(Ἕνα διευκρινιστικὸ σχόλιο πάνω σὲ μία διαδεδομένη ἀνιστόρητη ἀνοησία)
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Βυζαντινῆς Ἱστορίας
Μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐπέτειο τῆς Ἅλωσης τῆς Πόλης, διάβασα πάλι ἀπὸ ἀρκετοὺς αὐτὲς τὶς μέρες στὸ διαδίκτυο τὴν ἄποψη ὅτι τὸ Βυζάντιο ἦταν ἑλληνικὸ κράτος κατὰ τοὺς τελευταίους του κυρίως αἰῶνες (ὑπονοῶντας βασικὰ τὸ διάστημα μετὰ τὸν 12ο).
Πρόκειται βέβαια γιὰ μία ἀπὸ τὶς μεγαλύτερες ἱστορικὲς ἀνακρίβειες καὶ συγχρόνως τὶς μεγαλύτερες ἀνοησίες ποὺ κυκλοφοροῦν τὰ τελευταῖα Γιατί τὸ Βυζάντιο στὴν πραγματικότητα ἦταν κράτος ὁρατὰ ἑλληνικὸ ἀπὸ πολὺ παλαιότερα, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ἤδη ἀπὸ τὸν καιρὸ ποὺ χάνει τὰ δυτικοευρωπαϊκά του ἐδάφη (λόγῳ τῆς γερμανικῆς πλημμυρίδας τοῦ 5ου καὶ 6ου αἰῶνα) καὶ προσηλώνεται στὴν Ἀνατολή - μία Ἀνατολὴ ποὺ δὲν κατοικεῖται βέβαια μόνο ἀπὸ Ἕλληνες, ἀλλὰ ποὺ ὁ ἑλληνικὸς πολιτισμὸς καὶ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα ἀποτελοῦν κυρίαρχη σταθερὰ καὶ κεντρικὸ συνεκτικὸ κρίκο ὅλων τῶν πληθυσμῶν τῆς καθόλη τὴν ἑλληνιστικὴ καὶ ρωμαϊκὴ περίοδο.