Λάμπρος Σκόντζος: Ἁμαρτιῶν μου τά πλήθη καί κριμάτων σου ἀβύσσους

(Θεολογικὸ σχόλιο στὴν Μεγάλη Τετάρτη)

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

Ἡ Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα εἶναι ἡ ἱερότερη ἑορτολογικὴ περίοδος τῆς Ἐκκλησίας μας καὶ ἀποτελεῖ πλουσιότατο ἀντλιοστάσιο πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ γιὰ τοὺς πιστούς. Οἱ ἅγιοι Πατέρες, μὲ περισσὴ σοφία, ὅρισαν νὰ θυμούμαστε αὐτὲς τὶς ἅγιες ἡμέρες πρόσωπα καὶ γεγονότα, τὰ ὁποῖα ἔχουν ἔντονο διδακτικὸ χαρακτῆρα γιὰ τὴν πνευματική μας πορεία καὶ προκοπή.
 

Ἕνα ἀπὸ αὐτὰ τὰ πρόσωπα εἶναι καὶ αὐτὸ τῆς ἁμαρτωλῆς γυναίκας, ἡ ὁποία ἄλειψε τὸν Κύριο μὲ πολύτιμο μύρο. Ποιοῦμε ἀνάμνηση αὐτοῦ τοῦ σημαντικοῦ γεγονότος τὴ Μεγάλη Τετάρτη ὅπου, σύμφωνα μὲ τὸ ἱερὸ συναξάρι τῆς ἡμέρας «Τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρω πόρνης γυναικὸς μνείαν ποιούμεθα οἱ θειότατοι πατέρες ἐθέσπισαν, ὅτι πρὸ τοῦ σωτηρίου πάθους μικρὸν τοῦτο γέγονεν».

ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΔΕΥΤΕΡΑΣ, Μ.ΤΡΙΤΗΣ και Μ. ΤΕΤΑΡΤΗΣ Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου με θέμα: «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται» [27-4-1986]

 

ΟΡΘΡΟΣ Μ. ΔΕΥΤΕΡΑΣ, Μ.ΤΡΙΤΗΣ και Μ. ΤΕΤΑΡΤΗΣ

 Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

                              με θέμα:

                          «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται»

                                [εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 27-4-1986] 

      Κεντρικόν σημείον, αγαπητοί μου, των τριών πρώτων ημερών της Μεγάλης Εβδομάδος είναι το τροπάριον «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός καί μακάριος ὁ δοῦλος, ὅν εὑρήσει γρηγοροῦντα·ἀνάξιος δέ πάλιν, ὅν εὑρήσει ῥαθυμοῦντα. Βλέπε οὖν ψυχή μου, μή τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς, ἵνα μή τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καί τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλά ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος εἶ ὁ Θεός ἡμῶν» κ.λπ. Το τροπάριον αυτό πραγματικά έρχεται να δώσει έναν τόνον εις τους πιστούς μιας εντόνου προετοιμασίας δια την υποδοχή του Πάσχοντος Κυρίου Ιησού Χριστού, ώστε να προπαρασκευαστεί ο λαός και για την Ανάσταση. Μια πάρα πολύ σύντομη ανάλυσή του θα μπορούσε να μας βοηθήσει.

Θεοφάνης Μαλκίδης: Κως 16 Απριλίου 1945. Το τελευταίο ατιμώρητο έγκλημα στην κατεχόμενη Ελλάδα

 

Γράφει ο Θεοφάνης Μαλκίδης

Την περίοδο της φρικτής κατοχής της πατρίδας μας, οι Γερμανικές, οι Ιταλικές, οι Βουλγαρικές στρατιωτικές δυνάμεις, σε συνεργασία με τους ελληνόφωνους και άλλους συνεργάτες τους,  μετέτρεψαν την Ελλάδα σε ένα διαρκές Ολοκαύτωμα.  Ελληνίδες και Έλληνες, βρέφη, παιδιά και ηλικιωμένοι, αθώοι άνθρωποι δολοφονήθηκαν, ενώ οι οικίες, ακόμη και τα κοιμητήρια τους καταστράφηκαν σε εκατοντάδες μαρτυρικές πόλεις  και  χωριά, ενώ οι εγκληματίες δεν τιμωρήθηκαν ποτέ.  Καμία άλλη χώρα στο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο δεν δέχτηκε  τη μανία, τη βαρβαρότητα  των κατακτητών και δεν είχε ανάλογες απώλειες σε σχέση με τον πληθυσμό της όσο η Ελλάδα. Στη ανάλυση όμως για τις μαζικές δολοφονίες, στην έρευνα των εγκλημάτων αυτών,  λησμονείται τις περισσότερες φορές το γεγονός ότι η κατοχή, άρα και τα εγκλήματα στην Ελλάδα δεν τελείωσαν τον Οκτώβριο του 1944, αλλά συνεχίστηκαν στην Κρήτη και τα Δωδεκάνησα μέχρι και το τέλος της παγκόσμιας σύρραξης, δηλαδή στις αρχές Μαΐου του 1945.  

Σοφία Μπεκρῆ: «Δεινὸν ἡ ῥαθυμία, μεγάλη ἡ μετάνοια»

 

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

 

Στὸν Ὄρθρο τῆς Μεγάλης Τετάρτης - Μεγάλη Τρίτη ἑσπέρας- ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας προβάλλει μὲ γλαφυρὸ καὶ παραστατικὸ τρόπο τὴν «σχέση» ἁμαρτίας - μετανοίας. Στὰ περισσότερα τροπάρια παρουσιάζονται κατ’ ἀντιδιαστολὴ οἱ μορφὲς τῆς ἁμαρτωλοῦ γυναικός, «τῆς ἀλειψάσης τὸν Κύριον μύρῳ», καὶ τοῦ δολίου μαθητῆ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἰούδα, ποὺ τὴν ἴδια ὥρα σχεδίαζε τὴν προδοσία τοῦ Κυρίου.

