γράφει η Φανούλα Αργυρού*
Διάβασα και δάκρυσα την μαρτυρία της «Μ» που δημοσιεύθηκε 21.7.22 στην «Σημερινή» «Μαρτυρία 1974: “Τους βιασμούς μου από Τούρκους στρατιώτες θα τους πάρω στον τάφο μου, μόνη χαρά τα παιδιά και τα εγγόνια μου».
Γνωρίζω και προσωπικά ορισμένες συμπατριώτισσες μας ηρωίδες που μαρτύρησαν με τον ίδιο τρόπο στα χέρια των βαρβάρων το 1974. Και είχα γράψει και το άρθρο «Δεύτερος βιασμός 42 χρόνια μετά» στην «Σημερινή» στις 12 Ιανουαρίου 2016 στο οποίο αναφέρθηκα και σε δύο άλλα άρθρα τότε. Στο άρθρο του μ. συνάδελφου Κωστάκη Αντωνίου, και ας είναι ελαφρύ το χώρα που τον σκέπασε, «Τρισάθλιο κράτος με τρισαθλιότερους ηγέτες» στην «Σημερινή» 19 Δεκεμβρίου 2015 όπως και του Άριστου Μιχαηλίδη τον ίδιο καιρό στον «Φιλελεύθερο» «Δουλεύοντας χωρίς μυαλό» 18.12.2015.