη καὶ στὸ νηπιαγωγεῖο. Πρὶν ἀκόμη τὰ νήπια προσλάβουν τὴν μητρική τους γλῶσσα καὶ κατανοήσουν τοὺς κανόνες ποὺ τὴν διέπουν, βραχυκυκλώνονται μὲ τὴν εἰσαγωγὴ μιᾶς ξένης γλώσσας. (Νομίζω πουθενὰ δὲν γίνεται αὐτὸ παγκοσμίως).
Ἄν ὑπῆρχε φιλότιμο καὶ μεράκι γιὰ τὴν ἀνοξείδωτη γλῶσσα μας, θὰ μποροῦσε νὰ γραφτεῖ ἕνα ἁπλὸ καὶ εὔχρηστο ἐτυμολογικὸ λεξικὸ γιὰ παιδιὰ Δημοτικοῦ, νὰ ἐξηγεῖς, γιὰ παράδειγμα, τὸ ὑδραγωγεῖο ἀπὸ τὸ ὕδωρ+ἀγωγὸς (ἄγω) καί- αὐτὸ κι ἂν εἶναι ἐπανάσταση- νὰ εἰσαχθοῦν τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ στὴν Ε' καὶ Στ' τάξεις σὲ παιγνιώδη μορφὴ μὲ κείμενα ὅπως οἱ ὡραιότατοι μῦθοι τοῦ Αἰσώπου.
Τέταρτον: ἔχουν ρίξει ἔστω καὶ μιὰ ματιὰ ὅλοι οἱ ντελάληδες τῆς δημοσιογραφίας στὰ σχολικὰ βιβλία Γλώσσας; Μὲ τί κείμενα παλεύουμε νὰ διδάξουμε τὴν ὀμορφότερη γλῶσσα τοῦ κόσμου;
Ὅτι πετάχτηκαν τὰ δημοτικὰ τραγούδια, τὰ ὁποῖα συντηροῦν τὴν ἐθνικὴ συνείδηση, ἀπὸ τὰ βιβλία γιὰ νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ συνταγὲς μαγειρικῆς; (Στὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο "τὸ ἐθνικὸ μας τραγούδι", τοῦ Β. Περσείδη, σημειώνεται τὸ ἑξῆς ἀποκαλυπτικὸ γιὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, ἀπὸ διήγηση περιηγητῆ: "Συνήντησα ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ κώμην, ἀριθμοῦσαν μόλις εἴκοσι οἰκογενειῶν καὶ στερουμένη διδασκάλου καὶ ἱερέως. Καὶ ὅμως δὲν ἔλειπον ἐξ αὐτῆς τὰ δημοτικὰ τραγούδια, ἀναπληροῦντα παρὰ τῷ λαῷ τὴν ἔλλειψιν τοῦ σχολείου καὶ τῆς ἐκκλησίας"). (σελ. 37).
Πῶς διδάσκεται ἡ προστακτική, γιὰ παράδειγμα, στὴν Στ' δημοτικοῦ, ποὺ φέτος ὅσο πρόλαβα δίδαξα; Μὲ κείμενο ποὺ τιτλοφορεῖται "Ὁδηγίες χρήσης καφετιέρας", ὅπου διαβάζουμε φράσεις τοῦ τύπου "ἀφαιρέστε τὸ φίλτρο καὶ πλύνετέ το στὸ χέρι". Τὸ "πλύνετέ το" τί εἶναι; (Βιβλίο Γλώσσας, β' τεῦχος, σελίδα 43).
(Σύνθημα τῆς δεκαετίας του '80: "Κάτω τὰ ματωμένα γραπτά").
