Χάρις λέουσιν Ἰγνάτιε παμβόροις,
Σοῦ σώματος λιποῦσι καὶ πιστοῖς μέρος.
Τῇ ἐνάτῃ ἐπάνοδος Ἰγνατίῳ εἰκάδι τύχθη.
Όταν η Βασιλική ήταν νέα, την ημέρα των Θεοφανείων «είδε τους ουρανούς ανεωγμένους» και τους Αγγέλους του Θεού να ψάλλουν. Γι’ αυτό έλεγε: «Αυτή την ημέρα μη φεύγης από την Εκκλησία, έστω και αν καίγεται το σπίτι σου, γιατί ανοίγουν οι ουρανοί».
Το σπίτι που κατοικούσαν ήταν ισόγειο και για πάτωμα είχε τσιμέντο. Όταν έβρεχε γέμιζε νερό που έφθανε τα είκοσι εκατοστά. Είχαν τοποθετήσει πέτρες για να πατάνε και με ένα “γκιούμι” άδειαζαν το νερό. Τον χειμώνα δεν έστρωναν κουρελούδες για να έχουν λίγη ζέστη, γιατί μούσκευαν από τα νερά. Αλλά μέσα σ’ αυτό το παγωμένο σπίτι η καρδιά τους χτυπούσε πολύ ζεστά για τον Χριστό και τα πρόσωπά τους ήταν πάντα χαρούμενα και ειρηνικά. Η θεία Χάρι τους φύλαγε και δεν αρρώσταιναν.
Υπήρξε άφθονη συζήτηση σχετικά με τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας και τη λεγόμενη «εξέγερση» των υποστηρικτών του Τραμπ - των “Deplorables”, όπως απαξιωτικά έχουν ονομαστεί - στο Καπιτώλιο των Ηνωμένων Πολιτειών στις 6 Ιανουαρίου. Από εκείνη την ημέρα τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης— τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, συμπεριλαμβανομένου του διαβόητου Fox News – συνεχίζουν να συντηρούν το θέμα με μια σταθερή αντι-Τραμπ ρητορική, με τρομερές εικόνες «ανταρσίας» και «προδοσίας» και την απόλυτη και (για αυτούς) απαράδεκτη απαίτηση για «καταστολή» και «ακύρωση» όσων διαφωνούν με τις απόψεις τους. Όχι μόνο των Deplorables που έχουν μια δημόσια εικόνα, αλλά ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ ατόμου που μπορεί με τον παραμικρό τρόπο να διαφωνεί ή απλώς να αποστασιοποιείται από το αφήγημά τους.
Ο διωγμός που έχει αρχίσει, επεκτείνεται τώρα σε απλούς ανθρώπους
που «καταγγέλλονται» επειδή είναι υποστηρικτές του Τραμπ.
Ήδη υπάρχουν ειδήσεις ότι κυριολεκτικά εκατοντάδες άνδρες και γυναίκες έχουν απολυθεί από τη δουλειά τους επειδή οι εργοδότες τους έμαθαν για τις «αντίθετες» απόψεις τους ... όχι μόνο δηλαδή ότι παρευρέθηκαν σε εκδήλωση υπέρ του Τραμπ.
Κύριε, έφερα στον νου μου την ώρα εκείνη (του θανάτου) και παρακαλώ την αγαθότητά σου, να μην παραδοθώ σε αυτούς που με αδικούν. Ας μην καυχηθούν οι εχθροί σου, αγαθέ Κύριε, σε βάρος του δούλου σου, τρίζοντας τα δόντια τους και φοβερίζοντας την αμαρτωλή μου ψυχή. Ας μην πουν: «Έπεσες στα χέρια μας, αυτή τη μέρα περιμέναμε». Μη, Κύριε, μη λησμονήσεις την ευσπλαχνία σου· Κύριε, μη θελήσεις να με ανταμείψεις σύμφωνα με τις ανομίες μου και μην αποστρέψεις το πρόσωπό σου από τον δούλο σου.
Εσύ, Κύριε, παιδαγώγησέ με, αλλά με ευσπλαχνία, γιατί είμαι αδύναμος. Και ας μη χαρεί σε βάρος μου ο εχθρός, αλλά σβήσε την απειλή του και εξουδετέρωσε τη δύναμή του, και χάρισέ μου το να περάσω τον δρόμο που οδηγεί σ’ εσένα, χωρίς να εξευτελιστώ και να κακοπάθω. Άκουσε την παράκλησή μου, αγαθέ Κύριε, όχι για τις αρετές μου αλλά για την ευσπλαχνία σου και το αμέτρητο έλεός σου, και σώσε από τον θάνατο ψυχή που επικαλείται το άγιο όνομά σου.
Ἄς μήν κυριευόμαστε λοιπόν ἀπό ἐκεῖνο τό φόβο πού ἔχει σχέση μέ τά πράγματα καί τίς καταστάσεις τοῦ μάταιου αὐτοῦ κόσμου. Νά μήν φοβόμαστε δηλαδή ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει φόβος (Α’ Ἰωάν. 4, 18).
