Ναι, «η Κύπρος είναι ελληνική»

Γράφει ο Παναγιώτης Παντελίδης

Αυτό το άρθρο έχει γραφτεί με αφορμή την αντίδραση του ΑΚΕΛ στο σύνθημα «η Κύπρος είναι ελληνική» που ακούστηκε από εθνοφύλακες σε παρέλαση που πραγματοποιήθηκε στα Λατσιά στο πλαίσιο των εορτασμών για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου.

 Το πιο κάτω κείμενο στοχεύει στο να θίξει την προσπάθεια κυρίως εκ μέρους της αριστεράς να καλλιεργήσει την κυπριακή συνείδηση παράλληλα με την άρνηση της εθνικής μας ταυτότητας και προέλευσης.

Η προπαγάνδα της ηγεσίας του ΑΚΕΛ όσον αφορά την ελληνικότητα της Κύπρου δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, αλλά αποτελεί συνέχεια των διακηρύξεων των Άγγλων αποικιοκρατών που όταν αυτοί στην προσπάθειά τους να καταπνίξουν τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ του 1955-59 δοκίμασαν να καλλιεργήσουν τον «νεοκυπρισμό» στις συνειδήσεις των Ελλήνων της Κύπρου, αμφισβητώντας παράλληλα την ελληνικότητα του νησιού.

Στα βιβλία της Ιστορίας του Δημοτικού μαθαίνουμε για την εγκατάσταση των Μυκηναίων στην Κύπρο πριν από τρεις και επιπλέον χιλιετίες. Παρά το γεγονός πως από τότε η Κύπρος γνώρισε πολλούς δυνάστες, η ελληνική ταυτότητα των κατοίκων της είχε διατηρηθεί. 

Παρ' όλες τις πιέσεις, κρατήσαμε αλώβητη την ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας και ανόθευτη τη γλώσσα μας με τις αρχαιότερες ομηρικές ρίζες της. Γι' αυτό και ο ποιητής λέει «πολλούς αφέντες άλλαξες δεν άλλαξες καρδιά».

Η Σαλαμίνα και ο βασιλιάς Ευαγόρας Α', ο γιος του Μιλτιάδη Κίμωνας, η Ελληνιστική περίοδος, τα επαναστατικά κινήματα ανά τους αιώνες, η συμμετοχή Κυπρίων στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897, στους Βαλκανικούς Πολέμους, τα Οκτωβριανά του 1931, η συμμετοχή Κυπρίων στον Α' και Β' Παγκόσμιο Πόλεμο για να γίνει η Ένωση με την Ελλάδα, τα πάνδημα συλλαλητήρια, οι αντιπροσωπείες στο Λονδίνο, τα δημοψηφίσματα, ο αγώνας της ΕΟΚΑ και άλλα τόσα παραδείγματα διαψεύδουν κατηγορηματικά την ηγεσία του ΑΚΕΛ.

Η ανάγκη της απαξίωσης προς τα εθνικά ιδεώδη και η προσπάθεια για δημιουργία μιας νέας κυπριακής εθνικής ταυτότητας, εκτός από έκφραση της διεθνιστικής και αντεθνικής ιδεολογίας του κομμουνισμού αποτελεί και έμμεση προσπάθεια για τη συντήρηση ενός κλίματος ευνοϊκού προς την επιδιωκόμενη ομοσπονδιακή λύση του Κυπριακού. 

Να σημειωθεί πως όσοι ενοχλούνται με το σύνθημα «η Κύπρος είναι ελληνική» και προωθούν μανιωδώς την αντίληψη περί σκέτης κυπριακής ταυτότητας, νομίζουν πως ακολουθούν μια αντι-εθνικιστική πολιτική, ωστόσο χρησιμοποιούν και ασπάζονται ένα εθνικιστικό ιδεολόγημα, τη φαντασία του φανατικού κυπριωτιστή. 

Επιπλέον, αστόχως αναφέρονται επανειλημμένα στον όλεθρο του 1974 και τον παρουσιάζουν ως λόγο για την απόκλιση από την εθνικοφροσύνη και την άρνηση χιλιάδων ετών ελληνικής ιστορίας, ωσάν να φταίει για την τραγωδία της Κύπρου το γεγονός ότι είμαστε Έλληνες.

Οι πανταχόθεν προσπάθειες για τη μετάβαση σε έναν νέο ανύπαρκτο πολιτισμό που θα συντηρεί μιαν ασπόνδυλη κοινωνία είναι καταδικασμένες να αποτύχουν και μας βρίσκουν πλήρως αντίθετους.

Σε αυτό το νησί έχουμε γλώσσα, ρίζες, ήθη, έθιμα και παραδόσεις που φωνάζουν ψεύτη όποιον τολμήσει να αψηφήσει τη μνήμη και την ιστορία.

Η ψυχή των ηρώων μας, αρχαίων και νεότερων, δεν θα γαληνέψει παρά μόνο όταν δει από ψηλά την ελληνική σημαία να κυματίζει στο Κάστρο της Κερύνειας, στο μοναστήρι του Αποστόλου Ανδρέα στην Καρπασία, στον Άγιο Ιλαρίωνα και την Καντάρα του Πενταδάχτυλου. Κι ας ισχυρίζονται οι απανταχού ανιστόρητοι πως «η Κύπρος δεν είναι ελληνική».

*Διευθύνων Τμήματος Ιστορικών Ερευνών του Ιδρύματος Στρατηγού Γ. Γρίβα - Διγενή, Αθήναι.

Φιλελεύθερος 

πηγή

Πηγή:  http://koukfamily.blogspot.com/2019/04/blog-post_82.html

«Πᾶνος»