Καὶ τί ἀκριβῶς ὑποτίθεται δηλαδὴ ὅτι ἑόρτασαν ἐκεῖ ὅλοι αὐτοὶ (κάποιοι ἐκ τῶν ὁποίων τυγχάνουν κορυφαῖοι οἰκουμενιστὲς ἐμβολιοποιμένες τῆς μεταπατερικότητας καὶ τοῦ στυγνοῦ ἐναγκαλισμοῦ μὲ τὴν ἀντίχριστη κρατικὴ ἐξουσία); Τὴ μνήμη κάποιου ποὺ δικαιώνει ἄραγε τὸν βίο καὶ τὰ ἔργα τους;
Ἢ μήπως κάποιου ποὺ ἔζησε μέσα στὸ φῶς τῆς Θείας Χάριτος καί ταυτόχρονα δὲν δίστασε νὰ συγκρουστεῖ καί μὲ τὴν πολιτικὴ ἐξουσία τοῦ καιροῦ του (καὶ μάλιστα ἐξουσία αὐτοκρατορικὴ καὶ συνεπῶς ἀπείρως ἰσχυρότερη καί τρομερότερη ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἀστεῖο καθεστὼς τοῦ περιδεοῦς ἑλληνέζικου προτεκτοράτου) καὶ νὰ πεθάνει καθηρημένος καὶ ἐξόριστος;
Ἢ ἐπίσης τὴ μνήμη κάποιου ποὺ συγκέντρωσε ἐπάνω του καὶ τὸ μένος πλήθους ἀναξίων, πλανεμένων ἢ διεφθαρμένων ἐπισκόπων τῆς ἐποχῆς του, σὲ βαθμὸ ποὺ νὰ γράψει τὸ περίφημο ἐκεῖνο ὅτι τίποτε στὴν ζωή του δὲν φοβήθηκε περισσότερο ἀπὸ δαύτους, πλὴν ὀλίγων ἐξαιρέσεων («οὐδὲν δέδοικα ὡς τοὺς ἐπισκόπους, πλὴν ὀλίγων»); Καὶ γιὰ τὸν ὁποῖο ἀκόμη εἶναι ἀπολύτως βέβαιο ὅτι, ἂν ζοῦσε σήμερα, θὰ συγκέντρωνε τὴν ἴδια καὶ χειρότερη μήνη ἀπὸ τὴ συντριπτικὴ πλειονότητα τῶν λυκοποιμένων τῶν ἐσχάτων χρόνων;
Ο Άγιος Βόλου δέν είχε ζητήσει να μεταφραστεί η Θεία Λειτουργία στη νέο ελληνική γλώσσα γιά νά καταλαβαίνουν οι πιστοί. Όσον αφορά τόν Άγιο Πειραιώς πού τόν είχα πρότυπο Ιεράρχη, ξαφνικά είπε όποιος προτρέπει τούς άλλους να μην κάνουν τό εμβόλιο τού κορονοϊού ειναι αδελφοκτόνος. Μπορεί νά μάς πεί ο Άγιος Πειραιώς από ποιόν επιστήμονα πήρε τήν πληροφορία ότι τό εμβόλιο είναι ακίνδυνο; Θού Κύριε φυλακήν τώ στοματί μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαί, τόν ἴδιο καϋμό μέ τόν Ἅγιο Ἱωάννη τόν Χρυσόστομο εἶχε καί στόν καιρό μας ὁ εὐλογημένος ὁ π. Αὐγουστίνος ὁ Καντιώτης, πού καί μέ τήν ἐξουσία τοῦ κράτους ἀλλά καί τοῦ κλήρου τά ἔβαζε χωρίς νά φοβᾶται ἀλλά μόνο νά λυπᾶται. Τήν εὐχή του νἄχουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαραθέτω ἐδῶ -ἐπιτρέψτε μου- τήν τελευταία πράγραφο τοῦ διηγήματος τοῦ ἀνυπέρβλητου Παπαδιαμάντη "Τά πρερόεντα δῶρα"
ΑπάντησηΔιαγραφήὙπέφωσκεν ἤδη ἡ πρωία τῆς πρωτοχρονιᾶς, καὶ ὁ Ἄγγελος διὰ νὰ παρηγορηθῇ, εἰσῆλθεν εἰς μίαν ἐκκλησίαν. Ἀμέσως πλησίον τῆς θύρας εἶδεν ἀνθρώπους νὰ μετροῦν νομίσματα, μόνον πὼς δὲν εἶχον παιγνιόχαρτα εἰς τὰς χεῖρας· καὶ εἰς τὸ βάθος, ἀντίκρυσεν ἕνα ἄνθρωπον χρυσοστόλιστον καὶ μιτροφοροῦντα ὡς Μῆδον σατράπην τῆς ἐποχῆς τοῦ Δαρείου, ποιοῦντα διαφόρους ἀκκισμοὺς καὶ ἐπιτηδευμένας κινήσεις. Δεξιὰ καὶ ἀριστερὰ ἄλλοι μερικοὶ ἔψαλλον μὲ πεπλασμένας φωνάς: Τὸν Δεσπότην καὶ ἀρχιερέα!
Ὁ Ἄγγελος δὲν εὗρε παρηγορίαν. Ἐπῆρε τὰ πτερόεντα δῶρά του ― τὸ ἄστρον τὸ προωρισμένον νὰ λάμπῃ εἰς τὰς συνειδήσεις, τὴν αὔραν, τὴν ἱκανὴν διὰ νὰ δροσίζῃ τὰς ψυχάς, καὶ τὴν ζωήν, τὴν πλασμένην διὰ νὰ πάλλῃ εἰς τὰς καρδίας, ἐτάνυσε τὰς πτέρυγας, καὶ ἐπανῆλθεν εἰς τὰς οὐρανίας ἁψῖδας.