Γράφει ὁ Σάββας Ἠλιάδης
Τώρα, ποὺ τελείωσαν οἱ διακοπὲς καὶ ξαναρχίζουν τὰ σχολεῖα καὶ μαζὶ ὁ ἀγῶνας τῶν παιδιῶν στὸ ἔργο τῆς μαθητείας καὶ τῆς ὑπακοῆς στοὺς γονεῖς καὶ στοὺς δασκάλους, δημοσιεύουμε, μὲ ἀγάπη καὶ ἀγωνία, ἕνα μικρὸ πόνημα, ὥστε νὰ στηριχτοῦν ἀπὸ τὸν φωτισμένο λόγο τοῦ ἁγίου. Ἕνα ἀπόσπασμα διδακτικὸ καὶ ψυχωφελές, ἀπὸ τὴν ΚΓ' Μελέτη τοῦ βιβλίου «ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΜΑΤΑ», τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου.
Σκέψου, ἀδελφέ, ὅτι ὁ Δεσπότης τῶν ἁπάντων, στὸν ὁποῖο ὑπακούουν ὅλα τὰ ὄντα, αὐτὸς τήρησε αὐστηρὴ καὶ μάλιστα ὑπερβολικὴ ὑπακοὴ στοὺς γονεῖς του, γιὰ τρεῖς λόγους. α). Γιὰ τὰ πρόσωπα στὰ ὁποῖα τὴν ἔκανε, β). γιὰ τὴν διάρκεια τοῦ χρόνου, ποὺ τὴν ἔκανε καὶ γ). γιὰ τὴν ποιότητά της.