Eις τον Aρχάγγελον Mιχαήλ.
Ἐβουλόμην σοι, Μιχαήλ, ᾄσμα πρέπον
ᾎσαι πρεπόντως, ἀλλ' ἄϋλον, οὐκ ἔχω.
Eις τον Aρχάγγελον Γαβριήλ.
Oρών Γαβριήλ Άγγελον χαράς μέγαν,
Σε μάλα χαίρω και πτερούμαι σω πόθω.
Ὀγδόη οὐρανίης κυδαίνει τάξιος Ἀρχούς.
ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ [:Ἑβρ. 2,2-10]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Εἰ γὰρ ὁ δι᾿ ἀγγέλων λαληθεὶς λόγος (:Καὶ ἀλίμονό μας ἐὰν πέσουμε ἔξω· διότι, ἐὰν ὁ νόμος ποὺ ἀνήγγειλε ὁ Θεὸς στὸν Μωυσῆ διαμέσου ἀγγέλων)», λέγει, «ἐγένετο βέβαιος, καὶ πᾶσα παράβασις καὶ παρακοὴ ἔλαβεν ἔνδικον μισθαποδοσίαν (:ἀποδείχτηκε ἔγκυρος καὶ ἰσχυρός, καὶ κάθε παράβασή του καὶ παρακοὴ τιμωρήθηκε δίκαια μὲ τὴν ἀνάλογη τιμωρία), πῶς ἡμεῖς ἐκφευξόμεθα τηλικαύτης ἀμελήσαντες σωτηρίας; ἥτις ἀρχὴν λαβοῦσα λαλεῖσθαι διὰ τοῦ Κυρίου, ὑπὸ τῶν ἀκουσάντων εἰς ἡμᾶς ἐβεβαιώθη (:πῶς ἐμεῖς θὰ ξεφύγουμε τὴν τιμωρία, ἐὰν ἀμελήσουμε μιὰ τόσο μεγάλη καὶ σπουδαία σωτηρία; Τὴ σωτηρία αὐτὴ δέν μᾶς τὴ γνωστοποίησαν κάποιοι ἄγγελοι, ὅπως ἔγινε στὸν νόμο, ἀλλὰ ἀφοῦ ἄρχισε νὰ τὴν κηρύττει ὁ Ἴδιος ὁ Κύριος, μᾶς τὴν παρέδωσαν ὡς ἀληθινὴ καὶ ἀξιόπιστη οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι ποὺ τὴν ἄκουσαν κατευθεῖαν ἀπὸ τὸ στόμα τοῦ Κυρίου)» [Ἑβρ. 2,2-3].
Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας παιδικών βιβλίων, Βασίλης Παπαθεοδώρου, ο οποίος έχει προφυλακιστεί και κρατείται στις φυλακές Τριπόλεως, φέρεται να βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα των ατόμων που έχουν εντοπιστεί σε υποθέσεις διακίνησης αρχείων παιδικής πορνογραφίας.
Ο μεγάλος όγκος των αρχείων παιδικής πορνογραφίας που βρέθηκε στην κατοχή του σε συνδυασμό με τα ηλεκτρονικά ίχνη διαδικτυακής του δραστηριότητας που έχουν καταγραφεί με τη βοήθεια του ειδικού λογισμικού εντοπισμού αρχείων παιδικής πορνογραφίας έφεραν τον Βασίλη Παπαθεοδώρου στην «κόκκινη λίστα» της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος.
ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ [:Λουκᾶ 10,16-21]
ΥΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΚΥΡΙΛΛΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
«Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με. Ὑπέστρεψαν δὲ οἱ ἑβδομήκοντα μετὰ χαρᾶς λέγοντες· Κύριε, καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσεται ἡμῖν ἐν τῷ ὀνόματί σου (:Διότι ὅποιος ἀκούει ἐσᾶς καὶ ὑπακούει σὲ σᾶς, ἀκούει ἐμένα καὶ ὑπακούει σὲ μένα. Καὶ ὅποιος παρακούει ἐσᾶς, παρακούει ἐμένα. Κι ἐκεῖνος ποὺ παρακούει ἐμένα, παρακούει τὸν Θεό, ποὺ μὲ ἔστειλε στὸν κόσμο. Κάθε λοιπὸν παρακοὴ καὶ περιφρόνηση ποὺ θὰ δείξουν οἱ ἄνθρωποι σὲ σᾶς εἶναι σὰν νὰ τὴν δείχνουν στὸν ἴδιο τὸν ἐπουράνιο Θεό. Ἐπέστρεψαν ἀπὸ τὴν περιοδεία τους οἱ ἑβδομῆντα μαθητὲς μὲ χαρὰ κι ἔλεγαν: «Κύριε, ἀκόμη καὶ τὰ δαιμόνια ὑποτάσσονται σὲ μᾶς μὲ τὴν ἐπίκληση τοῦ ὀνόματός Σου)» [Λουκᾶ 10,16-17].
