– Τί φταίει, Γέροντα, καὶ δὲν εἶμαι πάντοτε εἰρηνική;
– Δὲν ἐλευθερώθηκες ἀπὸ τὸν ἑαυτό σου, εἶσαι σκλάβα στὸν παλαιό σου ἄνθρωπο. Κοίταξε νὰ πετάξης τὸν ἑαυτό σου, γιατί, ἂν δὲν πετάξης τὸν ἑαυτό σου, θὰ σὲ πετάξη ὁ ἑαυτός σου.
Ὅποιος ἔχει φιλαυτία, δὲν μπορεῖ νὰ ἔχη ἀνάπαυση, εἰρήνη ψυχῆς, γιατὶ δὲν εἶναι ἐσωτερικὰ ἐλεύθερος. Εἶναι σὰν τὴν χελώνα καὶ τὸ περπάτημά του εἶναι σὰν τῆς χελώνας. Βγάζει ἐλεύθερα τὸ κεφάλι της ἡ χελώνα; Τὸν περισσότερο καιρὸ μένει κλεισμένη στὸ καβούκι της.
– Νομίζω, Γέροντα, ὅτι θεωρητικὰ πιάνω τὸν ἑαυτό μου, στὴν πράξη ὅμως...
– Ἡ ἐφαρμογὴ εἶναι δύσκολη· ἐκεῖ ζορίζεται ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος. Ἂν ὅμως δὲν ζορίσουμε φιλότιμα τὸν παλαιό μας ἄνθρωπο, θὰ μᾶς ἀνατινάξη τὴν πνευματική μας οἰκοδομή.
– Γέροντα, πῶς εἶναι ἡ κόλαση;
– Θὰ σοῦ πῶ μιὰ ἱστορία ποὺ εἶχα ἀκούσει. Κάποτε ἕνας ἁπλὸς ἄνθρωπος παρακαλοῦσε τὸν Θεὸ νὰ τοῦ δείξη πῶς εἶναι ὁ Παράδεισος καὶ ἡ κόλαση. Ἕνα βράδυ λοιπὸν στὸν ὕπνο του ἄκουσε μιὰ φωνὴ νὰ τοῦ λέη: «Ἔλα, νὰ σοῦ δείξω τὴν κόλαση».
Βρέθηκε τότε σὲ ἕνα δωμάτιο, ὅπου πολλοὶ ἄνθρωποι κάθονταν γύρω ἀπὸ ἕνα τραπέζι καὶ στὴν μέση ἦταν μιὰ κατσαρόλα γεμάτη φαγητό. Ὅλοι ὅμως οἱ ἄνθρωποι ἦταν πεινασμένοι, γιατὶ δὲν μποροῦσαν νὰ φᾶνε.
Στὰ χέρια τους κρατοῦσαν ἀπὸ μιὰ πολὺ μακριὰ κουτάλα· ἔπαιρναν ἀπὸ τὴν κατσαρόλα τὸ φαγητό, ἀλλὰ δὲν μποροῦσαν νὰ φέρουν τὴν κουτάλα στὸ στόμα τους. Γι᾿ αὐτὸ ἄλλοι γκρίνιαζαν, ἄλλοι φώναζαν, ἄλλοι ἔκλαιγαν...
Μετὰ ἄκουσε τὴν ἴδια φωνὴ νὰ τοῦ λέη: «Ἔλα τώρα νὰ σοῦ δείξω καὶ τὸν Παράδεισο». Βρέθηκε τότε σὲ ἕνα ἄλλο δωμάτιο ὅπου πολλοὶ ἄνθρωποι κάθονταν γύρω ἀπὸ ἕνα τραπέζι ἴδιο μὲ τὸ προηγούμενο καὶ στὴν μέση ἦταν πάλι μιὰ κατσαρόλα μὲ φαγητὸ καὶ εἶχαν τὶς ἴδιες μακριὲς κουτάλες.
Ὅλοι ὅμως ἦταν χορτάτοι καὶ χαρούμενοι, γιατὶ ὁ καθένας ἔπαιρνε μὲ τὴν κουτάλα του φαγητὸ ἀπὸ τὴν κατσαρόλα καὶ τάιζε τὸν ἄλλον. Κατάλαβες τώρα κι ἐσὺ πῶς μπορεῖς νὰ ζῆς ἀπὸ αὐτὴν τὴν ζωὴ τὸν Παράδεισο;
Ὅποιος κάνει τὸ καλό, ἀγάλλεται, διότι ἀμείβεται μὲ θεϊκὴ παρηγοριά. Ὅποιος κάνει τὸ κακό, ὑποφέρει καὶ κάνει τὸν ἐπίγειο παράδεισο ἐπίγεια κόλαση. Ἔχεις ἀγάπη, καλωσύνη;
Εἶσαι ἄγγελος καί, ὅπου πᾶς ἢ σταθῆς, μεταφέρεις τὸν Παράδεισο. Ἔχεις πάθη, κακία; Ἔχεις μέσα σου τὸν διάβολο καί, ὅπου πᾶς ἢ σταθῆς, μεταφέρεις τὴν κόλαση. Ἀπὸ ἐδῶ ἀρχίζουμε νὰ ζοῦμε τὸν Παράδεισο ἢ τὴν κόλαση.
Ἀπὸ τὸ βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Ἁγιορείτου ΛΟΓΟΙ Ε' «Πάθη καὶ άρετές»
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου