Αδελφοί,
ο αγώνας μας είναι προσωρινός, η ανταμοιβή όμως και τα έπαθλα είναι
αιώνια. Όσο μάλιστα κανείς αγωνίζεται με προθυμία, τόσο και ο εχθρός
μανιάζει και του επιτίθεται με περισσότερη σφοδρότητα, αλλά η χάρη του
Θεού δεν σταματά να χορηγεί την ενίσχυση και τη βοήθειά της σε εκείνον
που πολεμά, αν βέβαια αυτός την επικαλείται με όλη του την ψυχή.
Αν
όμως κανείς χαλαρώσει και αμελήσει να καλέσει τη θεία χάρη να τον
βοηθήσει και κυριευτεί από τον εχθρό, καθώς δεν θα έχει τη βοήθειά της,
ας κατηγορεί τον εαυτό του για τη ραθυμία του.
Αν κάποιος, που μπροστά
του βρίσκονται άφθονα εδέσματα, δεν αποφασίζει, ενώ έχει γερά τα χέρια
του, να τα απλώσει και να απολαύσει αυτά τα αγαθά, γίνεται ο ίδιος η
αιτία που μένει νηστικός. Έτσι και αυτός που αμελεί να επικαλεστεί τη
χάρη και να γεμίσει με τη δύναμή της, προξενεί ο ίδιος την πτώση και την
απώλειά του.