Ὅπως γράφεται στὶς ἐφημερῖδες καὶ στοὺς διαδικτυακοὺς ἐνημερωτικοὺς τόπους τὸ γεγονὸς ἔλαβε χώρα «κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ τρισαγίου στὴ μνήμη τοῦ μεγάλου συγγραφέα καὶ στοχαστή» [1].
Τί ἀκριβῶς μπορεῖ νὰ θέλῃ νὰ κάνῃ ἕνας ὀρθόδοξος ἀρχιερέας γονατίζοντας μπροστά στὸν τάφο τοῦ Καζαντζάκη;
Τί μήνυμα θέλει νὰ στείλῃ καὶ σὲ ποιούς;
Ἕνας πιστὸς στὸν Θεὸ ἄνθρωπος, δεδομένης τῆς θέσεώς του καὶ τοῦ σχήματός του -ἐπίσκοπος γάρ, γονατίζει μπροστὰ στὸν τάφο ἑνὸς ἀνθρώπου ὅπου καὶ ἀπὸ τὴν φωτογραφία φαίνεται ὅ,τι οὔτε πιστεύει οὔτε ἐνδιαφέρεται γιὰ ὁτιδήποτε σχετικό.
Αλλά ακόμη και αυτό το δώρο της χάριτος δεν το επέτυχε δίχως αγώνα, παρόλο ότι ήταν τόσο σωτήριο για τις βασανισμένες ψυχές όλων εκείνων που αργότερα συνέρρεαν δίπλα του. Υπάρχει λόγος να σκεφθούμε ότι το πνεύμα της ακηδίας του έκανε επίθεση στην αρχή της μοναχικής του ζωής.
Γιατί, προφανώς, φοβούνται τις συνέπειες της, μέχρι τώρα, εγκληματικής τους δραστηριότητας. Καθώς τρομοκρατούσαν με τον θανατηφόρο κορονοϊό και διαφήμιζαν τα δολοφονικά εμβόλια. Που, ενώ τα παρουσίαζαν ως τη μοναδική σωτηρία, αποδεικνύονται ολοένα και περισσότερο πηγή ποικιλόμορφων παρενεργειών και θανάτων.
Και, ύστερα απ’ τα πανηγυρικά αυτά αποκαλυπτήριά τους, έρχονται τώρα να μας πουν: «Κάναμε λάθος»! σχετικά με τα μέτρα, που εισηγηθήκαμε για την αντιμετώπιση της «πανδημίας». Όταν, προφανέστατα, δεν έκαμαν κανένα λάθος. Απλά, με πλήρη συνείδηση της επιλογής τους, ανέλαβαν να διαχειριστούν ένα έγκλημα.
Και έλεγαν σε κάθε περίπτωση «ο, τι τους κάπνιζε», φάσκοντας και αντιφάσκοντας. Δεδομένου ότι έπαιζαν μια φαρσοκωμωδία, που για το λαό ήταν τραγωδία. Και πολύ λίγο τους ενδιάφερε, αν αποτέλεσμα της επιλογής τους ήταν να πεθαίνουν χιλιάδες άνθρωποι. Καθώς το μακελειό απ’ τα «σωτήρια» εμβόλια συνεχίζεται απτόητο. Αφού, κατά το παροιμιώδες, «είναι πολλά τα λεφτά», τα οποία σε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, όπως λέγεται, και κάποιοι, σε εκατομμύρια εισέπραξαν!…
Ὁ πονεμένος πατέρας, ὁ ἀρχισυνάγωγος Ἰάειρος, «ἰδοὺ ἦλθεν…καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα, καὶ αὕτη ἀπέθνησκεν.» (ὅ.π. 42). Τὸ «ἰδοὺ» εἶναι ἡ λέξη ποὺ μᾶς προετοιμάζει, ὅπως πάντοτε, ὅτι κάτι μεγάλο καὶ παράδοξο πρόκειται νὰ συμβῆ. Ἐξ ἄλλου τὰ λόγια ἀδυνατοῦν νὰ ἐκφράσουν τὸ μέγεθος τοῦ πόνου καὶ τὸν σπαραγμὸ τῆς ψυχῆς τοῦ συντετριμμένου πατέρα, ποὺ χάνει τὴν μονάκριβη κόρη του: «πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας παρεκάλει αὐτόν…».
