Ἅγιος Παΐσιος: «Πρῶτον διαλλάγηθι»

– Γέροντα, ἂν ἀπὸ ἀπροσεξία κάνω ἕνα σφάλμα καὶ δὲν τὸ καταλάβω, γιὰ νὰ ζητήσω συγχώρηση ἀπὸ τὴν ἀδελφὴ τὴν ὁποία λύπησα, μπορεῖ στὴν προσευχὴ νὰ ἔχω ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό;

– Γιὰ νὰ ἐπικοινωνήσης μὲ τὸν Θεὸ καὶ νὰ βρῆς ἀνάπαυση, πρέπει νὰ παρακολουθῆς τὸν ἑαυτό σου καὶ νὰ ἔχης συνεχῆ ἐγρήγορση, γιὰ νὰ καταλαβαίνης τὰ σφάλματά σου, νὰ μετανοῆς καὶ νὰ ζητᾶς συγχώρηση. Διαφορετικά, ἀκόμη κι ἂν νιώθης κάποια χαρὰ στὴν [//44] προσευχή, αὐτὴ δὲν θὰ εἶναι χαρὰ πνευματική. Δὲν θὰ ἔχης μέσα σου τὸ πνευματικὸ φτερούγισμα ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό.

– Καμμιὰ φορά, Γέροντα, ὅταν πάω νὰ προσευχηθῶ, ἔχω μέσα μου μιὰ ἀνησυχία.

– Ἂν ἔχης ἀνησυχία ἐσωτερικὴ ἢ νιώθης τὴν καρδιά σου σκληρή, νὰ ξέρης ὅτι κάποια ἀδελφὴ θὰ πλήγωσες καὶ γι’ αὐτὸ νιώθεις ἔνοχη. Ἂν τῆς ζητήσης συγχώρηση, θὰ φύγη ἡ ἀνησυχία.

– Ἡ προσευχή, Γέροντα, δὲν μπορεῖ νὰ διώξη αὐτὴν τὴν ἀνησυχία; Χρειάζεται ὁπωσδήποτε νὰ ζητήσω συγχώρηση;

– Κοίταξε, ἂν στενοχωρήσης μιὰ ἀδελφή, δὲν μπορεῖς νὰ τὸ τακτοποιήσης αὐτὸ μόνο μὲ τὴν προσευχή. Πρέπει νὰ πᾶς νὰ τῆς βάλης μετάνοια καὶ νὰ τῆς ζητήσης συγγνώμη. Ἂν δὲν βάλης μετάνοια στὴν ἀδελφή, καὶ τριακόσιες μετάνοιες νὰ κάνης στὸ κελλί σου, δὲν πιάνουν. 

Δὲν τακτοποιοῦνται ἔτσι αὐτὰ τὰ πράγματα. «Πρῶτον διαλλάγηθι τῷ ἀδελφῷ σου»[1], λέει τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ ὕστερα πρόσφερε τὸ δῶρο σου[2]. Ἐκτὸς ἐὰν δὲν μπορῆς νὰ τὴν βρῆς ἐκείνη τὴν ὥρα, ἀλλὰ ἔχης μετανοιώσει γιὰ τὸ σφάλμα σου καὶ εἶσαι ἀποφασισμένη, μόλις τὴν συναντήσης, νὰ τῆς ζητήσης συγγνώμη· τότε ἡ προσευχή σου γίνεται δεκτὴ ἀπὸ τὸν Θεό.

– Γέροντα, ἂν γίνη μιὰ παρεξήγηση μὲ κάποια ἀδελφή, ὅταν πάω στὸ κελλί μου, εἰρηνεύω καὶ μπορῶ νὰ προσευχηθῶ. Μετά, ὅμως, ὅταν συναντήσω τὴν ἀδελφή, εἶμαι σκληρὴ ἀπέναντί της καὶ μπορεῖ νὰ τὴν ἀποφύγω.

– Δὲν τὸ καταλαβαίνω αὐτό. Ἂν παρεξηγηθῆς μὲ μιὰ [//45] ἀδελφή, πῶς πᾶς στὸ κελλί σου καὶ εἰρηνεύεις; Ἂν δὲν τῆς βάλης μετάνοια, πῶς μπορεῖς νὰ εἰρηνεύσης καὶ νὰ προσευχηθῆς; Ἂν εἶχες μέσα σου τὴν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, ἡ καρδιά σου θὰ εἶχε μαλακώσει μετὰ τὴν προσευχὴ ποὺ ἔκανες στὸ κελλὶ καί, μόλις θὰ συναντοῦσες τὴν ἀδελφή, θὰ τὸ θεωροῦσες εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ δὲν θὰ τὴν ἀπέφευγες.

– Μήπως, Γέροντα, δικαιολογῶ τὸ σφάλμα μου καὶ ἔτσι μπορῶ καὶ προσεύχομαι;

– Τί προσευχὴ εἶναι αὐτή; Μόνον ἂν ὁ ἄνθρωπος πάρη τὸ σφάλμα ἐπάνω του καὶ πῆ «εὐλόγησον»[3], ἔρχεται ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, καὶ μπορεῖ νὰ ἐπικοινωνήση μὲ τὸν Θεό.

____________________

[1] Ματθ. 5, 24.
[2] Ματθ. 5, 24.
[3] «Εὐλόγησον»: Ἐδῶ σημαίνει «συγχώρεσέ με».

«Πᾶνος»