Από τον Παναγιώτη Χ. Δούμα
Στα ψιλά έχουν περάσει τον τελευταίο καιρό οι διάφορες αναγγελίες αξιωματούχων της Ε.Ε. -μεταξύ αυτών και ο «δικός μας» Δημήτρης Αβραμόπουλος- σχετικά με το Μεταναστευτικό.
Εξίσου πενιχρή ήταν και η κάλυψη εγκληματικών γεγονότων που σημάδεψαν την Ευρώπη τις τελευταίες εβδομάδες και σχετίζονται άμεσα με τη μετανάστευση.
Θυμίζω τον Σενεγαλέζο οδηγό σχολικού λεωφορείου που πυρπόλησε το όχημα και παρ’ ολίγον να κάψει ζωντανά κάτι δεκάδες παιδάκια.
Λίγοι ανέφεραν ότι στην απολογία του δήλωσε ότι θα το ξανάκανε 100 φορές.
Θυμίζω, επίσης, τον Μαροκινό, ο οποίος ομολόγησε ότι σκότωσε με μαχαίρι έναν 33χρονο Ιταλό επειδή «δεν άντεχε την ευτυχία» που αποτυπωνόταν στο χαμόγελό του.
Και στην Ελλάδα, φυσικά, έχει γίνει πλέον μέρος της καθημερινότητάς μας, στην πλειονότητα των άγριων εγκλημάτων που τον τελευταίο καιρό μαστίζουν τη χώρα μας, να συμμετέχουν αλλοδαποί.
Και το μέρισμα των μεταναστών, νόμιμων ή μη, στην πίτα του εγκλήματος είναι κατά πολύ μεγαλύτερο από το ποσοστό στον πληθυσμό της Ελλάδος και της Ευρώπης.
Τι κάνει λοιπόν η Ευρώπη μπροστά στα δεινά που γέννησαν η μεταναστευτική λαίλαπα και η καταστροφική πολιτική της ανοχής και της δήθεν «ένταξης»;
Αντί να προβεί σε ενέργειες που θα αποθαρρύνουν την περαιτέρω εισροή μεταναστών στις χώρες-μέλη, όπως με επιτυχία έκανε ο Ματέο Σαλβίνι στην Ιταλία, ανακοινώνει διά στόματος Δημήτρη Αβραμόπουλου ότι θα εντείνει τις διαδικασίες διάσωσης μεταναστών στη Μεσόγειο, συγκροτώντας σώμα 10.000 επιχειρησιακών υπαλλήλων και κομπάζοντας ότι η Ε.Ε. διέσωσε 730.000 πρόσφυγες.
Ο κ. επίτροπος θέλει, λέει, να υποστηριχθούν τα κράτη-μέλη στην αποτελεσματικότερη διαχείριση των συνόρων τους. Αυτό, βέβαια, συνδέεται και με συγκεκριμένα σχέδια των ευρωκρατών - ας τη συνηθίσουμε αυτή τη λέξη.
Σε έκθεση που δημοσιοποίησε η Κομισιόν πριν από λίγες ημέρες κάνει αναφορά στην εναρμόνιση των εθνικών δικαίων με τους κανονισμούς που υπαγορεύουν οι Βρυξέλλες, και δεν διστάζει να αναφερθεί επί λέξει στην ανάγκη για «άρση της εθνικής κυριαρχίας όσον αφορά τους ελέγχους της μετανάστευσης - με στόχο τη δημιουργία “ισονομίας” μεταξύ των κρατών-μελών» σε τομείς όπως οι συνθήκες εισδοχής και τα αποκαλούμενα ανθρώπινα δικαιώματα.
Στα παραπάνω προσθέστε τη σαφή πρόθεση των Βρυξελλών να λογοκρίνουν το διαδίκτυο -το δήλωσε, άλλωστε, ευθέως ο Γκι Φέρχοφσταντ- και θα καταλάβετε ποιο είναι το πραγματικό διακύβευμα στις ευρωεκλογές του ερχομένου Μαΐου.
Δεν είναι άλλο από τη σύγκρουση ανάμεσα στους αυταρχικούς ευρωκράτες, που δεν διστάζουν να μιλήσουν ανοικτά για την κατάργηση των εθνικών κρατών, και στους πραγματικούς ευρωπαϊστές.
Τους ευρωσκεπτικιστές, που εκφράζουν την προσήλωση των ευρωπαϊκών εθνών στις παραδοσιακές αξίες της Ευρώπης και την άρνησή τους να ακυρώσουν την πολιτισμική υπεροχή τους, έναντι καταδικασμένων οικονομικιστικών θεωριών, που θέτουν σε κίνδυνο την ίδια τους την ύπαρξη.
Θέλουμε να διατηρήσουμε την εθνική μας κυριαρχία επί των συνόρων μας; Θέλουμε την ελευθερία μας να λέμε αυτά που πιστεύουμε; Και θέλουμε τελικά Ευρώπη ή Ευρωκρατία;
Δημοκρατία
Πηγή:http://koukfamily.blogspot.com/2019/04/blog-post_26.html
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου