Τον
γέροντα Ιάκωβο Τσαλίκη τον γνώρισα από έναν ιερομόναχο το έτος 1987,
τον έκανα Πνευματικό και πήγαινα, ως λαϊκός που ήμουν τότε, με το
αυτοκίνητό μου απ’ την Καρδίτσα στο μοναστήρι του Οσίου Δαυΐδ, γιατί
αναπαυόμουνα πολύ με την εξομολόγηση στον μακαριστό Γέροντα.
Μία
μέρα που πήγα με τον ιερομόναχο στην Ιερά Μονή να μείνωμε μερικές μέρες
και να εξομολογηθούμε, καθ’ οδόν ενώ ταξιδεύαμε, πριν φθάσουμε στις
Ροβιές μετά την Λίμνη Ευβοίας, ο ιερομόναχος που ήταν στην θέση του
συνοδηγού, μου λέει: «Ο Ηγούμενος, ο π. Ιάκωβος, έμαθα ότι πετάει, ξέρω
ένα περιστατικό και είναι αλήθεια, το άκουσα από πνευματικούς ανθρώπους,
αλλά και άλλα παρόμοια απ’ τους μοναχούς της Μονής.
»Κάποια
ημέρα ο γέροντας Ιάκωβος πήγαινε με τα πόδια στο Μοναστήρι, στον δρόμο
σταμάτησε να τον πάρη ένα ταξί που πήγαινε μία οικογένεια στο Μοναστήρι
να προσκυνήσουν, είπαν στον Γέροντα και ο ταξιτζής και η οικογένεια να
τον πάρουν μέχρι το Μοναστήρι και ο Γέροντας τους είπε, “πάτε εσείς, εγώ
θα ‘ρθω με τα πόδια σιγά-σιγά”. Ο ταξιτζής και η οικογένεια παρεκάλεσαν
πολλές φορές τον Γέροντα να τον πάρουν μέχρι την Μονή, αλλά εκείνος,
παρ’ όλο που ήταν 12 περίπου χιλιόμετρα, τους είπε πάλι “πάτε εσείς, θα
‘ρθω και ‘γω”.