Με τὴν μητέρα στὸ σχολεῖο.

Εἶναι πρωΐ. Ὁ Θανασάκης κοιμᾶται ακόμα. ῾Η μητερούλα τὸν σκουντᾷ ἁπαλά.

– Ξύπνα, τοῦ λέγει, παιδάκι μου.Σήμερα τὸ σχολεῖο ἀνοίγει. Πρέπει νὰ ἑτοιμασθῇς, γιὰ νὰ πᾶμε.

Ὁ Θανασάκης ἐξυπνᾷ. Βλέπει τὴν μητερούλα του καὶ χαμογελᾷ. Ἔπειτα σηκώνεται καὶ ἑτοιμάζεται.

Σὲ λίγο εὑρίσκετᾳι ἐμπρὸς στὸ εἰκόνισμα. Κάνει τὴν προσευχή του:

– Παναγία μου. Βοήθησέ με νὰ πηγαίνω στὸ σχολεῖο. Φώτισε τὸν νοῦ μου νὰ μάθω γράμματα. Χάρισέ μου ὑγεία. Φύλαξε γεροὺς τοὺς γονεῖς μου καὶ ὅλον τὸν κόσμο.

Προτοῦ ξεκινήσουν, ἡ μητέρα τὸν προσέχει καλά. Τὸν παρατηρεῖ ἀπ’ ἐπάνω ἕως κάτω.

Βλέπει τὰ μαλλάκια του τὰ κτενισμένα. Τὸ πρόσωπό του νὰ λάμπῃ κατακάθαρο. Τί ὄμορφος ποὺ εἶναι τώρα ὁ Θανασάκης της! Τώρα ποὺ θὰ πηγαίνῃ στὸ σχολεῖο!

Στὸ δρόμο ἀνταμώνουν καὶ ἄλλα παιδιά. Ὅλα εἶναι χαρούμενα. Ἡ μητέρα καμαρώνει, ποὺ ὁ γυιός της εἶναι στἡ δευτέρα τάξι.

– Πότε κιόλας ἐμεγάλωσε; Λέγει μόνη της!

Ὅταν ἔφθασαν στὸ σχολεῖο, ἐζήτησαν τὁν δάσκαλο. ᾽Εκεῖνος ἐβγῆκε καὶ ἐφώναξε:

– Ὅρίστε μέσα, κυρία ᾽Αμαλία. ᾽Εφέρατε τὸν Θανασάκη σας; Πέρυσι ἔμεινα πολὺ εὐχαριστημένος. 

Κι ἐφέτος ἐλπίζω νὰ εἶναι καλὸς μαθητής. Στὶς διακοπὲς τὸν ἔβλεπα. Δὲν ἔκανε ἀταξίες. ῏Ηταν φρόνιμος.

Ὅταν ὁ δάσκαλος τὸν ἔγραψε, ὁ Θανασάκης ἔσκυψε καὶ τοῦ ἐφίλησε τὸ χέρι. ῾Ο δάσκαλος ἐχάρηκε πολύ, ποὺ ξαναεῖδε πάλι τὸν καλὸ τὸ μαθητή, τὸν Θανασάκη.

 

ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ Β΄ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΒΑΣΙΛ. Γ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΟΥ 1963

[Πηγή]https://oikohouse.wordpress.com/

«Πᾶνος»