Στὴν ἀπόκρημνη δασώδη πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ ἔστησαν τὸ Ἡσυχαστήριό τους ὁ π. Σεραπίων μὲ τὴν καλή του συνοδεία. Σωστὴ ἀετοφωλιά, καθὼς ξεφυτρώνουν ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τοῦ βουνοῦ τὰ ἄγρια βράχια.
Τὰ γεράκια κατὰ καιροὺς διασχίζουν τὸν οὐρανὸ καὶ μὲ τὸ ὀξὺ διαπεραστικὸ βλέμμα τους κατοπτεύουν τὸ ἔδαφος γιὰ τὴ λεία τους. Ζυγιάζονται καὶ μὲ μιὰ κάθετη ἐφόρμηση τὴν ἁρπάζουν, γιὰ νὰ ἐξαφανισθοῦν κατόπιν μέσα στοὺς ἀπόκρημνους ἔρημους βράχους.
Τὸ μικρὸ Ἡσυχαστήριο εἶναι ἀφιερωμένο στὸν Εὐαγγελισμὸ τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.