Μέσα στὸ ζοφερὸ σκοτάδι τοῦ κόσμου γεννιέται καὶ πάλι τὶς ἡμέρες αὐτὲς ἀνάμεσά μας τὸ Ἄστρο τὸ φωτεινό, μέσα στὴν γενικὴ ἀπογοήτευση γεννιέται ἡ Ἐλπίδα, μέσα στὴν ἀντάρα καὶ στὴν ταραχὴ τοῦ πολέμου γεννιέται ἡ Εἰρήνη.
Τὸ ἐλπιδοφόρο μήνυμα εἰρήνη πῶς γεννιέται τὸ φέρνουν στὴ γῆ οἱ ἀγγέλοι τοῦ οὐρανοῦ: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῶ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ., β’ 14), ψάλλουν μέσα στὴν γλυκιὰ καὶ ἤρεμη βραδυά. Δόξα στὸν ὕψιστο Θεὸ τῆς εἰρήνης, ποὺ στέλνει στὴν γῆ τὸν εἰρηνικὸ Υἱό Του καὶ σκορπίζει τὸ μήνυμα τῆς χαρᾶς καὶ τῆς «εὐδοκίας» Του, τῆς καλῆς Του θελήσεως γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ἀνθρώπων. Στὴν συνέχεια, τὸ σωτήριο αὐτὸ μήνυμα ὅτι «ἐτέχθη ἡμῖν σωτήρ» (ὅ. π., 12) σπεύδουν νὰ τὸ διαλαλήσουν παντοῦ οἱ ταπεινοὶ ποιμένες, οἱ ὁποῖοι δοξολογοῦν γιὰ τὴν συγκατάβαση τῆς Εἰρήνης στὸν κόσμο, ποὺ δὲν εἶναι πλέον ζητούμενο ἀντικείμενο ἢ ἰδέα, εἶναι ὁ ἀποκαλυφθεὶς προσωπικὸς Θεὸς τῆς εἰρήνης καὶ τῆς ἀγάπης.