Μέχρις ἐδῶ ἡ ἀφήγηση δὲν παρουσιάζει κάποια ἰδιαίτερη διαφορὰ ἀπὸ τὶς ἀντίστοιχες τῶν ἄλλων θαυμάτων πίστεως: ἕνα ἀπελπισμένο μέλος τῆς ἀρρωστημένης οἰκογένειας, ὁ πατέρας, αὐτὴν τὴν φορά, ἀπελπισμένος ἀπὸ ὅλα τὰ ἄλλα ἀνθρώπινα μέσα, γιατρούς, θεραπεῖες καὶ ὑποσχέσεις, καταφεύγει ἀπεγνωσμένα στὴν τελευταία του ἐλπίδα, στὸν «ἰατρὸ τῶν ψυχῶν τε καὶ σωμάτων», στὸν φιλεύσπλαγχνο Κύριο, γιὰ τὸ ἔλεος καὶ τὴν θαυματουργία τοῦ Ὁποίου θὰ εἶχε ἀσφαλῶς πληροφορηθῆ ἀπὸ ἄλλους.
Του Αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη
Όταν έχουμε λογισμούς ή σκέψεις ότι ο Θεός δεν μας αγαπά ή μας ξέχασε, ή μας βασανίζει ή ο,τι άλλο, ας σκεπτόμεθα το σταυρό και τον Εσταυρωμένο.
Αυτό είναι η μέγιστη απόδειξη της αγάπης. Κι αν μας αδικούν, κι αν μας δυσκολεύουν, κι αν μας αρπάζουν τα υπάρχοντα, κι αν απειλείται η ζωή μας, κι αν μας τραυματίζουν, κι αν μας πονάνε ψυχικά ή σωματικά, ας μεταφερόμεθα σ’ εκείνον που αδίκως εσφάγη και αδίκως απέθανε για τη δικαιοσύνη, τη σωτηρία ημών και για τας αμαρτίας ημών.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκᾶ 8, 40-56]
Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία μακαριστοῦ γέροντος Ἀθανασίου Μυτιληναίου
μὲ θέμα:
«Η ΠΑΙΔΙΚΗ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΣ»
[ἐκφωνήθηκε στὴν Ἱερὰ Μονὴ Κομνηνείου Λαρίσης στὶς 7-11-1993]
(Β 287)
Ἐκπληκτικὸ θαῦμα, ἀγαπητοί μου, ἡ ἀνάστασις τῆς θυγατρὸς τοῦ Ἰαείρου. Καὶ μάλιστα, διπλοῦν θαῦμα! Γιατί ὅταν ὁ Κύριος κατευθύνετο πρὸς τὸ σπίτι τοῦ ἀρχισυναγώγου Ἰαείρου, ἕνα ἄλλο θαῦμα ἔλαβε χώρα. Ἦταν τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας τῆς αἱμορροούσης ἐκείνης γυναικός. Καὶ ὅσα ἐκεῖ ἐλέχθησαν μὲ τὴν αἱμορροοῦσα γυναῖκα, ἔχουν βάθος πίστεως καὶ βάθος θεολογίας.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [:Λουκ. 8,41-56]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΑΙΜΟΡΡΟΟΥΣΗΣ ΓΥΝΑΙΚΟΣ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ ΙΑΕΙΡΟΥ
«Ταῦτα αὐτοῦ λαλοῦντος αὐτοῖς ἰδοὺ ἄρχων εἷς προσελθὼν προσεκύνει αὐτῷ λέγων ὅτι ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν· ἀλλὰ ἐλθὼν ἐπίθες τὴν χεῖρα σου ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ ζήσεται (:Κι ἐνῶ τοὺς ἔλεγε αὐτὰ ὁ Ἰησοῦς, τὴν ὥρα ἐκείνη κάποιος ἄρχοντας τῆς συναγωγῆς Τὸν πλησίασε καὶ Τὸν προσκύνησε λέγοντας ὅτι "ἡ κόρη μου πρὶν ἀπὸ λίγο πέθανε. Ἔλα ὅμως καὶ βάλε τὸ χέρι σου πάνω της καὶ θὰ ζήσει")» [Ματθ. 9,18].
