Γράφει ο Χαράλαμπος Μηνάογλου
Τέτοιες μέρες περίπου, πριν από έναν χρόνο, γράφαμε για τα τρία μεγάλα κακά που είχε κληροδοτήσει το 2018 στο 2019 απευχόμενοι, βέβαια, την ολοκλήρωσή τους. Δυστυχώς, από τα τρία αυτά μεγάλα κακά, το ουκρανικό σχίσμα, την συμφωνία των Πρεσπών και την επιβολή του ουδετερόθρησκου κράτους στην χώρα μας, μόνο το τρίτο τελικώς απεφεύχθη.
Το 2019 υπήρξε αναμφίβολα μία ιστορική χρονιά, ένα νέο 1054, που για χρόνια θα συζητούν οι άνθρωποι, όχι μόνο οι Έλληνες, λόγω του ουκρανικού σχίσματος, της απόσχισης τριών δηλαδή ορθοδόξων εκκλησιών από την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία. Οι συνέπειες του σχίσματος θα είναι ολέθριες και για τις τρεις αυτές Εκκλησίες και βεβαίως για τον φορέα τους, τον Ελληνισμό.
Το ίδιο ολέθριες είναι ήδη οι συνέπειες της τραγελαφικής συμφωνίας των Πρεσπών, την οποία οι άθλιοι δημιουργοί της με πρωτοκορυφαίους τους Τσίπρα-Κοτζιά υπέγραψαν με δεδομένη την ένταξη των Σκοπίων στην ΕΕ και χωρίς καμία ασφαλιστική δικλείδα σε αντίθετη περίπτωση. Η μειοδοτική συμφωνία, ακόμη και σε ένα τριτοκοσμικό κράτος, θα είχε οδηγήσει στην άμεση δίωξη των δημιουργών της ιδίως μετά τις τελευταίες εξελίξεις.
Αλλά, όπως το έχουμε ξαναγράψει, στο ελληνικό κράτος νόμος είναι το συμφέρον του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ ειδικότερα και της Γερμανίας. Εφόσον αυτά εξυπηρετούνται από την συμφωνία, όσο επιζήμια και αν είναι για τα συμφέροντα του Ελληνισμού, η συμφωνία θα ισχύει, για όσο χρονικό διάστημα εξακολουθούμε να έχουμε ανθρώπους του ΝΑΤΟ να μας κυβερνούν.
Κι ερχόμαστε στα φετινά. Η νέα χρονιά ξεκίνησε με μία συμφωνία της Ελλάδας με το Ισραήλ για τον αγωγό της Ανατολικής Μεσογείου, καθώς και με την απόφαση της τουρκικής βουλής για την αποστολή και εγκατάσταση στην Λιβύη τακτικών τουρκικών στρατευμάτων.
Αυτές οι δύο ενέργειες προβάλλονται από τα νατοϊκά μέσα στην Ελλάδα ως αντίρροπες, καθώς υποτίθεται ότι ο εβραϊκός αγωγός αντιστρατεύεται και ακυρώνει στην πράξη την συμφωνία του Ερντογάν με την κυβέρνηση μαριονέτα των νατοϊκών στην Λιβύη, αυτήν του Σάρατζ. Και διερωτάται κανείς, εάν πράγματι πρόθεση του Ισραήλ ή και της Ελλάδος ήταν να ανακόψουν τα σχέδια του Ερντογάν, δεν θα ήταν πολύ ευκολότερο και λιγότερο χρονοβόρο και κοστοβόρο να υποστηρίξουν την επικράτηση του Χαφτάρ στην Λιβύη, ο οποίος ως Άραβας Λίβυος πατριώτης μισεί θανάσιμα τους Τούρκους και δεν θα επιτρέψει σε καμία περίπτωση η Λιβύη να γίνει τμήμα της τουρκικής επικράτειας;
Εάν επιτραπεί στον Ερντογάν να εγκαταστήσει τουρκικά στρατεύματα στην Λιβύη, ο αγωγός του Ισραήλ δεν πρόκειται να γίνει ποτέ, παρά μόνο με σύμπραξη και συμμετοχή της Τουρκίας. Επίσης, εάν κάτι τέτοιο, το οποίο έχει συμφωνηθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να μην γίνει από καμία τρίτη χώρα επιτραπεί στην Τουρκία, θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η Τουρκία πλέον θα αρχίσει κυριολεκτικά την ανασύσταση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Και βάζοντας χέρι και στο λιβυκό πετρέλαιο θα ενισχυθεί ακόμη περισσότερο σε όλα τα επίπεδα τα επόμενα χρόνια.
Το πώς ο Ερντογάν με την απίστευτης μαεστρίας εξωτερική πολιτική του ανάμεσα σε ΝΑΤΟ και Ρωσία έχει πετύχει να κάνει σε μεγάλο βαθμό ό,τι θέλει, το έχουμε εξηγήσει παλαιότερα.
Αυτό που μας ανησυχεί όμως περισσότερο σήμερα είναι το γεγονός ότι μπλέκουμε περισσότερο με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, τις προτεσταντικές και ιουδαϊκές δηλαδή δυνάμεις, οι οποίες σύντομα θα μας εγκαταλείψουν. Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα με την συμφωνία για τον ισραηλινό αγωγό. Και αυτός είναι και ο λόγος που ΗΠΑ και Ισραήλ δεν εμποδίζουν την Τουρκία από την εξάπλωση στην Λιβύη. Το όποιο πρόβλημα έχει, ιδίως το Ισραήλ, καθώς ο Τράμπ φαίνεται τελευταία να έχει συμβιβαστεί με την παρουσία του Ερντογάν στην ηγεσία της Τουρκίας, είναι ότι ο Ερντογάν ως μουσουλμάνος ηγέτης με αρχηγικές τάσεις πάνω σε όλους τους σουνίτες μουσουλμάνους, δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ. Εάν τυχόν άλλαζε την απόφασή του αυτή, το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ θα έδιναν άμεσα την Ελλάδα βορά στις ορέξεις του. Το ίδιο ακριβώς θα γίνει και εάν μία μελλοντική ηγεσία στην Τουρκία αναγνωρίζει την ισραηλινή κατοχή στην Ιερουσαλήμ. Τότε ξεχάστε και αγωγούς, και λυκοσυμμαχίες με ΗΠΑ και Ισραήλ.
Βεβαίως, στο πλαίσιο της απόλυτης, δουλικής παράδοσής μας στην επικυριαρχία του ΝΑΤΟ, η συμφωνία με το Ισραήλ φαντάζει θετική. Και ακριβώς σε αυτήν την στιγμή μετά από μία τελείως λανθασμένη εξωτερική πολιτική σε όλα τα ζητήματα για τα τελευταία 12 χρόνια, είναι μία κίνηση χρήσιμη ίσως η χρησιμότερη άμεση αντίδραση στην παράνομη συμφωνία Ερντογάν-Σάρατζ. Επειδή, όμως, όπως εξηγήσαμε, με την δουλική παράδοση δεν μπορούμε όχι μόνο εμείς, αλλά καμία χώρα να έχει μέλλον, θα πρέπει άμεσα να συνειδητοποιήσουμε ότι πρόκειται για μία βραχύβια συμφωνία και σε επόμενο χρόνο να αποκτήσουμε μία κυβέρνηση που δεν θα αποτελείται από πειθήνιους νατοϊκούς υπαλλήλους, όπως όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 12 ετών, εάν θέλουμε να συνεχίσουμε να υπάρχουμε τις επόμενες δεκαετίες.
Πηγή: http://koukfamily.blogspot.com/
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου