Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΝ ΘΕΟ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ;

Γράφει ἡ φίλη μας καὶ σχολιάστρια Ευ αγγελία

Οι περισσότεροι Χριστιανομάχοι (διότι οι πραγματικά άθεοι ή όσοι δεν πιστεύουν απλά δεν ασχολούνται) θεωρούν ότι πίστη στον Θεό σημαίνει αδυναμία και μοιρολατρική αποδοχή μιας δύσκολης κατάστασης. 

Αυτό δεν ισχύει. Πίστη σημαίνει ελπίδα, ψυχική ανάπαυση και πνευματικό στήριγμα. 

Γιατί χλευάζεται ο Χριστιανός που με καρτερία υπομένει την ασθένεια, τις κακουχίες, την αδικία; 

Δεν σταματάει να αγωνίζεται για να ξεπεράσει τις δυσκολίες, απλά γνωρίζει ότι δεν είναι μόνος! Όπως βρίσκει κανείς παρηγοριά σε μια αγκαλιά και σε μια γλυκιά κουβέντα των οικείων του, έτσι ακριβώς αισθάνεται και γαληνεύει δίπλα στον Θεό. 

Η πρόταση των αντίΘεων ποιά ακριβώς είναι;

Αυτά σε προσωπικό επίπεδο. 

Σε συλλογικό και εθνικό, από την μια μας κατηγορούν ότι γυρίζουμε το άλλο μάγουλο, ενώ όταν αντιδρούμε υπέρ Πατρίδος, μας χαρακτηρίζουν μη-Χριστιανούς. 

Είναι απόλυτα λογικό από άτομα που ξεχωρίζουν για την αμάθεια και την φανατική εμπάθειά τους να μην περιμένουμε κάτι περισσότερο. 

Ο Χριστός ζητάει αγωνιστές, όχι άβουλα όντα που περιφέρονται χαμένα και δειλά, περιμένοντας Εκείνον να πράξει τα δέοντα. Είναι αρωγός στην μάχη που θα δώσουμε. 

Όσο για το αν πρέπει να πολεμάει ο Χριστιανός όταν κινδυνεύει η Πίστη και η Πατρίδα του, οι Πατέρες είναι ξεκάθαροι πάνω στο θέμα. 

Η Εκκλησία όχι μόνο μνημονεύει τους πεσόντες αλλά πολέμησε γενναία δίπλα στους στρατιώτες μας χαρίζοντας χιλιάδες μάρτυρες από τους κόλπους της ανά τους αιώνες. 

Η αυτοθυσία και η προστασία των αθώων και αδύναμων είναι χρέος του Χριστιανού, όχι αιρετική συμπεριφορά όπως αποφαίνονται με στόμφο οι ανίδεοι.

Θα ήθελα να τονίσω ότι τα Όσια και τα Ιερά του Γένους μας, δεν είναι μόνο το χώμα, τα έργα των προγόνων ή το υλικό μέρος της Ιστορίας μας. 

Κυρίως και πρωτίστως είναι οι άνθρωποι, το αίμα μας. 

Όποιος χαρακτηρίζει εβραιόδουλους τους Χριστιανούς Έλληνες, κατά τον ίδιο τρόπο χαρακτηρίζει και τους Αγωνιστές του '21, τους στρατιώτες των Βαλκανικών, των Παγκοσμίων Πολέμων και όσους έδωσαν μάχες για την Ελευθερία της Ελλάδος, φορώντας τον Σταυρό και κρατώντας την εικόνα του Χριστού. 

Το να υβρίζει λοιπόν κάποιος (έστω και εμμέσως) αυτούς τους Ήρωες λόγω της Πίστεως που είχαν, μόνο Έλληνας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί...είναι απλά ελληνόφωνος. 

Είτε αυτό αρέσει, είτε όχι,  αυτή είναι η πραγματικότητα. Εάν δεν σέβεσαι όσους έδωσαν την ζωή τους και το αίμα τους και αντιμάχεσαι τον Χριστό στον οποίο πίστευαν, είσαι άθλιος και κατάπτυστος.

Κλείνοντας, μια μικρή παρατήρηση προς όλους τους ανεγκέφαλους που συγχαίρουν ο ένας τον άλλον για την έχθρα και την εμπάθεια που εκφράζουν για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων Χριστιανών, χαμογελώντας ηλιθιωδώς για την απουσία κριτικής σκέψης που αποδεικνύουν κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους (ή πατάνε τα πλήκτρα του υπολογιστή τους):

Το ιδανικό της Πατρίδας και της Ελευθερίας δίνει απίστευτη ψυχική δύναμη στον Έλληνα για να πολεμήσει υπέρ αυτών. 

Την ίδια ή ακόμα μεγαλύτερη δύναμη του δίνει η Πίστη και η βεβαιότητα ότι έχει δίπλα του τον Θεό να αγωνίζεται μαζί του! 

Τί ακριβώς ενοχλεί τους Χριστιανομάχους; Το ότι πέρα από την αξία του Ελληνισμού, φλογίζεται η ψυχή μας και από την αξία της Ορθοδοξίας; 

Ακόμα και με στείρα λογική να το δει κανείς, οι Έλληνες Χριστιανοί πολεμούν όχι με ένα ιδανικό (αυτό της Πατρίδος) αλλά με δύο (και της πίστεως), τα οποία τους στηρίζουν και τους εμψυχώνουν.

«Πᾶνος»