Γιατί ποιός ἀνθρώπινος φόβος μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τό θεῖο φόβο; Καί ποιά φθαρτή ἀνθρώπινη δόξα μπορεῖ νά συγκριθεῖ μέ τήν μεγαλωσύνη, τήν ἀνέκφραστη δύναμη καί τήν ἄφθαρτη δόξα τοῦ Θεοῦ;
Για το πως οι άνθρωποι πρέπει να γίνουν σαν παιδιά, ώστε να γίνουν υιοί του Θεού, “αμήν λέγω υμίν, εάν μη στραφήτε και γένησθε ως τα παιδία, ου μη εισέλθητε είς την βασιλείαν των ουρανών” (Ματθ.18:3).
Αυτά λέγει ο Κύριος και ο λόγος Του είναι Άγιος και αληθινός. Τι πλεονέκτημα έχουν τα παιδιά έναντι των μεγάλων; Έχουν τρία πλεονεκτήματα: την πίστη, την υπακοή, και την συγχωρητικότητα.
Το παιδί ρωτάει το γονιό του για τα πάντα και, ασχέτως του τι απαντά εκείνος, πιστεύει το γονιό του. Το παιδί υπακούει στο γονιό του και εύκολα υποτάσσει το θέλημά του στο θέλημα του γονιού του.
Απεναντίας, θα κατακριθούμε, επειδή ακριβώς με μεγαλύτερη υπομονή και εντατικότερη προσοχή μιλάμε σε ανθρώπους παρά στον Κύριό μας.
Στο κάτω-κάτω, κι αν ακόμα δεν πάρουμε τίποτε απ’ Αυτόν, το να βρισκόμαστε σε διαρκή επικοινωνία μαζί Του μικρό καλό είναι; Αν ωφελούμαστε πολύ, όταν συζητάμε μ’ έναν ενάρετο άνθρωπο, πόσο θα ωφεληθούμε, αλήθεια, συνομιλώντας με τον Πλάστη, τον Ευεργέτη, το Σωτήρα μας, έστω κι αν δεν μας δίνει ό,τι Του ζητάμε;
Γιατί, όμως, δεν μας δίνει; Θα το τονίσω γι’ άλλη μια φορά: Γιατί συνήθως Του ζητάμε πράγματα βλαβερά, νομίζοντας πως είναι καλά και ωφέλιμα. Δεν γνωρίζεις, άνθρωπέ μου, το συμφέρον σου. Εκείνος, που το γνωρίζει, δεν εισακούει την παράκλησή σου, γιατί φροντίζει περισσότερο από σένα για τη σωτηρία σου.
Η Nadia Geerts και ο Bernard Teper, κλειδωμένοι στο δόγμα τους, επέκριναν την RL για την άρνησή της να διαφοροποιήσει το Ισλάμ από τον Ισλαμισμό, για τη σύνδεση της ανόδου της ισλαμοποίησης των ευρωπαϊκών κρατών με τη μετανάστευση και για την καταπολέμηση της εισβολής θρησκευτικών συμβόλων, ιδίως του πέπλου και της μπούρκας, σε δημόσιους χώρους. Και φυσικά, τους αποκάλεσαν «ακροδεξιούς»!
Επανελήφθησαν οι «διερευνητικές επαφές» της Τουρκίας με την Ελλάδα στην 61η(!) σύνοδο των αντιπροσώπων των στη Κωνσταντινούπολι, την περασμένη Δευτέρα 25 Ιαν.21 και το αποτέλεσμα ελάχιστα διέφερε από «διάλογον κωφών».
· Οι μεν Τούρκοι αμφισβήτησαν την εδαφική κυριαρχία της Ελλάδος , αξιώσαντες να τους παραδοθούν 21 Ελληνικά νησαία εδάφη στο Αιγαίον και να φύγουν απ’ εκεί οι ΄Ελληνες , να αφοπλισθούν άλλα 6 μεγάλα Ελληνικά νησιά , γειτνιάζοντα με την δυτική Τουρκία (και τα Δωδεκάνησα;), να συνδιαχειρισθούν το… «μεταναστευτικό» πρόβλημα (που οι ίδιοι προκαλούν με τους λαθρομετανάστες που αποστέλλον στη χώρα μας) , να σταματήσουν οι πτήσεις της Ελληνικής πολεμικής αεροπορίας εις όλη την ανατολική Ελλάδα (αυτό σημαίνει η αξίωση υποβολής σχεδίων πτήσης στην Σμύρνη) και να μην τολμήσει η Ελληνική κυβέρνηση και επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο και στο πολύνησο της Μεγίστης ( Καστελλόριζο) στα 12 ν.μίλια – διαφορετικά «θα’ χουμε πόλεμο».
Επειδή, με τη χάρη του Χριστού έζησα και εγώ ο αμαρτωλός αυτή την συγκλονιστική εμπειρία, θεωρώ υποχρέωσή μου να αναφέρω κάποια γεγονότα προς δόξαν του Αγίου Τριαδικού Θεού μας και προς ωφέλεια έστω και μιας ψυχής.
