Ἀριστείδης Δασκαλάκης: ΝΙΩΘΩ ΓΙΑ ΣΕ, ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΟΥ, ΣΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΧΑΛΑΣΜΟ

(Αριστοτέλης Βαλαωρίτης,   Εθνικός ποιητής)

 

Γράφει ὁ Ἀριστείδης Δασκαλάκης

 

Ντρέπομαι.
Ντρέπομαι Παῦλο ἀρχιστράτηγε καὶ ὁδηγέ.
 

Ντρέπομαι γιατί δὲν εἶμαι σίγουρος ἂν ἔκανα τὰ μέγιστα γιὰ τὸ χρέος. Ποιός μπορεῖ νὰ χαρακτηρίσει μέγιστα τὴ συμμετοχὴ σὲ λαϊκὰ συλλαλητήρια καὶ πορεῖες.
 

Ντρέπομαι γιὰ ὅλους τοὺς ψήφους ποὺ ἔριξα στὴν κάλπη ἀπὸ τότε ποὺ ἐνηλικιώθηκα.
 

Ντρέπομαι ποὺ ἔχω ὄρεξη νὰ γευματίζω,  ὅταν  πληγώνεται ἡ Μακεδονία μας καὶ ἡ Ἑλλάδα.
 

Ντρέπομαι ποὺ μπορῶ καὶ κοιμᾶμαι,  πολλὲς φορὲς μὲ ἥσυχη τὴ συνείδηση,  ὅταν ἀκρωτηριάζεται ἡ πατρίδα.
 

Ντρέπομαι ποὺ μπορεῖ νὰ σκεφτεῖς ὅτι ἄσκοπα θυσιάστηκες.
Ὄχι, ὄχι  δὲν σκόπευα νὰ σοῦ καταλογίσω τέτοιες σκέψεις.

Ντρέπομα ποὺ σπατάλησα χρόνο στὸν καναπέ,  ν᾿ ἀκούω ἄχρηστους λόγους φραγκολεβαντίνων, ποὺ  ἀναλώνονται   σὲ ἀδιάκοπες κοκορομαχίες.
 

Ντρέπομαι γιὰ τὴ γενιά μου. Γιὰ τοὺς νεοέλληνες.
Ντρέπομαι κι ὀργίζομαι.
 

Σοῦ ζητάω συγγνώμη Παῦλο,  γιατί κάποιες φορὲς πτώχευσα τὴν πατρίδα.
 

Βυθισμένος στὶς καθημερινὲς μέριμνες,  χωρὶς νὰ τὸ συνειδητοποιῶ καλὰ καλά, ἔβαλλα κάποιες φορὲς δεύτερη τὴ Μακεδονία μας.
 

Μπορεῖ νὰ  σὲ τραγουδήσαμε, νὰ σοῦ ψάλαμε, νὰ σὲ λιβανίσαμε. Σὲ διδαχθήκαμε καὶ σὲ διδάξαμε.
 

Ἀκόμα ὅμως δὲν κάναμε πράξη τὸ παράδειγμά σου. Δῶσε μου λίγο χρόνο ἀκόμη.  Ἡ ἱστορία ἴσως μοῦ δώσει τὴν εὐκαιρία νὰ λυτρωθῶ.
 

Τὸ εὐχαριστῶ εἶναι λίγο.
Κι ἂς μὴν  τὸ καταδέχεσαι. Μήνυσες στὰ παιδιά σου ὅτι ἔκανες τὸ χρέος σου.
Γι᾿ αὐτὸ μὲ κοιτᾷς σήμερα ἔτσι. Μὲ λύπη καὶ ἀπαξίωση.
 

Ὅσο γιὰ ἐσᾶς τοὺς ψευτοπατριῶτες φραγκολεβαντίνους, σπορὰ τοῦ Ἐφιάλτη, τοῦ Πήλιου Γούση καὶ  τοῦ Νενέκου, ποὺ μὲ τὰ ἀνίερα χέρια σας μολύνατε τὴν ἱστορία τοῦ ἔθνους·
 

Θὰ μὲ βρεῖτε μπροστά σας.
Κάθε στιγμή.
Κάθε λεπτό.
 

Σὲ κάθε δραστηριότητά σας.
 

Στὶς διακοπές.
Στὴν ἐργασία σας.
Στὶς κάλπες.
Στὰ μέσα ἐνημέρωσης.
Στὸ twitter, στὸ facebook, στὰ blogs καὶ στὰ emails.
Στὸ διαδίκτυο.
Στοὺς δρόμους.
Στὶς σχολικὲς αἴθουσες καὶ στὰ προγράμματα σπουδῶν.
Στοὺς διεθνεῖς ὀργανισμοὺς  καὶ στὰ διεθνῆ φόρα.
Στὶς μισοάδειες αἴθουσες συγκεντρώσεων ποὺ θὰ μιλᾶτε.
Στὸν ὕπνο καὶ στὸν ξύπνιο.
 

Θὰ τυραννάω  τὴ συνείδησή σας.
Θὰ κουρσεύω τὰ ὄνειρά σας.
 

Γιατί ἐγώ,  εἶμαι ὁ Παῦλος Μελὰς ποὺ ἄφησα γυναῖκα καὶ παιδιὰ καὶ  ἔχυσα τὸ αἷμα μου γιὰ τὴν Μακεδονία. Κι ἐσεῖς τὴν ξεπουλᾶτε.
 

Εἶμαι ὁ Γερμανὸς  Καραβαγγέλης  ποὺ  πέθανα ξεχασμένος καὶ ἐξόριστος   ἀπ᾿ τὴ γὴ τῆς Μακεδονίας.
 

Εἶμαι ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης  ποὺ κρεμοῦσα σὲ ὅποιο χωριὸ ἔμπαινα τοὺς προδότες.  Καὶ ὅτι ἔκανα τὸ ἔκανα ὑπὲρ πίστεως καὶ πατρίδος.
 

Εἶμαι ὁ Λεωνίδας,  ὁ στρατηγὸς τῆς Σπάρτης,  ποὺ ἀψήφησε   τίς ἀμέτρητες στρατιὲς τοῦ ἐχθροῦ καὶ χωρὶς νὰ ὑπολογίσει πιθανότητες   ἀκολούθησε τὸ χρέος.
 

Εἶμαι  ὁ  Ἐμμανουὴλ Κατσίγαρης- Καραμανώλης ποὺ ἄφησα τὴ μακρινὴ Κρήτη καὶ ἦρθα νὰ θαφτῶ στὰ ἅγια χώματα τῆς Μακεδονίας.
 

Εἶμαι ὁ Καποδίστριας ποὺ φαγώθηκε μπαμπέσικα ἀπὸ   ξένα συμφέροντα καὶ  ἐθνοπροδοτικὰ χέρια.
 

Εἶμαι ὁ ἀνώνυμος πολίτης ποὺ δέχτηκα καταπίεση, στέρηση ἐλευθερίας, ἁρπαγὴ περιουσίας, ὑποθήκευση τοῦ μέλλοντός μου καὶ τῶν παιδιῶν μου.
Καὶ τώρα, τὸ ξεπούλημα τῆς πατρίδος μου.
 

Εἶμαι τὸ λεφούσι τῶν Ἑλλήνων ποὺ δὲν δέχεται τὴν ὑποταγή, ποὺ δὲν σκύβει τὸ κεφάλι σὲ κανένα ἀφεντικὸ ποὺ λυμαίνεται τὴν πατρίδα μου.
 

Εἶμαι ἡ σπορὰ τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων,  ποὺ ἔδωσαν τὰ φῶτα στὴν οἰκουμένη, τῶν Βυζαντινῶν ποὺ τὴν κατήχησαν στὴν Ὀρθοδοξία, τῶν Ἑλλήνων τοῦ ´21  ποὺ χλεύαζαν τίς πιθανότητες καὶ τίς στατιστικές. Καὶ τίς ἀνέτρεψαν.
 

Εἶμαι ὁ  Ἐλύτης  ποὺ εἶπε· αλλὰ κάτεχε ὅτι μονάχα κεῖνος ποὺ παλεύει τὸ σκοτάδι μέσα του θά ᾿χει μεθαύριο μερτικὸ δικό του στὸν ἥλιο.
 

Ξέρω ὅτι ἐκεῖ μὲ ὁδηγεῖτε. Στὸ σκοτάδι ποὺ εἶναι ἡ πατρίδα σας. Ἔ λοιπόν
ἕνα σᾶς λέω. Ἐγὼ διεκδικῶ θέση στὸν ἥλιο.
 

Θ᾿ ἀφήσω σπορὰ ποὺ πάντα  θὰ ἀντιμάχεται αὐτὸ ποὺ πρεσβεύετε καὶ θὰ ἀποτελεῖ ἐμπόδιο στὸ δρόμο σας.
 

Ποὺ θὰ πρεσβεύει τὴν ἀλήθεια. Χριστὸ καὶ πατρίδα. Ἔτσι ὅπως τὴ δίδαξε ὁ ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ ἀπ᾿ τὴν Αἰτωλία.
 

Εὔχομαι μέσα ἀπ᾿ τὰ σπλάχνα μου, νὰ ἐκπληρωθεῖ ἡ 78η στροφὴ τοῦ ὕμνου πρὸς τὴν Ἐλευθερία, τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητῆ τοῦ Διονύσιου Σολωμοῦ ὅταν οἱ περιστάσεις τὸ ἀπαιτήσουν:
 

Ὦ τρακόσιοι! Σηκωθῆτε
Καὶ ξανάλθετε σ᾿ ἐμᾶς
Τὰ παιδιὰ σας θέλ᾿ ἰδῆτε
Πόσο μοιάζουνε μὲ σᾶς.

 

Πηγή:https://agonasax.blogspot.com/

«Πᾶνος»