Στὰ βορειοηπειρωτικὰ βουνά, τέλη Μαρτίου 1941, οἱ πρῶτες ἐαρινὲς πνοὲς φυσοῦσαν ἐπάνω σέ ἀποτρόπαιο τοπίο, σπαραγμένο ἀπὸ τὸν ὀρυμαγδὸ τοῦ πολέμου. Ἡ νίκη τῶν Ἑλλήνων εἶχε ὁριστικοποιηθεῖ, ἀλλὰ τὸ ἀνθρώπινο τίμημα ἑκατέρωθεν ὑπῆρξε βαρύτατο. Ὁ πατριωτισμὸς καὶ ἡ εὐψυχία τῶν Ἑλλήνων ἀπέδωσε ἤδη πολλαπλάσια καὶ τῶν πιὸ αἰσιόδοξων προσδοκιῶν.
Εἶναι δύσκολο ν᾿ ἀποτιμηθεῖ, πόσα ὀφείλει τὸ Ἑλληνικὸ Ἔθνος, στὰ ἁπλὰ τέκνα τοῦ λαοῦ, τὰ ὁποῖα ὄχι μόνο ἀπέκρουσαν τὴν ὕπουλη καὶ ἀδικαιολόγητη ἐπίθεση τοῦ Μουσολίνι,προχώρησαν βαθειὰ καὶ ἀπελευθέρωσαν γιὰ ἄλλη μία φορά, τὴν ἀπὸ αἰώνων Ἑλληνικὴ βόρειο Ἤπειρο.