Εὐχὲς καὶ ὕμνους γιὰ τὴν εὐλογία τῆς νέας ἐκκλησιαστικῆς καὶ ἀκαδημαϊκῆς περιόδου ἀναπέμπει ἡ Ἐκκλησία μας. Ὅπως κατὰ τὴν ρωμαϊκὴ ἰνδικτιῶνα (ἀπὸ τὸ indictio, ποὺ σημαίνει ὁρισμός, ἐξαγγελία), ὁριζόταν, κατὰ τὸν Σεπτέμβριο, τὸν μήνα τῆς συγκομιδῆς τῶν πρώτων καρπῶν τῆς γῆς, τὸ ὕψος τοῦ φόρου ποὺ θὰ πλήρωναν οἱ ὑπήκοοι γιὰ τὴν συντήρηση τοῦ στρατοῦ γιὰ τὰ ἑπόμενα 15 ἔτη, ὁπότε γινόταν ἡ νέα ἐξαγγελία, ἔτσι καὶ ἡ Ἐκκλησία μας ὥρισε τὴν 1η τοῦ μηνὸς Σεπτεμβρίου ὡς δική της ἰνδικτιῶνα, ὡς ἀπαρχὴ δηλαδὴ τῶν δικῶν της δραστηριοτήτων γιὰ τὴν νέα χρονιά.
Ἡ πάγια, ἐξ ἄλλου, τακτικὴ τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι νὰ προσδίδει στὶς παλαιὲς συνήθειες νέο, χριστιανικὸ περιεχόμενο, ἀνανοηματοδοτῶντας τες. Ἔτσι, στὶς περιόδους τῆς φθινοπωρινῆς (23 Σεπτεμβρίου) καὶ ἐαρινῆς ἰσημερίας (γύρω στὶς 21 Μαρτίου), ποὺ γίνονταν ἑορτασμοὶ γιὰ τὴν ἀρχὴ τοῦ φθινοπώρου καὶ γιὰ τὴν ἀναγέννηση τῆς φύσεως, ἀντιστοίχως, ἡ Ἐκκλησία μας τοποθέτησε τὶς ἑορτὲς τῆς Συλλήψεως τοῦ «Προδρόμου τῆς Χάριτος» (23 Σεπτεμβρίου) καὶ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, τοῦ χαρμοσύνου μηνύματος ὅτι «ἡ χάρις» θὰ ἔλθῃ στὸν κόσμο ἀπὸ τὴν Παρθένο Μαρία (25 Μαρτίου). Ἀντιστοίχως, ἡ Ἐκκλησία μας τοποθέτησε τὴν ἑορτὴ τῆς Γεννήσεως τοῦ Προδρόμου (στὶς 24 Ἰουνίου), στὴν θέση τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐκδηλώσεων ποὺ διεξάγονταν γιὰ τὸ θερινὸ ἡλιοστάσιο, ἐνῶ στὶς 25 Δεκεμβρίου (χειμερινὸ ἡλιοστάσιο), ποὺ ἐλάμβανε χώρα ἡ ἑορτὴ τῆς γεννήσεως τοῦ «ἀήττητου Ἡλίου», ἡ Ἐκκλησία μας τοποθέτησε τὴν «Ἀνατολή», τὴν Γέννηση τοῦ Ἡλίου τῆς Δικαιοσύνης.
.jpg)
