Ἄν κάποιος διαβάσει μὲ προσοχή τὸ παρακάτω κείμενο καὶ ἰδιαίτερα τὸ σχόλιο τοῦ ἁγίου Νεκταρίου στὴν ἐπιστολὴ τοῦ πάπα Ἰννοκέντιου, δὲν θὰ δυσκολευτεῖ νὰ ξεκαθαρίσει μέσα του πώς, δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἄλλο πρᾶγμα ἡ πίστη καὶ ἄλλο ὁ πιστός.
Δὲν ἐπιτρέπεται τέτοιος διαχωρισμός, διότι ἀποτελεῖ μυστήριο ἡ σχέση πιστοῦ καὶ πίστεως καὶ δὲν μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἐκφραζόμενος διὰ τῆς λογικῆς. Μὲ ἁπλά λόγια, δὲν ὑφίσταται επ᾿ οὐδενὶ τό: «Ἄλλο ἡ πίστη καὶ ἄλλο ὁ πιστός»! Δὲν μπορεῖ ἡ πίστη νὰ μπεῖ στὸ ζύγι!
Δὲν μπορεῖ ἡ πίστη νὰ γίνει δισάκι ὁδοιπορίας, ποὺ τὸ ἀποθέτει ὁ ὁδοιπόρος ἔστω καὶ γιὰ λίγο κοντὰ στὴν βρυσούλα, νὰ ξαποστάσει καὶ μετὰ νὰ τὸ φορτωθεῖ καὶ νὰ συνεχίσει τὸ δρόμο του! Ἅμα μὲν πιστός, ἅμα δὲ πίστις. Κινδυνεύουν οἱ πιστοί, κινδυνεύει καὶ ἡ πίστη!
Διότι αὐτὴ βιώνεται, πραγματώνεται, ἐκφράζεται ἀπὸ τοὺς πιστούς, βῆμα βῆμα, δάκρυ δάκρυ, σταγόνα σταγόνα ἀπὸ ἱδρῶτα καὶ αἷμα. Ὁ ἀγῶνας γιὰ τὴν πίστη μέσα στὸ χρόνο εἶναι ἀδιάλειπτος καὶ διεξάγεται ἐν πάσῃ προσοχή, νήψει καὶ προσευχή. Μάχη σῶμα μὲ σῶμα μὲ τὶς σκοτεινὲς δυνάμεις. «ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραὶ εἰσι». (Ἐφεσ. 5,16) καὶ « νήψατε, γρηγορήσατε· ὁ ἀντίδικος ὑμῶν διάβολος ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ». (Α' Πέτρου 5,8), μᾶς παραινεῖ τὸ Εὐαγγέλιο.
«Ὁ Πάπας Ἰννοκέντιος ὁ Γ' (1198 - 1216), ὑπῆρξε ὁ ἐμπνευστὴς τῆς ς, «πνευματικὸς πατέρας» τῶν δύο βασικῶν ἐπεκτατικῶν μέσων τῆς φραγκοπαπικῆς ἐξουσίας, τῆς «Ἱερᾶς Ἐξετάσεως» καὶ τῆς Οὐνίας, ὡς ἰδέας.
Σπουδαῖο ἱστορικὸ πρόβλημα εἶναι ἡ ἐκτροπὴ τῆς Δ' Σταυροφορίας ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Τόπους πρὸς τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἦταν σκοπὸς ἀνομολόγητος, ἢ τραγικὴ σύμπτωση;Ἡ πλειονότητα τῶν ἱστορικῶν, καὶ μάλιστα τῶν ἀδέσμευτων, δέχεται τὸ πρῶτο. Ἐπρόκειτο γιὰ καλὰ ὀργανωμένο σχέδιο, ποὺ ἀποσκοποῦσε στὸ νὰ δοθεῖ ἰσχυρὸ κτύπημα στὴ Ὀρθόδοξη Αὐτοκρατορία, ποὺ περνοῦσε περίοδο κάμψεως, λόγῳ τῆς ἐντάσεως τοῡ τουρκικοῦ κινδύνου». (+ π. Γ. Μεταλληνός).
Ὁ Ἰννοκέντιος ἔγραψε ἐπιστολή, πρὶν ἀπὸ τὶς δύο αὐτὲς Σταυροφορίες, πρὸς τὸν αὐτοκράτορα Ἀλέξιο Δ' τὸν Ἄγγελο καὶ τὸν Πατριάρχη Ἰωάννη τὸν Καματερό, ζητῶντας τὴ βοήθειά τους γιὰ τὶς σταυροφορικὲς ἐκστρατεῖες καὶ περὶ τῆς ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀφοῦ ἀποδεχτοῦν τὴν κυριαρχία του πάνω σὲ ὅλα, στηρίζοντας τὴν θέση του αὐτὴ στὸ πρωτεῖο τοῦ ἀποστόλου Πέτρου.
 |
| Ἀλέξιος Δ' |
Ὁ αὐτοκράτορας Ἀλέξιος ἀπάντησε στὸν Πάπα τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1199. Ἐπίσης ἀπάντησε καὶ ὁ Πατριάρχης Ἰωάννης, ἐπαινῶντας τον γιὰ τὸν ζῆλο ποὺ ἐπιδεικνύει γιὰ τὴν ἕνωση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ κάνει κάποιες παρατηρήσεις, μὲ πολλὴ εὐγένεια καὶ λεπτότητα. Τὸν ρωτάει, πῶς ἡ ρωμαϊκὴ Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ εἶναι παγκόσμια, ἀφοῦ ὑπάρχουν καὶ οἱ κατὰ τόπους ἄλλες Ἐκκλησίες καὶ πῶς μπορεῖ αὐτὴ νὰ εἶναι ἡ μητέρα ὅλων τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀφοῦ ὅλες ἐξῆλθαν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων;
 |
| Πάππας Ἰννοκέντιος Γ' |
Ὁ Πάπας ἀπάντησε μὲ μιὰ ἐκτενῆ ἐπιστολὴ στὶς 12 Νοεμβρίου 1199, λέγοντας πρῶτα γιὰ τὸ πρωτεῖο τοῦ Πέτρου καὶ τῆς ἁγίας ἕδρας, τὸ ὁποῖο καθιερώθηκε ἀπὸ τὴν δύναμη αὐτοῦ τοῦ ἴδιου τοῦ Θεοῦ. Λέει ἀκόμη πὼς ὁ Πέτρος μόνος μπορεῖ νὰ συγχωρεῖ ὄχι μόνο ὅλες τὶς ἁμαρτίες ἀλλὰ καὶ τοῦ σύμπαντος κόσμου, δηλαδὴ μόνο αὐτὸς ἔχει τὴν δικαιοδοσία ἐπάνω σὲ ὅλη τὴν Ἐκκλησία. Συνεχίζει λέγοντας πὼς ἡ Ἐκκλησία λέγεται παγκόσμια κατὰ διπλὴ ἔννοια· πρῶτα διότι συναποτελεῖται ἀπὸ ὅλες τὶς Ἐκκλησίες καὶ μάλιστα ὑπ᾿ αὐτὴν τὴν ἔννοια λέγεται ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες καθολική. Ἀλλὰ ἡ ρωμαϊκὴ Ἐκκλησία δὲν εἶναι καθολικὴ ὑπ᾿ αὐτὴν τὴν ἔννοια· αὐτὴ δὲν εἶναι μέρος τῆς παγκόσμιας Ἐκκλησίας, ἀλλὰ αὐτὴ ἡ ἴδια εἶναι παγκόσμια καθολική, γιὰ τὸν ἑξῆς λόγο, ὅτι αὐτὴ ἔχει ὑπὸ τὴν ἐξουσία της ὅλες τὶς Ἐκκλησίες!
Ὡς πρὸς τὸ ζήτημα ὅτι ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἡ μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν, ὁ Πάπας ἀπαντᾶ ὡς ἑξῆς, κάνοντας δύο διακρίσεις. Ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἡ μητέρα ὡς πρὸς τὸ δίκαιο τοῦ χρόνου. Ἡ Ρώμη ὡς πρὸς τὸ δίκαιο τῆς ἀξίας. Ὅπως ὁ Πέτρος πῆρε τὰ πρωτεῖα ἀπὸ τὸν Ἀνδρέα, ὁ ὁποῖος ἀκολούθησε πρῶτος χρονικὰ τὸν Χριστό, ἔτσι καὶ ἡ Ρώμη προηγεῖται τῶν Ἱεροσολύμων. Ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἡ μητέρα τῆς πίστεως ἀλλὰ ἡ Ρώμη εἶναι ἡ μητέρα τῶν πιστῶν.