Ἐνῶ, ὅμως, ἡ πόρνη, προσφέροντας τὸ μύρο μαζὶ μὲ τὰ ἀκόμη πιὸ πολύτιμα δάκρυά της, «λυτροῦται τῆς δυσωδίας τῶν κακῶν», ἐν τούτοις ὁ Ἰούδας, ἂν καὶ ἀνέπνεε τὴν εὐωδία τῆς θείας χάριτος, «ταύτην ἀποβάλλεται καὶ βορβόρῳ συμφύρεται». Ἡ μὲν ἁμαρτωλὸς προσφέρει τὰ δάκρυά της ὡς λύτρο γιὰ τὴν σωτηρία της, ὁ δὲ φιλάργυρος μαθητὴς προσφέρει στοὺς ἀνόμους τὰ τριάκοντα ἀργύρια, «τὴν τιμὴν τοῦ τετιμημένου».

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ [Ὑπομνηματισμός στά ἐδάφια: Ματθ. 26,26-30]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΟΥ ΜΥΣΤΗΡΙΟΥ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ
[Ὑπομνηματισμὸς στὰ ἐδάφια: Ματθ. 26,26-30]

«Ἐσθιόντων δὲ αὐτῶν λαβὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὸν ἄρτον καὶ εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἐδίδου τοῖς μαθηταῖς καὶ εἶπε· λάβετε φάγετε· τοῦτο ἐστι τὸ σῶμά μου(:καὶ ἐνῶ ἔτρωγαν, πῆρε ὁ Ἰησοῦς στὰ χέρια Του τὸν ἄρτο, κι ἀφοῦ εὐχαρίστησε, τὸν ἔκοψε σὲ κομμάτια κι ἄρχισε νὰ τὸν μοιράζει στοὺς μαθητὲς λέγοντας: ''Λάβετε, φάγετε, αὐτὸ εἶναι τὸ σῶμα μου''). καὶ λαβὼν τὸ ποτήριον καὶ εὐχαριστήσας ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες(:καὶ ἀφοῦ πῆρε τὸ ποτήριο καὶ εὐχαρίστησε, τὸ ἔδωσε σὲ αὐτοὺς καὶ εἶπε: ''Πιεῖτε ἀπ᾿ αὐτὸ ὅλοι)˙τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμα μου τὸ τῆς καινῆς διαθήκης τὸ περὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν(:διότι αὐτὸ εἶναι τὸ αἷμα μου, ποὺ ἐπικυρώνει τὴ νέα Διαθήκη καὶ χύνεται γιὰ τὴ σωτηρία πολλῶν, γιὰ νὰ τοὺς συγχωρηθοῦν οἱ ἁμαρτίες τους)»[Ματθ.26,26-28].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ [Ὑπομνηματισμός στά ἐδάφια Ματθ. 26,17-25]

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΔΕΙΠΝΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ
[Ὑπομνηματισμὸς στὰ ἐδάφια Ματθ. 26,17-25]

«Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ ᾿Ιησοῦ λέγοντες αὐτῷ· ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα; ὁ δὲ εἶπεν· ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ· ὁ διδάσκαλος λέγει, ὁ καιρός μου ἐγγύς ἐστι· πρὸς σὲ ποιῶ τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου(:τὴν πρώτη λοιπὸν ἀπὸ τίς ἑπτὰ ἡμέρες ποὺ διαρκοῦσε ἡ ἑορτὴ τῶν ἀζύμων, δηλαδὴ τοῦ Πάσχα, ἦλθαν οἱ μαθητὲς στὸν Ἰησοῦ καὶ τοῦ εἶπαν: "Ποῦ θέλεις νὰ σοῦ ἑτοιμάσουμε νὰ φᾷς τὸ Πάσχα;" Κι ὁ Ἰησοῦς τοὺς ἀπάντησε: "Πηγαίνετε στὴν πόλη στὸν τάδε καὶ νὰ τοῦ πεῖτε: "Ὁ διδάσκαλος λέει: Ὁ καιρὸς τοῦ Πάθους μου πλησιάζει. Σκέφτομαι νὰ κάνω μὲ τοὺς μαθητές μου στὸ σπίτι σου τὸ καινούργιο Πάσχα καὶ ὄχι ἐκεῖνο ποὺ ἀπὸ αὔριο τὸ βράδυ θὰ ἀρχίσουν νὰ ἑορτάζουν οἱ Ἰουδαῖοι")»  [Ματθ.26,17-18]

Τὰ ἀναγνώσματα τῆς Μεγάλης Τετάρτης 16 Ἀπριλίου 2025

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚϚ´ 6 - 16

⁶ Τοῦ δὲ Ἰησοῦ γενομένου ἐν Βηθανίᾳ ἐν οἰκίᾳ Σίμωνος τοῦ λεπροῦ, ⁷ προσῆλθεν αὐτῷ γυνὴ ἀλάβαστρον μύρου ἔχουσα βαρυτίμου, καὶ κατέχεεν ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ ἀνακειμένου. ⁸ ἰδόντες δὲ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠγανάκτησαν λέγοντες· Εἰς τί ἡ ἀπώλεια αὕτη; ⁹ ἠδύνατο γὰρ τοῦτο τὸ μύρον πραθῆναι πολλοῦ καὶ δοθῆναι τοῖς πτωχοῖς. ¹⁰ γνοὺς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· Τί κόπους παρέχετε τῇ γυναικί; ἔργον γὰρ καλὸν εἰργάσατο εἰς ἐμέ. ¹¹ τοὺς πτωχοὺς γὰρ πάντοτε ἔχετε μεθ’ ἑαυτῶν, ἐμὲ δὲ οὐ πάντοτε ἔχετε. ¹² βαλοῦσα γὰρ αὕτη τὸ μύρον τοῦτο ἐπὶ τοῦ σώματός μου, πρὸς τὸ ἐνταφιάσαι με ἐποίησεν. ¹³ ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅπου ἐὰν κηρυχθῇ τὸ εὐαγγέλιον τοῦτο ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ, λαληθήσεται καὶ ὃ ἐποίησεν αὕτη εἰς μνημόσυνον αὐτῆς. ¹⁴ Τότε πορευθεὶς εἷς τῶν δώδεκα, ὁ λεγόμενος Ἰούδας Ἰσκαριώτης, πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς εἶπε· ¹⁵ Τί θέλετέ μοι δοῦναι, καὶ ἐγὼ ὑμῖν παραδώσω αὐτόν; οἱ δὲ ἔστησαν αὐτῷ τριάκοντα ἀργύρια. ¹⁶ καὶ ἀπὸ τότε ἐζήτει εὐκαιρίαν ἵνα αὐτὸν παραδῷ.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΤΑΡΤΗ 16 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025

Μεγάλη Τετάρτη - Της αλειψάσης τον Κύριον μύρω

 

Γυνή, βαλοῦσα σώματι Χριστοῦ μύρον,
Τὴν Νικοδήμου προὔλαβε σμυρναλόην.

