Δὲν ἔχω δεῖ τὸ βλάσφημο τηλεοπτικὸ ἔργο "Φόνοι στὸ καμπαναριό". Ἔχω ἐμπιστοσύνη στὴν κρίση ἀξιοπρεπῶν καὶ ἀξιοσέβαστων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι τὸ ἐπεσήμαναν, ἐξέφρασαν τὴν γνώμη τους καὶ τὸ καταδίκασαν. Γι᾿ αὐτὸ καὶ γράφω.
Ἂν κάποιο βλάσφημο κατασκεύασμα, ὅπως τὸ «περὶ οὗ ὁ λόγος», προσβάλλει τὸν ἁπλὸ μοναχό, πόσο μᾶλλον τὸν ἄγαμο κληρικό, ὁ ὁποῖος ζεῖ στὸν κόσμο καὶ φέρει τὸ ἴδιο σχῆμα. Δυστυχῶς δέ, μεταξὺ αὐτῶν, τὸν ἴδιο τὸν ἐπίσκοπο! Πατριάρχες, ἀρχιεπίσκοποι, μητροπολῖτες, τιτουλάριοι, διάφοροι βοηθοὶ ἐπίσκοποι ἀλλὰ καὶ ὅλοι ὁ ἱερομόναχοι, ἀρχιμανδρῖτες καὶ λοιποί, ὅλοι τους εἶναι μοναχοί! Καί, ἂν δὲν μπορεῖ γιὰ πολλοὺς λόγους νὰ μιλήσῃ καὶ νὰ ἀντιδράσῃ ὁ ἁπλὸς μοναχός, ποὺ ζεῖ ἔξω ἀπὸ τὸν κόσμο, τότε ποιοὶ μένουν γιὰ νὰ μιλήσουν; Ρητορικὸ τὸ ἐρώτημα, καθότι αὐτονόητη ἡ ἀπάντηση!