Τρίτον: Ὀρθογραφία μαθαίνεις μὲ δύο τρόπους. Ἢ μὲ τὴν πολλὴ μελέτη, πρᾶγμα ἀντιπαθὲς σὲ μιὰ γενιὰ κυριολεκτικὰ ὑποτελῆ στὶς νέες τεχνολογίες καὶ αἰχμάλωτη τῆς εἰκόνας, ἢ μὲ τὴν "πάντερπνη" ἐτυμολογία, τὴν γοητευτικὴ περιήγηση στὰ γενέθλια τῶν λέξεων. Εἶναι γνωστὸ πὼς ἕνα πολὺ μεγάλο μέρος τῆς νεοελληνικῆς, ὅλες σχεδὸν οἱ σύνθετες λέξεις, εἶναι καθαρὰ ἀρχαῖες ἑλληνικές. Χωρὶς τὴν πῶς νὰ καταλάβει τὸ παιδὶ λέξεις τῆς γλώσσας του σὰν τὸ ὑδραγωγεῖο, τὸ ἀρτοποιεῖο, τὸ ναυπηγεῖο, τὸ ἀπορρυπαντικό, ὁ πύραυλος;
Στὸ τελευταῖο νομοσχέδιο τὸ ὑπουργεῖο Παιδείας διαβάζουμε ὅτι προωθεῖ τὰ ἀγγλικὰ ἀκόμη καὶ στὸ νηπιαγωγεῖο. Πρὶν ἀκόμη τὰ νήπια προσλάβουν τὴν μητρική τους γλῶσσα καὶ κατανοήσουν τοὺς κανόνες ποὺ τὴν διέπουν, βραχυκυκλώνονται μὲ τὴν εἰσαγωγὴ μιᾶς ξένης γλώσσας. (Νομίζω πουθενὰ δὲν γίνεται αὐτὸ παγκοσμίως).
Ἄν ὑπῆρχε φιλότιμο καὶ μεράκι γιὰ τὴν ἀνοξείδωτη γλῶσσα μας, θὰ μποροῦσε νὰ γραφτεῖ ἕνα ἁπλὸ καὶ εὔχρηστο ἐτυμολογικὸ λεξικὸ γιὰ παιδιὰ Δημοτικοῦ, νὰ ἐξηγεῖς, γιὰ παράδειγμα, τὸ ὑδραγωγεῖο ἀπὸ τὸ ὕδωρ+ἀγωγὸς (ἄγω) καί- αὐτὸ κι ἂν εἶναι ἐπανάσταση- νὰ εἰσαχθοῦν τὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ στὴν Ε' καὶ Στ' τάξεις σὲ παιγνιώδη μορφὴ μὲ κείμενα ὅπως οἱ ὡραιότατοι μῦθοι τοῦ Αἰσώπου.
Τέταρτον: ἔχουν ρίξει ἔστω καὶ μιὰ ματιὰ ὅλοι οἱ ντελάληδες τῆς δημοσιογραφίας στὰ σχολικὰ βιβλία Γλώσσας; Μὲ τί κείμενα παλεύουμε νὰ διδάξουμε τὴν ὀμορφότερη γλῶσσα τοῦ κόσμου;
Ὅτι πετάχτηκαν τὰ δημοτικὰ τραγούδια, τὰ ὁποῖα συντηροῦν τὴν ἐθνικὴ συνείδηση, ἀπὸ τὰ βιβλία γιὰ νὰ ἀντικατασταθοῦν ἀπὸ συνταγὲς μαγειρικῆς; (Στὸ ἐξαιρετικὸ βιβλίο "τὸ ἐθνικὸ μας τραγούδι", τοῦ Β. Περσείδη, σημειώνεται τὸ ἑξῆς ἀποκαλυπτικὸ γιὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, ἀπὸ διήγηση περιηγητῆ: "Συνήντησα ἐν Μικρᾷ Ἀσίᾳ κώμην, ἀριθμοῦσαν μόλις εἴκοσι οἰκογενειῶν καὶ στερουμένη διδασκάλου καὶ ἱερέως. Καὶ ὅμως δὲν ἔλειπον ἐξ αὐτῆς τὰ δημοτικὰ τραγούδια, ἀναπληροῦντα παρὰ τῷ λαῷ τὴν ἔλλειψιν τοῦ σχολείου καὶ τῆς ἐκκλησίας"). (σελ. 37).