Κατά την Μεγάλη Τετάρτη επιτελούμε ανάμνηση του γεγονότος της αλείψεως του Κυρίου με μύρο από μια πόρνη γυναίκα. Επίσης φέρεται στη μνήμη μας, η σύγκλιση του Συνεδρίου των Ιουδαίων, του ανωτάτου δηλαδή Δικαστηρίου τους, προς λήψη καταδικαστικής αποφάσεως του Κυρίου, καθώς και τα σχέδια του Ιούδα για προδοσία του Διδασκάλου του.

Φώτης Μιχαήλ: ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ «Ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει ὀρθῇ».

 

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός

 

Ἡ ὑμνολογία τῆς Μεγάλης Τρίτης ἐλέγχει τούς παναιρέτες οἰκουμενιστές, πού θέλουν νά ἑνωθοῦν μέ τούς πλανεμένους αἱρετικούς καί συμπροσεύχονται μαζί τους.

«Ἐν ἀρεταῖς ἐκλάμποντες καί πίστει ὀρθῇ».

 Λαμποκοπῶντας ἀπό ἀρετές καί πίστη ἀνόθευτη.

Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔλεγε: «Οὐδέν ὄφελος βίου καθαροῦ, δογμάτων διεφθαρμένων».  Δηλαδή, σέ τίποτε δέν ὠφελεῖ τόν άνθρωπο ἡ ἐνάρετη ζωή, ἐάν τά δόγματά του εἶναι διεφθαρμένα. Ἐάν, δηλαδή, ἡ πίστη του εἶναι νοθευμένη.

Λάμπρος Σκόντζος: «Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ Νυμφῶνος Χριστοῦ

(Θεολογικὸ σχόλιο στὸ περιεχόμενο καὶ τὰ νοήματα τῆς Μεγάλης Τρίτης)

 

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

 

«Τὴ ἁγία καὶ μεγάλη Τρίτη τῆς τῶν δέκα παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα». Αὐτὸ εἶναι τὸ συναξάρι τῆς δεύτερης ἡμέρας τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδος. Ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ψυχῆς μας, «ὁ ὡραῖος κάλλει παρὰ πάντας βροτούς», ὁδεύει πρὸς τὸ ἑκούσιο Πάθος Του, καλῶντας κοντά Του ὅλους ἐμᾶς τοὺς πιστούς Του, γιὰ νὰ μᾶς κάνει κοινωνοὺς τῶν σωτηριωδῶν παθημάτων Του καὶ τοῦ θριάμβου τῆς Ἀναστάσεώς Του.
 

Οἱ θεῖοι Πατέρες ὅρισαν τὴν ἁγία αὐτὴ ἡμέρα νὰ θυμηθοῦμε μιὰ ἀπὸ τίς πιὸ παραστατικὲς καὶ διδακτικὲς παραβολὲς τοῦ Κυρίου μας: τὴν παραβολὴ τῶν Δέκα Παρθένων. Κι᾿ εἶχαν τὸ σκοπό τους. Ἡ συνοδοιπορία μὲ τὸ Χριστὸ μας πρὸς τὸ Θεῖο Πάθος δὲν θὰ πρέπει νὰ εἶναι τυπικὴ καὶ ἁπλὰ συναισθηματική, ἀλλὰ θὰ πρέπει νὰ εἶναι ὁλοκληρωτικὴ συμμετοχὴ στὴν ἐν Χριστῷ πορεία καὶ νὰ συνοδεύεται ἀπὸ ὀντολογικὴ ἀλλαγή  τοῦ εἶναι μας.  Ἡ ἐνθύμηση τῆς παραβολῆς τῶν δέκα παρθένων εἶναι μιὰ ἄριστη πνευματικὴ ἄσκηση γιὰ νὰ μὴν διαφεύγει ἀπὸ τὴ σκέψη μας ἡ ἐπερχόμενη μεγάλη, ἐπιφανὴς καὶ συνάμα φοβερὴ ἡμέρα τῆς Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου μας.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 25,14-30]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΤΑΛΑΝΤΩΝ
[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 25,14-30]

Ἐὰν στὸν εὐαγγελιστὴ Λουκᾶ ἐκτίθεται μὲ ἄλλον τρόπο ἡ παραβολὴ τῶν ταλάντων[Λουκ. 19,12-21], πρέπει νὰ λεχθεῖ ὡς ἀπάντηση τὸ ἑξῆς, ὅτι ἄλλη εἶναι ἡ παραβολὴ αὐτὴ καὶ ἄλλη ἐκείνη· διότι σὲ ἐκείνη μὲν ἀπὸ τὸ ἴδιο κεφάλαιο προῆλθαν διάφορα ἔσοδα· διότι ἀπὸ ἕνα χρυσὸ νόμισμα τῶν ἑκατὸ δραχμῶν(μία «μνᾶ») ὁ μὲν ἕνας παρουσίασε πέντε, ἐνῶ ὁ ἄλλος δέκα, καὶ γι᾿ αὐτὸ καὶ δὲν ἀμείφτηκαν κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο. Ἐδῶ ὅμως συνέβῃ τὸ ἀντίθετο,  γι᾿ αὐτὸ καὶ ἡ βράβευση ἦταν ἴση· διότι ἐκεῖνος ποὺ ἔλαβε δύο τάλαντα, ἔδωσε δύο, καὶ ἐκεῖνος ποὺ ἔλαβε τὰ πέντε τάλαντα πάλι τὸ ἴδιο. Ἐνῶ ἐκεῖ, ἐπειδὴ ὑπὸ τίς ἴδιες προϋποθέσεις ὁ μὲν ἕνας παρουσίασε περισσότερα, ἐνῶ ὁ ἄλλος λιγότερα ἔσοδα, ὀρθῶς καὶ στὰ ἔπαθλα δὲν τιμῶνται καὶ οἱ δύο ἐξίσου.

Σοφία Μπεκρῆ: Πιστοποιητικὸ εἰσόδου

Σοφία Μπεκρῆ, φιλόλογος-θεολόγος

Σὲ ἕνα ἰδιαίτερο τραπέζι, «σὲ ἑστίαση πνευματικὴ εἰς τὸν Νυμφῶνα Του», μᾶς προσκαλεῖ ὁ Κύριος στὸν Ὄρθρο τῆς Μεγάλης Τρίτης, ποὺ ψάλλεται κατὰ τὸ ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Δευτέρας. Βεβαίως, γιὰ νὰ συμμετάσχωμε στὸ ξεχωριστὸ αὐτὸ τραπέζι τῶν γάμων τοῦ Νυμφίου, στὴν οὐράνια Βασιλεία Του, χρειάζεται νὰ διαθέτωμε ὄχι μόνον τὸν κατάλληλο ἐξωτερικὸ χιτῶνα ἀλλὰ καὶ τὶς ἀπαραίτητες ἐσωτερικὲς ἀρετές.

Ἀλλὰ ποιές εἶναι αὐτές; Ἡ πίστη, ἡ προσευχή, ἡ ἐξομολόγηση, ἡ μετάνοια. Αὐτές, ὅμως, τὶς διέθεταν καὶ οἱ μωρὲς παρθένες, ἀλλὰ δὲν κατάφεραν τελικὰ νὰ εἰσέλθουν στὸν οὐράνιο νυμφῶνα. Γιατί; Διότι δὲν διέθεταν ἔλαιο.

Καὶ γιὰ λίγο λάδι ἔχασαν τὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν; Οἱ Πατέρες ἑρμηνεύουν ὅτι τὸ «ἔλαιον» συμβολίζει τὰ ἔργα ἀγάπης, τὴν ἐλεημοσύνη καὶ τὴν προσφορὰ στὸν ἐμπερίστατο ἀδελφό. Ὁ Χρυσόστομος, μάλιστα, θεωρεῖ τὴν ἐλεημοσύνη «βασίλισσα τῶν ἀρετῶν», ποὺ ἔχει τὴν δύναμη κατὰ τὴν ἡμέρα τῆς κρίσεως νὰ μᾶς ἐξαιρέσῃ ἀπὸ τὴν τιμωρία, «κἄν μυρία ὦμεν πεπλημμεληκότες» (PG 55, 517- 518).

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 25,1-13]

 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑ ΠΑΡΘΕΝΩΝ
[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων: Ματθ. 25,1-13]

 

«Τότε ὁμοιωθήσεται ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν δέκα παρθένοις, αἵτινες λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας αὐτῶν ἐξῆλθον εἰς ἀπάντησιν τοῦ νυμφίου(:Τότε, ὅταν δηλαδὴ ἔλθει ὁ Μεσσίας κατὰ τὴ δευτέρα Του παρουσία, ἡ ἔλευση αὐτῆς τῆς οὐράνιας βασιλείας Του καὶ ὅσα θὰ συμβοῦν τότε, θὰ μοιάζουν μὲ ὅ,τι ἔγινε σὲ δέκα παρθένες. Αὐτὲς λοιπόν, ἀφοῦ πῆραν τὰ λυχνάρια τους, βγῆκαν νὰ ὑποδεχτοῦν τὸν γαμπρό, ποὺ θὰ ἐρχόταν τὴ νύχτα νὰ παραλάβει τὴ νύφη)».πέντε δὲ ἦσαν ἐξ αὐτῶν φρόνιμοι καὶ αἱ πέντε μωραί(:πέντε ὅμως ἀπ᾿ αὐτὲς ἦταν φρόνιμες καὶ μυαλωμένες, ἐνῶ οἱ πέντε ἄλλες ἦταν ἀσυλλόγιστες καὶ ἀνόητες),αἵτινες μωραὶ λαβοῦσαι τὰς λαμπάδας ἑαυτῶν οὐκ ἔλαβον μεθ᾿ ἑαυτῶν ἔλαιον(:καὶ οἱ ἀνόητες αὐτές, ὅταν πῆραν τὰ λυχνάρια τους, δὲν πῆραν μαζί τους καὶ λάδι)·αἱ δὲ φρόνιμοι ἔλαβον ἔλαιον ἐν τοῖς ἀγγείοις αὐτῶν μετὰ τῶν λαμπάδων αὐτῶν(:οἱ φρόνιμες ὅμως μαζὶ μὲ τὰ ἀναμμένα λυχνάρια τους πῆραν καὶ λάδι στὰ εἰδικὰ δοχεῖα τους)». Χρονίζοντος δὲ τοῦ νυμφίου ἐνύσταξαν πᾶσαι καὶ ἐκάθευδον(:ἐπειδὴ ὅμως ἀργοῦσε τὴ νύχτα νὰ ἔλθει ὁ γαμπρός, νύσταξαν ὅλες καὶ κοιμοῦνταν)»[Ματθ.25,1-5].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων Ματθ. 23,1-39]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥΣ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 23,1-39]

«Τότε ὁ Ἰησοῦς ἐλάλησε τοῖς ὄχλοις καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ λέγων· ἐπὶ τῆς Μωσέως καθέδρας ἐκάθισαν οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ Φαρισαῖοι· πάντα οὖν ὅσα ἐὰν εἴπωσιν ὑμῖν τηρεῖν, τηρεῖτε καὶ ποιεῖτε, κατὰ δὲ τὰ ἔργα αὐτῶν μὴ ποιεῖτε· λέγουσι γάρ, καὶ οὐ ποιοῦσι (:Τότε ὁ Ἰησοῦς μίλησε πρὸς τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ καὶ τοὺς μαθητές Του καὶ εἶπε: ''Πάνω στὴ διδασκαλικὴ ἕδρα τοῦ Μωυσῆ κάθισαν οἱ νομοδιδάσκαλοι καὶ οἱ Φαρισαῖοι. Ὅλα λοιπὸν ὅσα μὲ βάση τὸν νόμο θὰ σᾶς ποῦν αὐτοὶ νὰ τὰ τηρεῖτε, νὰ τὰ τηρεῖτε καὶ νὰ τὰ κάνετε. Μὴν κάνετε ὅμως σύμφωνα μὲ τὰ ἔργα τους καὶ τὸ παράδειγμά τους. Διότι λένε βέβαια καὶ διδάσκουν τὴν ἀλήθεια τοῦ νόμου, δὲν πράττουν ὅμως σύμφωνα μὲ αὐτήν'')» [Ματθ. 23,1-3].

