Ἄλλαξε ὁ χρόνος, ἀλλὰ δὲν φαίνεται νὰ ἀλλάζῃ ἡ πονηρία καὶ ἡ μοχθηρία τῶν νευρόσπαστων τυραννίσκων, ποὺ καταβασανίζουν τὸν ἀποχαυνωμένο λαὸ, ἐμᾶς δηλαδή.
Καὶ πῶς μπορεῖ νὰ ἀλλάξῃ ὁ τρόπος ποὺ σκέφτονται (ἄν σκέφτονται) καὶ οἱ ἐνέργειές τους (ἄν σὲ κάτι ἐνεργοῦν οἱ ἴδιοι ), μαριονέτες ὄντες;
Ὅλη τους ἡ μέριμνα, ὅπως καὶ αὐτῶν ποὺ κινοῦν τὰ νήματα μὲ τὰ ὁποία τοὺς ἔχουν δεμένους, εἶναι νὰ μελετοῦν τὴν πονηρία, νὰ μηχανεύονται, νὰ σχεδιάζουν, νὰ προνοοῦν, νὰ ἀλλάζουν προσωπεία, νὰ βάζουν προβιὰ προβάτου γιὰ νὰ ἀποκρύψουν τὸν λύκο ποὺ ἔχουν μέσα τους. Αὐτοὶ εἶναι ἡ αἰτία ποὺ οἱ πολλοὶ χωρὶς προφύλαξι πέφτουν στὰ δίχτυα τους: