Ὅσον γιὰ τὴν θέωσι στὴν Ὀρθόδοξη Γραμματεία ἔχουν γραφὴ πολλὰ καὶ ἀπὸ κάποιους δίνεται ἡ ἐντύπωσις ὅτι ἡ θέωσις εἶναι μία ἔνεσις Θεότητος(!), ποὺ γίνεται στὸν ἄνθρωπο μέσῳ τῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας. Νομίζουν μερικοὶ ὅτι ὑπάρχουν τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νὰ πηγαίνουν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ καὶ νὰ δέχωνται ἐνέσεις Θεότητος, ὅταν παίρνουν μέρος σ᾿ αὐτά.
Ἐπειδὴ δηλαδὴ λέγει π.χ. ὁ ἅγιος Συμεών ὁ Νέος Θεολόγος στὶς Εὐχὲς πρὸ τῆς Θείας Μεταλήψεως γιὰ τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ ὅτι «θεοὶ μὲ καὶ τρέφει», νομίζουν μερικοὶ εὐσεβεῖς ὅτι μεταλαμβάνοντας τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων δέχονται ἔνεσι Θεότητος καὶ ὅτι ἔτσι, παίρνουν τρόπον τινὰ τὸ εἰσιτήριο γιὰ τὸν Παράδεισο, ἔχουν δηλαδὴ τὸν Παράδεισο στὴν τσέπη(!)
Αὐτὰ ὅμως τὰ λέγει ὁ ἅγιος Συμεών γιὰ τὸν ἑαυτό του· ἐννοεῖ δηλαδὴ ὅτι, ἐκεῖνος, μετὰ τὴν Θεία Μετάληψι συχνὰ ἔφθανε νὰ ἔχη μέθεξι στὴν ἄκτιστη Χάρι τοῦ Θεοῦ, δηλαδὴ εἶχε ἐμπειρίες θεώσεως, τὶς ὁποῖες τοῦ χάριζε ὁ Θεός. Ἐμεῖς ὅμως ἔχομε μέθεξι Θεοῦ μετὰ ἀπὸ κάθε Θεία Μετάληψι;