Ὡς πρὸς τὸ ζήτημα ὅτι ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἡ μητέρα τῶν Ἐκκλησιῶν, ὁ Πάπας ἀπαντᾶ ὡς ἑξῆς, κάνοντας δύο διακρίσεις. Ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἡ μητέρα ὡς πρὸς τὸ δίκαιο τοῦ χρόνου. Ἡ Ρώμη ὡς πρὸς τὸ δίκαιο τῆς ἀξίας. Ὅπως ὁ Πέτρος πῆρε τὰ πρωτεῖα ἀπὸ τὸν Ἀνδρέα, ὁ ὁποῖος ἀκολούθησε πρῶτος χρονικὰ τὸν Χριστό, ἔτσι καὶ ἡ Ρώμη προηγεῖται τῶν Ἱεροσολύμων. Ἡ Ἱερουσαλὴμ εἶναι ἡ μητέρα τῆς πίστεως ἀλλὰ ἡ Ρώμη εἶναι ἡ μητέρα τῶν πιστῶν.
Σχόλιο τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου:
«Ἀλήθεια, πόσο πρακτικὸς ἄνθρωπος καὶ σὲ βαθμὸ ἀξιοθαύμαστο ἦταν ὁ. Μὲ πόση σαφήνεια ξεχώρισε τὰ χαρακτηριστικὰ τῶν δύο μητέρων καὶ ἔκανε σαφῆ διάκριση στὰ δικαιώματα της καθεμιᾶς! Πῶς ὅμως ἡ μητέρα τῆς πίστεως (τὰ Ἱεροσόλυμα), χωρὶς νὰ ἔχει τέκνα, πλούτισε μὲ τέκνα αὐτὴν ποὺ δὲν κυοφόρησε καὶ δὲν γέννησε, ἀλλὰ δὲν εἶχε ποτὲ οὔτε καὶ ἄνδρα (τὴν Ρώμη);
Πῶς δὲ ἔμεινε δίχως τέκνα ἡ μητέρα τῆς πίστεως, ἀφοῦ ἡ πίστη κυοφορεῖ καὶ γεννᾶ τοὺς πιστούς; Πῶς δὲ καταργήθηκε ὁ ἀπαράβατος φυσικὸς νόμος, ὁ ὁποῖος λέει πώς, ὅπου ὑπάρχει ἡ μητέρα ἐκεῖ ὑπάρχουν μαζὶ καὶ τὰ τέκνα της; Πῶς δὲ μπορεῖ νὰ νοηθεῖ μητέρα τῆς πίστεως δίχως πιστούς; Ἀλλά, ἂν γέννησε τέκνα, ἔστω καὶ λίγα, πῶς μπορεῖ νὰ εἶναι μητέρα πίστεως χωρὶς τέκνα; Ἄν δὲ εἶναι ἡ μητέρα τῆς πίστεως καὶ τῶν τέκνων (τὰ Ἱεροσόλυμα), πῶς μπορεῖ νὰ ὑστερεῖ ἡ μητέρα ἔναντι τῆς τροφοῦ τῶν τέκνων της (τῆς Ρώμης); Πῶς δὲ ἡ τροφὸς μπορεῖ ποτὲ νὰ βγεῖ καὶ νὰ σταθεῖ ὑπεράνω τῆς μητέρας; Ἄρα, ἡ Αὐτοῦ Παναγιότης ὁ Πάπας Ἰννοκέντιος προφανῶς παραλογίζεται».
1. ΜΕΛΕΤΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙ ΤΩΝ ΑΙΤΙΩΝ ΤΟΥ ΣΧΙΣΜΑΤΟΣ, ΤΟΜΟΣ Β'(Ἁγίου Νεκταρίου)
2. Ἐφημερ. «Χριστιανική», ἀριθ. 681 (994)/6.5.2004, Ἄρθρο π. Γεωργίου Μεταλληνοῦ
Σάββας Ηλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκὶς 10-7-2020
«Πᾶνος»
Οι πιστοί κινδυνεύουν από τους λύκους, ή τους προβατόσχυμους λύκους!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου είναι πολύ πιο χειρότεροι από τους λύκους.