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης: Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΥΕΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ

 

Πρωτοπρεσβύτερος Θεόδωρος Ζήσης 

Ὁμότιμος Καθηγητὴς Θεολογικῆς Σχολῆς Α.Π.Θ.

 

«Ὦ γενεὰ ἄπιστος καὶ διεστραμμένη»

(Ματθ. 17, 17· Μάρκ. 9,19· Λουκᾶ 9,41)

 

1. Τὰ λεχθέντα ἀπὸ τὸν μητροπολίτη ἐσφαλμένα καὶ ἀθεμελίωτα

 

Κατὰ τὴν Δ´ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν, 30 Μαρτίου, ὁ μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Φιλόθεος προέστη στὶς ἀκολουθίες τοῦ Ὄρθρου καὶ τῆς Θείας Λειτουργίας στὸν Ἱερὸ Ναὸ Παναγίας Φανερωμένης, ὅπου προέβη καὶ σὲ χειροτονία πρεσβυτέρου. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς χειροτονίας, ἀπαντώντας στὴν σχετικὴ ὁμιλία τοῦ χειροτονουμένου εἶπε, μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς, ἀπευθυνόμενος πρὸς αὐτόν: «Ἀκούσαμε ὅμως καὶ μία ἄλλη φράση στὸ Ἱερὸ Εὐαγγέλιο, τὴν ὁποία ἐπίτρεψέ μου τούτη τὴν ὥρα νὰ παρουσιάσω ἐνώπιον τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Χριστὸς βλέπει μπροστά του τὸν πατέρα ποὺ ἔχει πάει τὸ παιδί του, ποὺ ταλαιπωρεῖται ἀπὸ τὴν ἔκδηλη, τὴν φανερή, παρουσία τοῦ δαίμονος στὴν ζωή του καὶ ἀσφαλῶς τὸν συμπαθεῖ καὶ θέλει νὰ τὸν βοηθήσει. Καὶ ὅταν πληροφορεῖται ὅτι οἱ μαθηταί του, στοὺς ὁποίους τὴν πρώτη φορὰ κατέφυγε ὁ πατέρας, δὲν κατόρθωσαν νὰ θεραπεύσουν τὸ παιδί, στρέφεται πρὸς ἐκείνους καὶ τοὺς μιλᾶ μὲ λόγια σκληρά: “Ὦ γενεὰ ἄπιστος -καὶ διεστραμμένη συμπληρώνουν κάποια χειρόγραφα- ἕως πότε ἔσομαι μεθ᾽ ὑμῶν; Ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν”; Τί εἶναι αὐτὸ ποὺ κάνει τὸν Χριστὸ νὰ ὀνομάζει ὄχι κάποιους ξένους, ἀλλὰ τοὺς ἴδιους τοὺς μαθητές του γενεὰ ἄπιστη καὶ διεστραμμένη; Ἄπιστοι ἦσαν οἱ μαθητές; Φαίνεται ὅτι ἡ πίστις τους δὲν εἶχε τὴν δύναμη ποὺ οἱ ἴδιοι φαντάζονταν πὼς ἔχει. Ἴσως γιατὶ οἱ ἴδιοι δὲν εἶχαν ἀφήσει ὁλοκληρωτικὰ τὸν ἑαυτό τους στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ. Ἤ γιατὶ δὲν εἶχαν συνείδηση ἐκείνη τὴν στιγμὴ ὅτι ἐκεῖνος ποὺ ἐπιτελεῖ τὸ θαῦμα δὲν εἶναι οἱ ἴδιοι, ἀλλὰ ὁ Θεός. Δὲν εἶχαν ἀποκτήσει βεβαία συνείδηση ὅτι, ὅ,τι καλὸ κάνουμε στὸν Θεὸ ἀνήκει καὶ ἀπὸ τὸν Θεὸ προέρχεται. Γιατὶ ἐκεῖνος χρησιμοποιεῖ ἐμᾶς τοὺς εὐτελεῖς καὶ ἀναξίους ὡς δικά του ὄργανα...»[1].

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,23-33]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΝΗΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΤΩΝ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ
ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,23-33]

Ὅταν ἄκουσαν οἱ Φαρισαῖοι τὴν ἀπάντηση τοῦ Κυρίου σχετικὰ μὲ τὴν καταβολὴ τῶν φόρων στὸν Καίσαρα καὶ τὴν ἀπόδοση τιμῶν στὸν Θεό, ἀποστομώθηκαν καὶ θαύμασαν τὴν σοφία Του[βλ. Ματθ. 22,22:«Καὶ ἀκούσαντες, ἐθαύμασαν(:καὶ ὅταν ἄκουσαν τὴν ἀπάντηση, θαύμασαν)»]. Βέβαια ἔπρεπε νὰ πιστέψουν καὶ νὰ ἐκπλαγοῦν ἀπὸ τὰ λόγια Του, καθόσον τοὺς ἔδωσε δείγματα τῆς θεότητάς Του καὶ μέ τὸ ὅτι τοὺς ἀπεκάλυψε τὰ μυστικὰ σχέδιά τους καὶ μέ το ὅτι τοὺς ἀποστόμωσε μὲ ἐπιείκεια. Τί λοιπόν; Πίστεψαν; Καθόλου· ἀλλὰ «ἀφέντες αὐτὸν, ἀπῆλθον(:Τὸν ἄφησαν τότε κι ἔφυγαν)»· καὶ μετὰ ἀπὸ αὐτοὺς Τὸν πλησίασαν οἱ Σαδουκκαῖοι.

Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης: «῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες.... θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν». Ἦταν τελικὰ ἐθνικοί-εἰδωλολάτρες ἢ κατ΄ακρίβεια Ἕλληνες ὡς φυλή;

 

Σχόλιο ἱστολογίου: Ἄκτιστον
 

Ἕνα βαρύτατα κακοποιημένο καὶ βασανισμένο στὴν ἀπόδοσή του χωρίο, ἀπὸ τοὺς ἐν ἑσπερίᾳ σπουδαγμένους, τὸ κατὰ Ἰωάννη Κεφ. 12 στίχοι 20-23 * ποὺ ἀφορᾶ τὴν αἴτηση Ἑλλήνων νὰ δοῦν ἰδιαιτέρως τὸν Ἰησοῦ.
 

Μᾶς τὸ ἀναλύει πολὺ εὔστοχα καὶ ἁγιογραφικὰ ὁ Ἱερομ. Σάββας Ἁγιορείτης, ἐπιβοηθούμενος καὶ ἀπὸ τὴν ἀπόδοση τοῦ χωρίου ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Νικόλαο Σωτηρόπουλο.

 

* Ἱωάννη ΙΒ´ « 20 ῏Ησαν δέ τινες ῞Ελληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ. 21 οὗτοι οὖν προσῆλθον Φιλίππῳ τῷ ἀπὸ Βηθσαϊδὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· κύριε, θέλομεν τὸν ᾿Ιησοῦν ἰδεῖν. 22 ἔρχεται Φίλιππος καὶ λέγει τῷ ᾿Ανδρέᾳ, καὶ πάλιν ᾿Ανδρέας καὶ Φίλιππος λέγουσι τῷ ᾿Ιησοῦ· 23 ὁ δὲ ᾿Ιησοῦς ἀπεκρίνατο αὐτοῖς λέγων· ἐλήλυθεν ἡ ὥρα ἵνα δοξασθῇ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου.»

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ [ Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,15 - 22]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΝΗΡΗ ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΦΟΡΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ

ΚΑΙ ΤΗ ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΠΟΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,15 - 22]

«Τότε πορευθέντες οἱ Φαρισαῖοι συμβούλιον ἔλαβον ὅπως αὐτὸν παγιδεύσωσιν ἐν λόγῳ(:τότε πῆγαν οἱ Φαρισαῖοι στὸν τόπο τῶν συσκέψεών τους καὶ συμφώνησαν νὰ Τὸν παγιδεύσουν μὲ ἐρωτήσεις)»[Ματθ.22,15].

«Τότε». Πότε δηλαδή; Ὅταν προπάντων ἔπρεπε νὰ δείξουν κατάνυξη, ὅταν ἔπρεπε νὰ ἐκπλαγοῦν ἀπὸ τὴν φιλανθρωπία Του, ὅταν ἔπρεπε νὰ φοβηθοῦν γιὰ τὰ μέλλοντα, ὅταν ἔπρεπε νὰ πιστέψουν καὶ γιὰ τὰ μέλλοντα, λαμβάνοντας ἀφορμὴ ἀπὸ τὰ παρόντα. Καθόσον τὰ ὅσα εἰπώθηκαν, βροντοφώναζαν καὶ γιὰ τὰ γεγονότα τοῦ μέλλοντος· διότι πράγματι τελῶνες καὶ πόρνες πίστεψαν, καὶ προφῆτες καὶ δίκαιοι φονεύθηκαν, καὶ ἔπρεπε ἀπὸ ὅλα αὐτὰ νὰ μὴν ἔχουν καμία ἀμφιβολία καὶ γιὰ τὴ δική τους ἀπώλεια, ἀλλὰ ἀντιθέτως ἔπρεπε καὶ νὰ πιστέψουν καὶ νὰ σωφρονίζονται. Ἀλλὰ ὅμως οὔτε καὶ ἐδῶ τερματίζουν τὰ ἔργα τῆς κακίας τους, ἀλλὰ αὐτὴ αὐξάνεται διαρκῶς καὶ προχωροῦν ἀκόμη παραπέρα. Καὶ ἐπειδὴ δὲν μποροῦσαν νὰ Τὸν συλλάβουν (διότι φοβόντουσαν τὰ πλήθη τοῦ λαοῦ) μεταχειρίστηκαν ἄλλη ὁδό, θέλησαν δηλαδὴ νὰ Τὸν παρουσιάσουν ὡς ἐπικίνδυνο καὶ ὡς ὑπεύθυνο δημόσιων ἀδικημάτων.

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ [Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,1-14]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΓΑΜΩΝ

[Ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 22,1-14]

 

Ἀντιλήφθηκες καὶ στὴν προηγούμενη παραβολὴ τοῦ υἱοῦ τοῦ νοικοκύρη ἐκείνου πού, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀπεσταλμένους δούλους του γιὰ τὴ συγκομιδὴ τῶν καρπῶν στὸ ἀμπέλι ποὺ τοὺς ἐμπιστεύτηκε νὰ καλλιεργοῦν, θανάτωσαν οἱ κακοὶ γεωργοί[βλ. Ματθ.21,33-46]καὶ σὲ αὐτὴν ἐδῶ τὴν παραβολὴ τοῦ υἱοῦ καὶ τῶν ἀπεσταλμένων δούλων, τὸ ἐνδιάμεσο κεντρικὸ νόημα; Ἀντιλήφθηκες ὅτι ὑπάρχει βέβαια μεγάλη συγγένεια ἀνάμεσα στὶς δύο αὐτὲς παραβολές, ἀλλὰ καὶ πολὺ μεγάλη διαφορὰ ταυτόχρονα; Καθόσον καὶ αὐτὴ δείχνει καὶ τοῦ Θεοῦ τὴ μεγάλη μακροθυμία καὶ τὴν πρόνοια, ἀλλὰ καὶ τὴν ἰουδαϊκὴ ἀγνωμοσύνη.

