Ἄν κάποιος διαβάσει μὲ προσοχή τὸ παρακάτω κείμενο καὶ ἰδιαίτερα τὸ σχόλιο τοῦ ἁγίου Νεκταρίου στὴν ἐπιστολὴ τοῦ πάπα Ἰννοκέντιου, δὲν θὰ δυσκολευτεῖ νὰ ξεκαθαρίσει μέσα του πώς, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἄλλο πρᾶγμα ἡ πίστη καὶ ἄλλο ὁ πιστός.
Δὲν ἐπιτρέπεται τέτοιος διαχωρισμός, διότι ἀποτελεῖ μυστήριο ἡ σχέση πιστοῦ καὶ πίστεως καὶ δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἐκφραζόμενος διὰ τῆς λογικῆς. Μὲ ἁπλά λόγια, δὲν ὑφίσταται επ᾿ οὐδενὶ τό: «Ἄλλο ἡ πίστη καὶ ἄλλο ὁ πιστός»! Δὲν μπορεῖ ἡ πίστη νὰ μπεῖ στὸ ζύγι!
Δὲν μπορεῖ ἡ πίστη νὰ γίνει δισάκι ὁδοιπορίας, ποὺ τὸ ἀποθέτει ὁ ὁδοιπόρος ἔστω καὶ γιὰ λίγο κοντὰ στὴν βρυσούλα, νὰ ξαποστάσει καὶ μετὰ νὰ τὸ φορτωθεῖ καὶ νὰ συνεχίσει τὸ δρόμο του! Ἅμα μὲν πιστός, ἅμα δὲ πίστις. Κινδυνεύουν οἱ πιστοί, κινδυνεύει καὶ ἡ πίστη!