Τὰ λόγια τὰ πρόφτασαν τὰ ἔργα, ὥστε ἀκόμη περισσότερο νὰ ἀποστομωθοῦν οἱ Φαρισαῖοι· διότι αὐτὸς ποὺ ἦρθε ἦταν ἀρχισυνάγωγος καὶ τὸ πένθος του ἦταν βαρύ· ἐπειδὴ τὸ εἶχε μονάκριβο τὸ παιδὶ καὶ εἶχε γίνει δώδεκα χρονῶν, δηλαδὴ αὐτὸ βρισκόταν στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας του· αὐτὸ λοιπὸν τὸ ἀνέστησε εὐθέως ὁ Κύριος. Ἐὰν ὅμως ὁ εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς λέει ὅτι ἀπεσταλμένοι ἀπὸ τὴν οἰκία τοῦ ἀρχισυναγώγου ἦλθαν λέγοντας «Μὴ σκύλλε τὸν διδάσκαλον ὅτι τέθνηκεν ἡ θυγάτηρ σου (:Πέθανε ἡ κόρη σου˙ μὴν κουράζεις ἄλλο καὶ μὴν ἐνοχλεῖς πιὰ τὸν διδάσκαλο)» [Λουκ. 8,49], ἑρμηνεύουμε ὡς ἑξῆς, ὅτι ἡ φράση «ἡ θυγάτηρ μου ἄρτι ἐτελεύτησεν (:ἡ κόρη μου πρὶν λίγο πέθανε)» [Ματθ. 9,18] ποὺ εἶπε ὁ Ἰάειρος, ὅπως μᾶς ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος, προῆλθε ἀπὸ τίς σκέψεις ποὺ ἔκανε ὁ ἀρχισυνάγωγος, ἐνῶ βάδιζε πρὸς τὸν Ἰησοῦ ἢ ὅτι Τοῦ τὸ εἶπε γιὰ νὰ παρουσιάσει μὲ δραματικότερο τρόπο τὴν συμφορά του· διότι εἶναι συνήθεια σὲ ἐκείνους ποὺ παρακαλοῦν καὶ ζητοῦν κάτι, νὰ μεγαλοποιοῦν μὲ τὰ λόγια τὰ βάσανά τους καὶ νὰ λένε κάτι παραπάνω ἀπὸ τὴν πραγματική τους κατάσταση, μὲ σκοπὸ νὰ ἀποσπάσουν μεγαλύτερη τὴν συμπάθεια ἀπὸ ἐκείνους ποὺ ἱκετεύουν.
Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που αγνοούν εντελώς την ύπαρξη της Θύμαινας στο χάρτη. «Θύμαινα;», «Πού βρίσκεται;», «Πώς θα πας εκεί;» είναι κάποιες μόνο από τις ερωτήσεις που μου απηύθυναν έπειτα από την απόφασή μου να υπηρετήσω ως εκπαιδευτικός στο νησί. Η αλήθεια είναι ότι, πριν ξεκινήσω να περιδιαβαίνω μέρη της πατρίδας μας με τη «βαλίτσα του αναπληρωτή», δεν την γνώριζα ούτε εγώ.
Μόλις κατά τον δεύτερο χρόνο υπηρέτησής μου σε δημόσια σχολεία, προσλήφθηκα ως αναπληρώτρια εκπαιδευτικός στους Φούρνους. Πολλοί δεν γνωρίζουν ότι οι Φούρνοι είναι ένα σύμπλεγμα νήσων και βραχονησίδων στο ανατολικό Αιγαίο: η Θύμαινα, το Θυμαινάκι, το Αλατσονήσι, ο Κάμπος Φούρνων, η Κησιριά, το Μακρονήσι, ο Ανθρωποφάς, ο Άγιος Μηνάς είναι κάποια από αυτά. Ο Κάμπος Φούρνων είναι το μεγαλύτερο σε έκταση και πληθυσμό από τα κατοικούμενα και το πρώτο νησί του συμπλέγματος που έτυχε να γνωρίσω ως δασκάλα. Η Θύμαινα ήρθε ως επιλογή την ακριβώς επόμενη σχολική χρονιά.
ΚΥΡΙΑΚΗ Ζ΄ ΛΟΥΚΑ [: Γαλ. 2, 16-20]
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
«Εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν ᾿Ιησοῦν ἐπιστεύσαμεν διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ (:Ἐπειδὴ ὅμως μάθαμε ἀπὸ τὴ δική μας πείρα ὅτι δὲν γίνεται δίκαιος ὁ ἄνθρωπος καὶ δὲν σώζεται μὲ τὴν τήρηση τῶν τυπικῶν διατάξεων τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου, ἀλλὰ μόνο μὲ τὴν πίστη στὸν Ἰησοῦ Χριστό, γι᾿ αὐτὸ λοιπὸν καὶ ἐμεῖς πιστέψαμε στὸν Ἰησοῦ Χριστό, γιὰ νὰ γίνουμε δίκαιοι καὶ νὰ σωθοῦμε ἀπὸ τὴν πίστη στὸν Χριστὸ καὶ ὄχι ἀπὸ τὰ ἔργα τοῦ μωσαϊκοῦ νόμου· διότι ὅπως ἀναφέρεται καὶ στοὺς Ψαλμούς, μὲ τὰ ἔργα τοῦ νόμου δὲν θὰ δικαιωθεῖ καὶ δὲν θὰ σωθεῖ κανένας ἄνθρωπος)» [Γαλ. 2,16· ἐρμ. ἀπόδοση Παν. Τρεμπέλα].