Τὰ ἀναγνώσματα τῆς Μεγάλης Τρίτης 15 Ἀπριλίου 2025

 

 

ΚΑΤΑ ΜΑΤΘΑΙΟΝ ΚΔ´ 36 - 51

³⁶ Περὶ δὲ τῆς ἡμέρας ἐκείνης καὶ ὥρας οὐδεὶς οἶδεν, οὐδὲ οἱ ἄγγελοι τῶν οὐρανῶν, εἰ μὴ ὁ πατὴρ μου μόνος. ³⁷ ὥσπερ δὲ αἱ ἡμέραι τοῦ Νῶε, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. ³⁸ ὥσπερ γὰρ ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις ταῖς πρὸ τοῦ κατακλυσμοῦ τρώγοντες καὶ πίνοντες, γαμοῦντες καὶ ἐκγαμίζοντες, ἄχρι ἧς ἡμέρας εἰσῆλθε Νῶε εἰς τὴν κιβωτόν, ³⁹ καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία τοῦ υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. ⁴⁰ τότε δύο ἔσονται ἐν τῷ ἀγρῷ, ὁ εἷς παραλαμβάνεται καὶ ὁ εἷς ἀφίεται· ⁴¹ δύο ἀλήθουσαι ἐν τῷ μυλῶνι, μία παραλαμβάνεται καὶ μία ἀφίεται. ⁴² γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε ποίᾳ ὥρᾳ ὁ Κύριος ὑμῶν ἔρχεται. ⁴³ Ἐκεῖνο δὲ γινώσκετε ὅτι εἰ ᾔδει ὁ οἰκοδεσπότης ποίᾳ φυλακῇ ὁ κλέπτης ἔρχεται, ἐγρηγόρησεν ἂν καὶ οὐκ ἂν εἴασε διορυγῆναι τὴν οἰκίαν αὐτοῦ. ⁴⁴ διὰ τοῦτο καὶ ὑμεῖς γίνεσθε ἕτοιμοι, ὅτι ᾗ ὥρᾳ οὐ δοκεῖτε ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται. ⁴⁵ Τίς ἄρα ἐστὶν ὁ πιστὸς δοῦλος καὶ φρόνιμος, ὃν κατέστησεν ὁ κύριος αὐτοῦ ἐπὶ τῆς θεραπείας αὐτοῦ τοῦ διδόναι αὐτοῖς τὴν τροφὴν ἐν καιρῷ; ⁴⁶ μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος ὃν ἐλθὼν ὁ κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. ⁴⁷ ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν. ⁴⁸ ἐὰν δὲ εἴπῃ ὁ κακὸς δοῦλος ἐκεῖνος ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, χρονίζει ὁ κύριός μου ἐλθεῖν, ⁴⁹ καὶ ἄρξηται τύπτειν τοὺς συνδούλους αὐτοῦ, ἐσθίῃ δὲ καὶ πίνῃ μετὰ τῶν μεθυόντων, ⁵⁰ ἥξει ὁ κύριος τοῦ δούλου ἐκείνου ἐν ἡμέρᾳ ᾗ οὐ προσδοκᾷ καὶ ἐν ὥρᾳ ᾗ οὐ γινώσκει, ⁵¹ καὶ διχοτομήσει αὐτὸν, καὶ τὸ μέρος αὐτοῦ μετὰ τῶν ὑποκριτῶν θήσει· ἐκεῖ ἔσται ὁ κλαυθμὸς καὶ ὁ βρυγμὸς τῶν ὀδόντων.

ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ - ΤΡΙΤΗ 15 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2025

Μεγάλη Τρίτη - Των Δέκα Παρθένων

 

Τρίτη μεγίστη Παρθένους δέκα φέρει,
Νίκην φερούσας ἀδεκάστου Δεσπότου.

Κατά την Μεγάλη Τρίτη επιτελούμε ανάμνηση της περί των δέκα παρθένων γνωστής παραβολής του Κυρίου. Η Εκκλησία μας καλεί να είμεθα έτοιμοι για να υποδεχθούμε, κρατούντες τις λαμπάδες των αρετών μας, τον ουράνιον Νυμφίο, τον Κύριον Ιησού, ο Οποίος θα έλθει αιφνίδια, είτε ειδικά κατά τη στιγμή του θανάτου μας, είτε γενικά κατά τη Δευτέρα Παρουσία.

Επίσης μας καλεί, φέρουσα ενώπιό μας και τη παραβολή των ταλάντων, να καλλιεργήσουμε και να αυξήσουμε τα χαρίσματα που μας έδωσε ο Θεός.

Φώτης Μιχαήλ: Τί ἔγινε στίς 12 Ἀπριλίου τοῦ 1204 καὶ μᾶς τὸ κρύβουν;

Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ ἰατρός

Διακόσια πενῆντα χρόνια πρὶν ἀπὸ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλης, οἱ λεγόμενοι Σταυροφόροι –οἱ τότε δυτικὲς συμμαχικὲς δυνάμεις- ἀναδεικνύονται με τὴν δράση τους, ὡς οἱ πλέον πολύτιμοι πρώιμοι σύμμαχοι τῶν Τούρκων. Διότι, μὲ τὴν παρότρυνση καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ τότε πάπα καὶ μὲ τὸ πρόσχημα τῆς ἀπελευθέρωσης τῶν Ἁγίων Τόπων, καταλύουν την Ρωμανία/Βυζαντινὴ αὐτοκρατορία, ἐγκαθιστοῦν Φράγκους ἡγεμόνες στὰ διάφορα τμήματά της, καταστρέφουν ὁλοσχερῶς τὴν Κωνσταντινούπολη, τὴν λεηλατοῦν καὶ φορτώνουν στὰ καράβια τους ὅλα της τὰ τιμαλφῆ.

Ὁ ἱστορικὸς Νικήτας Χωνιάτης, αὐτόπτης μάρτυρας τῆς λεηλασίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς σταυροφόρους τὸ 1204, γράφει:  «...Ἔβλεπε κανεὶς ὄχι μόνον τὶς ἱερὲς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ νὰ θραύοντα μὲ ἀξῖνες καὶ νὰ ρίπτονται στὸ χῶμα καὶ τὰ στολίδια τους νὰ ἀποσπῶνται χωρὶς φειδὼ καὶ προσοχὴ καὶ νὰ ρίχνονται στὴ φωτιά, ἀλλὰ καὶ τὰ σεπτὰ καὶ πανάγια σκεύη νὰ ἁρπάζονται μὲ θράσος ἀπὸ τοὺς ναούς, νὰ ρίχνονται στὴ φωτιὰ καὶ νὰ παρέχονται στὰ ἐχθρικὰ στρατεύματα ὡς ἁπλὸς ἄργυρος καὶ χρυσός».