Πῶς διδάσκεται ἡ προστακτική, γιὰ παράδειγμα, στὴν Στ' δημοτικοῦ, ποὺ φέτος ὅσο πρόλαβα δίδαξα; Μὲ κείμενο ποὺ τιτλοφορεῖται "Ὁδηγίες χρήσης καφετιέρας", ὅπου διαβάζουμε φράσεις τοῦ τύπου "ἀφαιρέστε τὸ φίλτρο καὶ πλύνετέ το στὸ χέρι". Τὸ "πλύνετέ το" τί εἶναι; (Βιβλίο Γλώσσας, β' τεῦχος, σελίδα 43).
Δὲν ἄκουσα κανένα μεγαλόσχημο δημοσιογράφο νὰ διαμαρτυρηθεῖ γι᾿ αὐτὰ ἢ γιὰ τὴν περιφρόνηση τῶν σπουδαίων Ἑλλήνων λογοτεχνῶν ποὺ εἶναι προγραμμένοι ἀπὸ τὰ βιβλία; Δὲν βρίσκεις στὰ 10 βιβλία Γλώσσας Ε' καὶ Στ' δημοτικοῦ οὔτε ἕνα κείμενο τῶν: Παπαδιαμάντη, Βαλαωρίτη, Πολέμη, Δροσίνη, Καρκαβίτσα, Κρυστάλλη, Βιζυηνό. Γιὰ ἀρχαίους συγγραφεῖς ἢ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας οὔτε λόγος).
Θὰ βρεῖς ὅμως κρανιοκενεῖς ἐμπνεύσεις ὅπως "γράψε μιὰ ἱστορία στὴν ὁποία πρωταγωνιστοῦν ὁ Μ. Ἀλέξανδρος, ὁ Καραγκιόζης καὶ ἡ Κοκκινοσκουφίτσα", " Οἱ Ἰταλοί μᾶς κήρυξαν τὸν πόλεμο καὶ ἐμεῖς κρυφτήκαμε στὸ ὑπόγειο", "Ἡ Σόνια ἡ γάτα" ποὺ ἐπαινεῖται γιὰ τὸν ἡρωισμό της, "Τότε ποὺ πήγαμε βόλτα τὸν Ἐπιτάφιο" καὶ ἄλλα πολλὰ ποὺ μᾶς προσβάλλουν ὡς λαό, ποὺ μαγαρίζουν "ὅσια καὶ ἱερά".
Ὅσοι μὲ περισσὴ εὐκολία κατηγοροῦν τοὺς δασκάλους γιὰ ἀγραμματοσύνη, ἂς στραφοῦν πρῶτα στὴν ἀρχέκακο κεφαλή, τὸ κράτος. Ὅσοι μᾶς χαρακτηρίζουν τεμπέληδες, ἂς ἔλθουν ἕνα πρωινὸ στὴν αἴθουσα, ὅταν μὲ τὸ καλὸ ἀνοίξουν τὰ σχολεῖα, νὰ ἀφουγκραστοῦν τὸν ζῆλο, τὴν προθυμία, τὴν χαρὰ καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ προσφέρουμε, ἡ πλειονότητα, στὰ παιδιά τους, τὰ ὁποῖα ἔχουν πολὺ διαφορετική γνώμη ἀπὸ αὐτούς, γιὰ μᾶς....
Ὅσοι μὲ περισσὴ εὐκολία κατηγοροῦν τοὺς δασκάλους γιὰ ἀγραμματοσύνη, ἂς στραφοῦν πρῶτα στὴν ἀρχέκακο κεφαλή, τὸ κράτος. Ὅσοι μᾶς χαρακτηρίζουν τεμπέληδες, ἂς ἔλθουν ἕνα πρωινὸ στὴν αἴθουσα, ὅταν μὲ τὸ καλὸ ἀνοίξουν τὰ σχολεῖα, νὰ ἀφουγκραστοῦν τὸν ζῆλο, τὴν προθυμία, τὴν χαρὰ καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ προσφέρουμε, ἡ πλειονότητα, στὰ παιδιά τους, τὰ ὁποῖα ἔχουν πολὺ διαφορετική γνώμη ἀπὸ αὐτούς, γιὰ μᾶς....
Δημήτρης Νατσιός
δάσκαλος-Κιλκὶς
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου