Θαυμαστά περιστατικά
Μια μέρα ο όσιος Γεώργιος – διηγείται ο Αντώνιος, ο συγγραφεύς του Βίου – έβαλε να του στρώσω το ρακοραμμένο ράσο του στο έδαφος, στο Κοινόβιο, κοντά στην ανατολική πόρτα, έχοντας το προσκέφαλό του προς δυσμάς. Και μου λέγει: «Παιδί μου, μην ανησυχήσεις, και μη μου μιλήσεις, κι ούτε να αφήσεις άλλον να με πλησιάσει». Και αφού ξάπλωσε ανάσκελα, σκεπάστηκε με το σεντόνι και έμεινε τρεις μέρες χωρίς να κουνιέται, χωρίς να γυρίζει, χωρίς καθόλου να σηκωθεί.
Πριν λίγο καιρό, πραγματοποιώντας την προσφιλή πεζή διαδρομή μου από την Αγία Παρασκευή στον γειτονικό δήμο Χολαργού, έγινα αυτήκοος μάρτυρας σοκαριστικού διαλόγου μεταξύ δύο εφήβων αγοριών, 13 -14 ετών, που περνούσαν εκείνη τη στιγμή τυχαία από δίπλα μου: «Μετά το σχολείο, έχουμε κανονίσει να παίξουμε ξύλο την Πέμπτη»!
Το έλεγαν μεταξύ τους τόσο φυσικά και οικεία, λες και αναφέρονταν σε προγραμματισμένο παιχνίδι ή εκδήλωση! Πόση αφύσικη οικειότητα απέκτησαν αυτά τα παιδιά με τη βία (πότε…πρόλαβαν); τη στιγμή που θα έπρεπε να απολαμβάνουν την αθωότητα της ηλικίας τους, να αποτρέπουν με κάθε τρόπο και να καταγγέλλουν άμεσα οποιαδήποτε μορφή της, πρωτίστως στους γονείς και τους καθηγητές τους.
– Ὅσο μπορεῖς, νὰ ψάλλης σιγανὰ ἢ νὰ λὲς τὴν εὐχὴ καὶ νὰ ζητᾶς ἀπὸ τὸν Θεὸ τὴν ὑγεία τὴν δική σου καὶ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, τοὺς ὁποίους σὰν φιλάσθενη μπορεῖς νὰ τοὺς νιώθης πιὸ πολύ. Σ’ ἐσένα δίνονται τώρα ὅλες οἱ προϋποθέσεις γιὰ προσευχή, ἀκόμη καὶ ὁ πόνος, ποὺ εἶναι ἰδιαίτερη προϋπόθεση, γιὰ νὰ εὔχεσαι πονεμένα γιὰ τοὺς πονεμένους καὶ ἡ προσευχή σου νὰ εἶναι καρδιακή. Αὐτὸ εἶναι καὶ τὸ κύριο ἔργο τοῦ μοναχοῦ. Ἂν τὸ καταλάβης αὐτό, δὲν θὰ στενοχωριέσαι, ἀλλὰ θὰ προσεύχεσαι ἀδιάλειπτα, εὐχαριστῶντας τὸν Θεό.
Ιστοσελίδα του “Pew Research Center”
Από: Sneha Gubbala, Jacob Poushter και Christine Huang
Σχόλιο «Μαμά Μπαμπάς και Παιδιά»: Οι υποστηρικτές του ομόφυλου «γάμου» -ανά τον κόσμο, είναι άνθρωποι νεότεροι, με μικρή εμπειρία ζωής, δυτικού τύπου «μόρφωση», αθεϊστικές ιδεολογικές απόψεις, χωρίς θρησκευτικά ερείσματα, οικονομικά εύρωστοι, κάτοικοι αστικών περιοχών υποκείμενοι στην σύγχρονη κοινωνική «καθοδήγηση». Ωριμότεροι, θρησκευόμενοι, που ζουν και δραστηριοποιούνται σε φυσικά περιβάλλοντα, με μικρότερη οικονομική άνεση, έχουν -ανά τον κόσμο- σαφή αντίληψη της κανονικής έννοιας του γάμου και αντιτίθενται στην νομιμοποίηση της ομόφυλης σχέσης. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, σύμφωνα με την συγκεκριμένη έρευνα, η κοινή γνώμη είναι διχασμένη. Τον υποστηρίζει γενικά το 48%, με το ποσοστό να φτάνει το 67% όταν αφορά τους νέους ως 35 ετών. Η υποστήριξη είναι μεγαλύτερη από τις γυναίκες και από άτομα με αθεϊστική στάση ζωής. Τα στοιχεία, ειδικά για την πατρίδα μας, αναδεικνύουν το πρόβλημα της ελλιπούς ενημέρωσης σχετικά με τις κοινωνικές διαστάσεις του ζητήματος καθώς και την έλλειψη Ορθόδοξης κατήχησης και διάθεσης για χριστιανικό αγώνα.
Μία φορά τον χερουβικό ύμνο ο ψάλτης του Χατζηανέστης αναγκάσθηκε να τον ψάλλει και δεύτερη φορά, γιατί ο λειτουργός όσιος δεν έκανε καμία κίνηση, για να κάνει τη μεγάλη είσοδο. Ένα πνευματικό του τέκνο άκουσε ένα γλυκύτατο κελάηδημα πουλιού και απόρησε από πού ακουγόταν. Στο τέλος ρώτησε τον ψάλτη τι είχε γίνει κι εκείνος του εξήγησε πως εκείνο που άκουσε ήταν η συνομιλία του οσίου με τον άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, που μαζί συλλειτούργησαν για μία ακόμη φορά.
Ἐκτός, ὅμως, ἀπὸ Βαπτιστής, ὁ Ἰωάννης εἶχε καὶ ἄλλες ἰδιότητες, ὅπως ψάλλομε στὸ Ἀπολυτίκιό του. Ὑπῆρξε προφήτης καὶ μάλιστα «περισσότερον προφήτου», κατὰ τὸ ἐγκώμιο τοῦ ἰδίου τοῦ Κυρίου, καὶ «μείζων ἐν γεννητοῖς γυναικῶν» (Ματθ., ια’ 10-11). Ὑπῆρξε, ἐπίσης, κήρυκας μετανοίας ὄχι μόνον στοὺς ζῶντες ἀλλὰ «καὶ τοῖς ἐν ᾍδῃ», ὅπου «χαίρων εὐηγγελίσατο Θεὸν φανερωθέντα ἐν σαρκί».
ΣΥΝΑΞΗ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Ο ΑΛΗΘΙΝΑ ΜΕΓΑΛΟΣ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 7-1-2001]
(Β΄ ἔκδοσις)
Μᾶς ἐκπλήσσει, ἀγαπητοί μου, πῶς ὁ Κύριος ὁμιλεῖ γιὰ τὸν Πρόδρομόν Του, τὸν Ἰωάννη τὸν Βαπτιστή. Ὅταν κάποτε ἔφτασαν ἀπὸ τὸν φυλακισμένο Ἰωάννη, ποὺ τὸν εἶχε φυλακίσει ὁ Ἡρώδης -ἐγγονὸς ἐκείνου τοῦ Μεγάλου Ἡρώδου ὁ ὁποῖος ἐπεχείρησε νὰ φονεύσει τὸν Κύριον· καὶ λέγεται «μεγάλος»- ἐγκληματίας ἦταν, κακοῦργος ἦταν, ὅλοι οἱ Ἠρῶδαι κακοῦργοι ἦσαν, ὅλη ἡ γενεά τους καὶ ἡ οἰκογένειά τους, ἀλλὰ ἐπειδὴ εἶχε ἀνοικοδομήσει τὸν ναὸν τοῦ Σολομῶντος ἐκ τῶν ἐρειπίων, περίπου ἐκ τῶν ἐρειπίων, γι᾿ αὐτὸ ἀκριβῶς τὸν ὀνομάζει ἡ Ἱστορία «μεγάλον» - ὡστόσο ἔφτασαν κάποιοι ἄνθρωποι, ἀπεσταλμένοι τοῦ Ἰωάννου, ποὺ ἦταν ἤδη στὴ φυλακή, νὰ ρωτήσουν τὸν Κύριον: «Σὺ εἶ ὁ ἐρχόμενος ἢ ἕτερον προσδοκῶμεν;». «Σὺ εἶσαι ὁ Μεσσίας ποὺ περιμένομε, ὁ ἐρχόμενος, ἢ ἄλλον περιμένομε;». Καὶ ὄχι βέβαια ὅτι ὁ Ἰωάννης ἀμφέβαλλε, διότι θὰ ἦταν πολὺ περίεργο -καὶ τραγικό!- ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶδε τὰ τῆς Βαπτίσεως καὶ ἔδειξε τὸν Μεσσίαν, πρῶτα πρῶτα ἔδειξε ὡς δάκτυλος Πατρὸς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, ἀλλὰ καὶ ὁ Ἰωάννης ἔδειξε τὸν Μεσσίαν καὶ εἶπε: «Αὐτὸς εἶναι», τώρα νὰ στέλνει ἀνθρώπους νὰ ρωτήσουν τὸν ἴδιον τὸν Ἰησοῦν «ἐὰν Αὐτὸς εἶναι ἢ ἄλλον περιμένομε».
ΜΝΗΜΗ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ [: Ιω. 1,29-34]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Τῇ ἐπαύριον βλέπει τὸν ᾽Ιησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτόν, καὶ λέγει, ῎Ιδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου(:Την άλλη μέρα ο Ιωάννης στεκόταν πάλι στο συνηθισμένο μέρος που κήρυττε, και μαζί του ήταν και δύο από τους μαθητές του.Κι αφού παρατήρησε με ευλάβεια τον Ιησού, που τη στιγμή εκείνη περπατούσε, είπε: Αυτός είναι το Αρνίο που παρέδωσε ο Θεός Πατέρας του να θυσιασθεί για χάρη μας)»[Ιω.1,28-29].
Είναι μέγα αγαθό η παρρησία και η διακήρυξη της αλήθειας με ειλικρίνεια και με θάρρος, καθώς και το να τίθεται υπεράνω όλων η ομολογία πίστεως στον Χριστό,και όλα τα άλλα να έρχονται δεύτερα· τόσο μέγα και αξιοθαύμαστο, ώστε ο Υιός του Θεού ο Μονογενής, να ανακηρύσσει ως δικό Του εκείνον που έχει τέτοιο ηρωικό φρόνημα, ενώπιον του Πατρός Του[πρβλ. Ματθ.10,32: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς(:Καθένας, λοιπόν, που με πίστη και θάρρος και χωρίς να φοβάται τους διωγμούς, θα με ομολογήσει σωτήρα του και Θεό του μπροστά στους ανθρώπους, θα τον ομολογήσω και εγώ μπροστά στον ουράνιο Πατέρα μου ως δικό μου)»], αν και βέβαια δεν είναι ίση η ανταπόδοση· διότι εσύ μεν δίνεις ομολογία επί της γης, ενώ Αυτός ομολογεί στους ουρανούς και εσύ μεν ομολογείς ενώπιον ανθρώπων, Αυτός όμως ενώπιον του Πατρός και όλων των αγγέλων.