Ἡ καθηγήτρια Βυζαντινῆς Ἱστορίας στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, κυρία Ἀθηνᾶ Κόλια-Δερμιτζάκη, παρουσιάζοντας τὸν ἀπολογισμὸ τῆς δραματικῆς αὐτῆς ἀπογύμνωσης τῆς Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ τοὺς θησαυρούς της, γράφει:

«Ἡ Κωνσταντινούπολη ἄδειασε ἀπὸ κάθε πλοῦτο δημόσιο, ἰδιωτικὸ καὶ ἐκκλησιαστικό... τεράστια ἀπώλεια γιὰ τὴν τέχνη ήταν ἡ καταστροφὴ σημαντικοῦ ἀριθμοῦ χάλκινων ἀγαλμάτων καὶ συμπλεγμάτων, τὰ ὁποῖα οἱ νέοι κύριοι τῆς Αὐτοκρατορίας τεμάχισαν καὶ ἔλιωσαν, γιὰ νὰ τὰ μετατρέψουν σὲ νομίσματα».Τουτέστιν, τὰ ἱδρυτικὰ κεφάλαια τῶν Τραπεζῶν τῶν σημερινῶν μας ἑταίρων.

Ὅπως γίνεται κατανοητό, στὴν πραγματικότητα, ἡ Ρωμανία δὲν καταλύθηκε τὸ 1453 ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ἀλλὰ τὸ 1204 ἀπὸ τὰ παποκίνητα δυτικὰ συμμαχικὰ στρατεύματα. Τὸ 1453, μὲ τὴν Ἅλωση τῆς Πόλης, ζήσαμε ἀπλῶς τό τελευταῖο ἐπεισόδιο ἑνὸς πολυχρόνιου δράματος.

Αὐτὰ τὰ πράγματα ἂς τὰ θυμόμαστε καλά, ἄς τά διδάσκουμε καί στά παιδιά μας, διότι μονάχα ἔτσι θὰ μποροῦμε νὰ ἑρμηνεύουμε σὲ βάθος καὶ τὰ σημερινὰ καμώματα τῶν Δυτικῶν, καὶ ἀναλόγως νὰ προφυλαγόμαστε.

«Πᾶνος»

Πόσοι ἄνθρωποι χάνουν τήν σωτηρία τους, γιατί ἐμεῖς οἱ Χριστιανοί δέν εἴμαστε ἄξιοι νά τούς ὁδηγήσουμε στή σωτηρία;

 

 

(Ἀποσπάσματα ἀπό κήρυγμα τοῦ Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώρου Ζήση, ὁμοτίμου καθηγητοῦ Πατρολογίας τοῦ Α.Π.Θ.)

 

Ὁ  Κύριός μας δέν ἀπέφυγε νά χρησιμοποιήσει σκληρή γλῶσσα ἐναντίον τῶν Γραμματαίων καί τῶν Φαρισαίων. Καί εἶπε ἐκεῖνα τά φοβερά «οὐαί».

Αὐτά τά «οὐαί» ἀφοροῦν ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν μία ἐξωτερική, πλαστή, ψεύτικη εὐσέβεια καί ὑποκρισία. Προσποιοῦνται τούς εὐσεβεῖς μόνο πρός τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις. Διδάσκουν, ἀλλά δέν ἐφαρμόζουν αὐτά πού διδάσκουν.

ΟΡΘΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ [:Ματθ. 21,18-43] Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΓΕΩΡΓΩΝ [Μέρος τέταρτο: ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ.21,33-42]

ΟΡΘΡΟΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΔΕΥΤΕΡΑΣ [:Ματθ. 21,18-43]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΚΑΚΩΝ ΓΕΩΡΓΩΝ

[Μέρος τέταρτο: ὑπομνηματισμὸς τῶν ἐδαφίων Ματθ. 21,33-42]

 

«Ἂλλην παραβολὴν ἀκούσατε. ἄνθρωπὸς τίς ἦν οἰκοδεσπότης, ὅστις ἐφύτευσεν ἀμπελῶνα καὶ φραγμὸν αὐτῷ περιέθηκε καὶ ὤρυξεν ἐν αὐτῷ ληνὸν καὶ ᾠκοδόμησε πύργον, καὶ ἐξέδοτο αὐτὸν γεωργοῖς καὶ ἀπεδήμησεν(:ἀκοῦστε καὶ ἄλλη παραβολή: ἕνας ἄνθρωπος οἰκοδεσπότης φύτεψε ἀμπέλι καὶ ὕψωσε γύρω ἀπὸ αὐτὸ ἕνα φράκτη καὶ ἔσκαψε μέσα σὲ αὐτὸ ἕνα πατητήρι καὶ μία δεξαμενὴ καὶ ἔκτισε πύργο, γιὰ νὰ μένουν οἱ ἐργάτες καὶ οἱ φύλακες· ἐμπιστεύτηκε αὐτὸ σὲ κάποιους γεωργοὺς καὶ ἀναχώρησε σὲ ἄλλη χώρα).

Λάμπρος Σκόντζος: «Φθάσαντες πιστοί τό σωτήριον πάθος Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ»

 

(Εἰσαγωγικὸ θεολογικὸ σχόλιο στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα)

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητοῦ

Γιὰ μιὰ ἀκόμα φορά, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ, ὁδεύουμε στὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομάδα, στὴν ἱερότερη ἑορτολογικὴ περίοδο τοῦ ἔτους. Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορὰ θὰ ἀκολουθήσουμε τὰ ἴχνη τοῦ Νυμφίου τῆς Ἐκκλησίας μας Χριστοῦ καὶ θὰ γίνουμε συνοδοιπόροι τοῦ Θείου Πάθους Του. Σύμφωνα μὲ τὸν ἱερὸ ὑμνογράφο, καλούμαστε ὅπως «συμπορευθῶμεν αὐτῷ καὶ συσταυρωθῶμεν καὶ νεκρωθῶμεν δι᾿ αὐτὸν ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς· ἵνα καὶ συζήσωμεν αὐτῷ». Μὲ αὐτὴ τὴν προϋπόθεση θὰ γίνουμε πραγματικοὶ κοινωνοὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του. Μόνο ἔτσι θὰ νοιώσουμε πραγματικὰ τὴ χαρὰ τῆς Θείας Ἐγέρσεως.