Ὅλες οἱ ἀναρτήσεις τοῦ βιβλίου «ΜΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Α΄» ΕΔΩ
Τὸ 1949, ὅταν ὁ π. Αὐγουστῖνος
ἦταν στρατιωτικὸς ἱερεύς καὶ ὑπηρετοῦσε τὸ Β´ σῶμα Στρατοῦ, συνέβη ἕνα
συγκλονιστικὸ γεγονός πηγαίνοντας ὰπό την Κοζάνη στα Σέρβια.
Ὁ στρατηγὸς Βεντήρης θὰ
ἐπισκεφτόταν τὰ φυλάκια στὴν περιοχὴ τῶν Σερβίων Κοζάνης καὶ πῆρε μαζί
του τὸν στρατιωτικὸ ἱερέα, ποὺ ἦταν ὁ π. Αὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης καὶ
ἕναν στρατιώτη.
Στὸ στρατιωτικό τζίπ μπροστά ἦταν ὁ στρατηγός καὶ στὸ πίσω
κάθισμα ὁ π. Αὐγουστῖνος. Περνῶντας τὰ Σέρβια συνέβη κάτι ποὺ συγκλόνισε
τὸν στρατηγό. Εἶδε ἀπὸ μακριά ἕνα κοπάδι ποὺ ἔβοσκε καὶ ἔναν τράγο νὰ
φεύγει ἀπὸ τὸ κοπάδι, νὰ κατεβαίνει στὸ δρόμο καὶ νὰ τρέχη πρὸς τὸ τζίπ.
Ὁ στρατηγὸς φώναξε: Τί γίνεται, τρελλάθηκε αὐτό; Καὶ ὁ π. Αὐγουστῖνος
ποὺ τὸ εἶδε, ἀπάντησε: «Ξέρει στρατηγέ μου τι κάνει, μὴν ἀνησυχεῖς». Πρὶν τελειώση τὰ λόγια του ὁ π. Αὐγουστῖνος ὁ τράγος ἀνατινάχθηκε
μπροστά τους.
Ὁ Θεὸς ἔστειλε τὸ ζῶο, γιὰ νὰ πατήση τὴν νάρκη καὶ νὰ
καθαρίση ὁ δρόμος, γιὰ νὰ μὴ σκοτωθῆ ὁ π. Αὐγουστῖνος, ὁ στρατηγὸς
Βεντήρης καὶ ὁ στρατιώτης. (Στὴν περιοχὴ αὐτή, λίγους μῆνες πρίν, πάτησε
νάρκη καὶ διαλύθηκε ὁ μικρότερος ἀδελφὸς τῆς μητέρας μου ὁ Ἰωάννης
Ἀνθόπουλος, 18 ἐτῶν.