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Ἐγένετο δὲ ἐν τῷ τὸν ᾿Απολλὼ εἶναι ἐν Κορίνθῳ Παῦλον διελθόντα τὰ ἀνωτερικὰ μέρη ἐλθεῖν εἰς ῎Εφεσον· καὶ εὑρὼν μαθητάς τινας εἶπε πρὸς αὐτούς· εἰ Πνεῦμα ῞Αγιον ἐλάβετε πιστεύσαντες; Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· ἀλλ᾿ οὐδὲ εἰ Πνεῦμα ῞Αγιόν ἐστιν ἠκούσαμεν. Εἶπέ τε πρὸς αὐτούς· εἰς τί οὖν ἐβαπτίσθητε; Οἱ δὲ εἶπον· εἰς τὸ ᾿Ιωάννου βάπτισμα. Εἶπε δὲ Παῦλος· ᾿Ιωάννης μὲν ἐβάπτισε βάπτισμα μετανοίας, τῷ λαῷ λέγων εἰς τὸν ἐρχόμενον μετ᾿ αὐτὸν ἵνα πιστεύσωσι, τοῦτ᾿ ἔστιν εἰς τὸν ᾿Ιησοῦν Χριστόν. Ἀκούσαντες δὲ ἐβαπτίσθησαν εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου ᾿Ιησοῦ. Καὶ ἐπιθέντος αὐτοῖς τοῦ Παύλου τὰς χεῖρας ἦλθε τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἐπ᾿ αὐτούς, ἐλάλουν τε γλώσσαις καὶ προεφήτευον. Ἦσαν δὲ οἱ πάντες ἄνδρες ὡσεὶ δεκαδύο.
Ή εορτή των Φώτων είναι το τέλος μιας εκκλησιαστικής περιόδου πού ονομάζεται Δωδεκαήμερο. Τελειώνει σήμερα το Δωδεκαήμερο, πού άρχισε με τη γέννηση του Χριστού. Να μιλήσουμε για την εορτή των Φώτων; Μικρά ή διάνοια μας, ασθενής ή γλώσσα μας, και το μυστήριο πού αποκαλύπτεται σήμερα με τη βάπτιση του Κυρίου απέραντο όπως ό ωκεανός. Μάλλον πρέπει να σιωπήσουμε. Άλλα για να μη μείνη ό άμβωνας άφωνος τέτοια μέρα, τολμώ, επικαλούμενος τη χάρι του αγίου Πνεύματος, κάτι να πω.
«Ό Θεός-Πατήρ αποκαλύφθηκε στην αίσθηση της ακοής, το Άγιο Πνεύμα αποκαλύφθηκε στην αίσθηση της όρασης και ό Υιός αποκαλύφθηκε στην αίσθηση της αφής. Ό Πατήρ πρόφερε την μαρτυρία Του για τον Υιό, ό Υιός βαπτίστηκε μέσα στο νερό και το Άγιο Πνεύμα με την μορφή περιστεράς πέταξε πάνω από το νερό», γράφει για τα άγια Θεοφάνεια στον πρόλογο της Αχρίδος, o αποκαλούμενος και «Σέρβος Χρυσόστομος» – Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, αποκαλύπτοντας με τον φωτισμό του τον πλούτο νοημάτων και συμβολισμών που υπάρχουν σε αυτήν την μεγάλη εορτή της Ορθοδοξίας.
Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος
Στὸ παρὸν ἄρθρο θὰ ἀναφερθοῦμε στὸ περιεχόμενο τῶν Εὐχῶν τοῦ Μεγάλου Ἁγιασμοῦ, ὥστε μὲ τὴν κατανόησή των νὰ προσεγγίσωμε καλύτερα τὰ σωτήρια νοήματά των
γιὰ τὸ μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας γενικῶς καὶ εἰδικώτερα γιὰ τὴν Ἐνανθρώπηση καὶ τὴν Ἐπιφάνεια τοῦ Κυρίου μας.
