Ἦταν ἕνα ὑγιέστατο κοριτσάκι, ὥσπου μία μέρα ἄρχισε νὰ παραλύει τὸ ἀριστερό της χέρι καὶ σὲ διάστημα μίας ἑβδομάδας παρέλυσε ὅλο τὸ σῶμα. Νοσηλεύτηκε στὴ Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας Παίδων τοῦ ΠΑ.Γ.Ν.Η. γιὰ δύο μῆνες, ὥσπου οἱ γιατροὶ διαπίστωσαν ὅτι εἶχε τὸ σύνδρομο Guillain-Barre.
Ὅπως ἦταν φυσιολογικό, ἀμέσως ὁ σύζυγός μου καὶ ἐγὼ ἀνησυχήσαμε πολύ, διότι οἱ γιατροὶ μᾶς εἶπαν ὅτι παρόλο ποῦ τοὺς συνέβαινε γιὰ πρώτη φορὰ τέτοιο περιστατικό, καὶ τόσο βαριὰ μορφὴ τοῦ συνδρόμου, ποῦ μποροῦσε νὰ ἐπιφέρει καὶ τὸ θάνατο, θὰ ἔκαναν ὅτι ἦταν δυνατὸν ἀπὸ ἰατρικῆς πλευρᾶς. Ἡ πρώτη μας σκέψη ἀκούγοντας τὰ λόγια αὐτὰ ἦταν ὁ Ἅγιος Μύρωνας, ὁ θαυματουργὸς Ἅγιος τοῦ χωριοῦ μας.