Ξεκινώ με ένα προσκύνημα στο Άγιο Όρος, όπου η ευωδία του Χριστού είναι θαυμαστή και έντονη στα άγια λείψανα, στις θαυματουργές εικόνες της Θεοτόκου και άλλων αγίων και σε διαφόρους τόπους όπου έζησαν, αγίασαν και ετάφησαν γνωστοί ή άγνωστοι ασκητές.
Το 1979 ανέβηκα με τον πατέρα μου στα Κατουνάκια όπου, συναντήσαμε τον μακαριστό γέροντα Εφραίμ. Ο γέροντας Εφραίμ μας φέρθηκε με πολλή αγάπη, μας νουθέτησε και μας στήριξε με τα σοφά του λόγια και μας συμβούλεψε να πάμε στην Σκήτη της αγίας Άννης για να προσκυνήσουμε το ευωδιαστό ποδάρι της και στη μονή Κουτλουμουσίου για να προσκυνήσουμε τη θαυματουργή κάρα της αγίας Παρασκευής. Έτσι πήγαμε στη Σκήτη της αγίας Άννης όπου μείναμε έκπληκτοι από την άρρητη ευωδία του ποδιού της αγίας Άννης.
τοῦ Νεκτάριου Δαπέργολα
Διδάκτορος Ιστορίας
Ξεκίνησε λοιπόν καί ἡ παρωδία τῶν «διερευνητικῶν». Ἡ παρωδία τοῦ νά καθήσουμε στό ἴδιο τραπέζι καί νά κάνουμε «διάλογο» μέ ἕναν ἀφηνιασμένο ἄρπαγα, πού θέλει βουλιμικά ὅλα τά δικά μας, πού ἀπροκάλυπτα ἀπαιτεῖ ἐδῶ καί τώρα Θράκη καί Αἰγαῖο, πού ἀκόμη καί ἡ πιό ἁπλή του κίνηση ἀπέναντί μας εἶναι ἀδιάντροπη πρόκληση καί χυδαῖα ἐπιβουλή.
Ἡ παρωδία πάνω ἀπ’ ὅλα μίας κυβέρνησης, ἀτυχῶς αὐτοφερόμενης ὡς ἑλληνικῆς, πού ὅ,τι κάνει θυμίζει ἐθνική μειοδοσία - ἀκριβῶς βέβαια ὅπως καί οἱ προηγούμενες - καί πού προσπαθεῖ νά πείσει τούς ἀφελεῖς (ὑπάρχει φυσικά καί πιό εὔστοχος ὅρος) πώς χάρη στίς δικές της ἀποτελεσματικές ἐνέργειες ἀναγκάστηκε ὁ ἀντίπαλος νά συρθεῖ στό τραπέζι τοῦ διαλόγου. Ἀλλά καί ἡ ἀνοησία ὅσων ἀκόμη καί τώρα ἐπιμένουν νά ὑπερασπίζονται τή λεγόμενη «πολιτική κατευνασμοῦ» ἀπέναντι στόν ἐξαγριωμένο ἐπίβουλο, τή στιγμή πού ἐμεῖς ὑποχωροῦμε συνεχῶς ἐδῶ καί χρόνια καί καταπίνουμε χωρίς ἀντίδραση τίς ἀλλεπάλληλες προκλήσεις.
Ο όσιος Κλήμης καταγόταν από ευσεβή οικογένεια των Αθηνών και από μικρός έδειξε τις ευσεβείς διαθέσεις του. Φθάνοντας σε ηλικία τριάντα ετών, απαρνήθηκε τις ματαιότητες του κόσμου και εισήλθε στην Μονή Μυουπόλεως, την οποία είχε ιδρύσει ο όσιος Μελέτιος [1 Σεπτ.] στον Κιθαιρώνα της Βοιωτίας.
Επί τρία χρόνια υπήρξε πρότυπο μοναχού στην υπακοή και στην ταπείνωση. Αγαπούσε ωστόσο να αποσύρεται για προσευχή στο Σαγμάτιο όρος που βρισκόταν εκεί κοντά. Η προσευχή του ήταν τόσο θερμή, ώστε ένας μοναχός τον είδε μια ημέρα σε έκσταση ενώ το σώμα του αγίου είχε υψωθεί έναν πήχυ πάνω από το έδαφος.
Επιθυμώντας να αποφύγει τον θαυμασμό των ανθρώπων, ο Κλήμης έλαβε την ευλογία του αγίου Μελετίου να εγκαταβιώσει σε σπήλαιο βαλμένο σαν στύλος σε ένα ακρωτήρι του Σαγμάτιου. Εκεί πέρασε χρόνους πολλούς σε πλήρη απομόνωση από τον κόσμο, όμως η φήμη των αρετών και των χαρισμάτων που είχε λάβει παρά του Θεού προσείλκυσε κοντά του όλο και περισσότερους μαθητές, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν είτε σε σπήλαια τριγύρω είτε στο μονύδριο που βρισκόταν λίγο πιο πέρα, ώστε να ωφελούνται από την διδαχή του.