Κρήτη μου ὅμορφο νησὶ
μὲ τσοὶ καλοὺς παπάδες
περήφανους κρητίκαρους
καὶ σπίρτο δεσποτάδες.
Γράφει ὁ Γεώργιος Τζανάκης
(Συνέχεια γιὰ τὰ περὶ ταυτοτήτων, μόνον, κατορθώματα τῆς Ἱεραρχίας μας. Γιὰ τὰ ὑπόλοιπα, φεῦ!!, συμβαίνοντα στὸ πνευματικὸ αὐτὸ φέουδο, στὸ ... ἀεροπλανοφόρο τοῦ Φαναρίου, μετὰ τὶς ἐληές)
Ὅπως ἤδη ἀναφέραμε : «Ἡ Ἐκκλησία Κρήτης,... μελέτησε σὲ βάθος τὸ ὅλο θέμα τῆς ἔκδοσης τῶν νέων ταυτοτήτων» καὶ μάλιστα «μὲ τὴ συνδρομὴ νομικῶν καὶ εἰδικῶν ἐπιστημόνων» καὶ κατέληξε στὸ συμπέρασμα ὅτι « Ἡ περιρρέουσα ἀπὸ ὁρισμένους θρησκευτικούς κύκλους ἐσχατολογικὴ ἀναφορὰ περί «Ἀντιχρίστου» στίς νέες ταυτότητες δὲν βασίζεται στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία».[1]