Οἱ Εὐχὲς αὐτές, ποὺ ἀναγιγνώσκονται μετὰ ἀπὸ τίς Προφητεῖες καὶ τὰ Ἀναγνώσματα, τὸ ἀποστολικὸ καὶ τὸ εὐαγγελικό, εἶναι δύο. Ἡ πρώτη, καὶ πιὸ σύντομη, εἶναι ποίημα τοῦ Γερμανοῦ, Πατριάρχου Κων/πόλεως, καὶ διαβάζεται κάποτε μυστικῶς ὑπὸ τοῦ πρεσβυτέρου. Ἀπευθύνεται στὸ δεύτερο πρόσωπο τῆς Ἁγίας Τριάδος, τὸν «Κύριο Ἰησοῦ Χριστό», καὶ τὸν ἀποκαλεῖ «ἀληθινὸ Θεό, πηγὴ τῆς ζωῆς καὶ τῆς ἀθανασίας, φῶς ἐκ φωτός». Μετὰ ἀπὸ τὴν ἐπίκληση ἀκολουθοῦν οἱ αἰτήσεις: «καταύγασον (= λάμπρυνε) ἡμῶν τὴν διάνοιαν τῷ Ἁγίῳ σου Πνεύματι...», «πρόσδεξαι ἡμᾶς, εὐχαριστίαν σοὶ προσάγοντας ἐπὶ τοῖς θαυμαστοῖς σου μεγαλουργήμασι καὶ ἐπὶ τῇ σωτηρίῳ σου οἰκονομίᾳ».
ΕΙΣ ΤΑ ΑΓΙΑ ΘΕΟΦΑΝΕΙΑ
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«ΓΙΑΤΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΒΑΠΤΙΣΘΗ;»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 6-1-1991]
(Γ 126)
«Ποιός εἶναι ὁ Θεός;», ἔλεγε ὁ ἀρχαῖος κόσμος. «Τί εἶναι ὁ Θεός;», ξαναρωτοῦσε ὁ ἀρχαῖος κόσμος. Καὶ οἱ ἀπαντήσεις πολλές. Γιατί δὲν ὑπῆρχε ἀπάντησις. Ὅμως ἡ ἀγάπη καὶ ἡ φιλανθρωπία τοῦ ὄντως ἀληθινοῦ Θεοῦ, ποὺ ἔμενε κρυμμένος ἀπὸ τὸν ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο ἢ καλύτερα, ἡ ἁμαρτία ἐτύφλωσε τὸν ἄνθρωπο καὶ δὲν μποροῦσε νὰ δεῖ, ἦλθε καὶ ἔγινε φανερός. Λέγει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος στὴ σημερινὴ ἀποστολική του περικοπὴ ποὺ ἀκούσαμε, πρὸς Τίτον: «Ἡ χρηστότης καὶ ἡ φιλανθρωπία ἐπεφάνη τοῦ σωτῆρος ἡμῶν Θεοῦ». «Ἐπεφάνη». Ἔγινε φανερή. Αὐτὸ θὰ πεῖ «ἐπιφάνεια». Θὰ πεῖ «φανέρωσις». Ἡ Θεοφάνεια. Θὰ πεῖ: «Φάνηκε ὁ Θεός».
« και δεύτε διαλεχθώμεν, λέγει Κύριος – και εάν ώσιν αι αμαρτίαι υμών ως φοινικούν, ως χιόνα λευκανώ, εάν δε ώσιν ως κόκκινον, ως έριον λευκανώ·» (Ησαΐας 1,18)
Ώ, το άπειρο έλεος του Θεού! Στο αποκορύφωμα τις οργής Του επί των απίστων και αχαρίστων ανθρώπων – επί του λαού, ο οποίος είναι πλήρης αμαρτιών, σπέρμα πονηρόν, υιοί άνομοι (Ησαΐας 1,4)• ως άρχοντες Σοδόμων (Ησαΐας 1,10)• και ως λαός Γομόρρας (ό.π.) – ο Κύριος, παροργισθείς, εν τούτοις δεν αποσύρει το έλεος Του, αλλά καλεί σε μετάνοια τον λαό Του, όπως μετά από μία φοβερή αστραπή πέφτει μιά απαλή βροχή.
