Μυργιώτης Παναγιώτης: Σεπτεμβριανά 1955 μιά ἀκόμη μαύρη σελίδα γιά τούς γείτονες Τούρκους.

 

 

Γράφει ὁ Παναγιώτης Μυργιώτης

 

Τὸ 330 μ.Χ., 11 Μαΐου, θεμελιώνεται ἡ Κωνσταντινούπολη καὶ καθίσταται ἡ πρωτεύουσα τοῦ βυζαντινοῦ ἑλληνισμοῦ (βυζαντινῆς αὐτοκρατορίας). Σημεῖο ἀναφορᾶς παγκόσμιο γιὰ πολλοὺς αἰῶνες. Ἀκτινοβολεῖ ἑλληνικὸ πνεῦμα καὶ Ὀρθοδοξία. Εἶναι ἡ «νέα Ρώμη» τοῦ αὐτοκράτορα Μ. Κωνσταντίνου καὶ περνᾷ στὸ θυμικὸ τῶν Ἑλλήνων ὡς ἡ «Βασιλεύουσα» στὰ χρόνια τῆς βυζαντινῆς ἐποποιίας καὶ ὡς «πόλη» στὰ δύσκολα χρόνια τῆς τουρκοκρατίας. Οἱ τοῦρκοι τὴν ὀνομάζουν   «Ἰσταμπούλ» ποὺ εἶναι παράφραση τῆς προτάσεως «εἰς τὴν Πόλη». Σύμβολο τῆς μεγάλης ἰδέας τοῦ γένους «πάλι δικά μας θά ᾿ναι».
 

Ἡ παρουσία τῶν Ἑλλήνων εἰς περιοχὲς τῆς Τουρκίας (Πόντος, Μικρὰ Ἀσία κλπ) εἶναι συνεχὴς καὶ διαχρονική. Μετὰ τὴ μικρασιατικὴ καταστροφὴ ὑπογράφεται τὸ 1927 ἡ συνθήκη τῆς Λωζάνης, ἡ ὁποία προβλέπει ὅτι ἀπὸ τὴν ὑποχρεωτικὴ ἀνταλλαγὴ τῶν πληθυσμῶν ἐξαιροῦνται οἱ Ἕλληνες τῆς Πόλης καὶ οἱ μουσουλμᾶνοι τῆς Δυτικῆς Θράκης. Μετὰ τὴν ὑπογραφὴ τῆς συνθήκης ἀρχίζει συστηματικὰ ὀργανωμένο σχέδιο οἰκονομικῆς καὶ φυσικῆς ἐξόντωσης τῶν Ἑλλήνων.     

 

Συγκεκριμένα:. Τὸ 1923 Ἕλληνες τῆς Κωνταντινούπολης, Τενέδου καὶ Ἴμβρου, 30.000 στὸν ἀριθμό, καταφεύγουν εἰς τὴν Ἑλλάδα γιὰ νὰ σωθοῦν. Ἀπαγορεύτηκε σὲ αὐτοὺς νὰ ἐπιστρέψουν καὶ οἱ περιουσίες των δημεύτηκαν. Οἱ αἱρετοὶ ἄρχοντες Ἴμβρου καὶ Τενέδου ἀπολύονται καὶ ἀπαγορεύεται νὰ λειτουργοῦν ἑλληνικὰ σχολεῖα. Τὸ 1930 ἡ Μεγάλη Ἐθνοσυνέλευση τῆς Τουρκίας ψηφίζει νόμο ὁ ὁποῖος ἀπαγορεύει νὰ ἀσκοῦν οἱ Ἕλληνες 30 ἐπαγγέλματα. Ὁ στόχος προφανής. Πολλοὶ ἔρχονται ὡς πρόσφυγες εἰς τὴν Ἑλλάδα. Τὴν περίοδο 1941-42 ψηφίζεται νόμος, γνωστὸς ὡς Varlik Vergisi, μὲ τὸν ὁποῖο ἐπιβάλλεται ὑπερβολικὴ φορολογία εἰς τοὺς ὁμοεθνεῖς μας. Ὑπολογίζεται ὅτι 2.000 Ἕλληνες ἔχασαν τὴν περιουσία τους. Ἐπὶ πλέον ἐπιστρατεύει χιλιάδες ἄντρες ἡλικίας 18 ἕως 45 ἀπὸ Ἕλληνες,  Ἑβραίους καὶ Ἀρμένιους καὶ τοὺς ὁδηγεῖ εἰς τὰ βάθη τῆς Ἀνατολίας εἰς τὰ στρατόπεδα ἐξόντωσης.  

 

Μέχρι τὸ 1955 ὁ τουρκικὸς τύπος, μὲ τίς εὐλογίες τῶν κυβερνήσεων, μὲ δημοσιεύματα προσπαθεῖ νὰ ἐμφανίσει τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καὶ τοὺς Ἕλληνες τῆς Πόλης νὰ ἐπιδιώκουν τὴν ἕνωση μὲ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν ἀναβίωση τῆς Μεγάλης Ἰδέας καὶ τῆς Ρωμαίικης αὐτοκρατορίας. Καταβάλλεται προσπάθεια ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντες Τούρκους νὰ  φανατίσουν  τοὺς πολῖτες τους  καὶ ἰδιαίτερα τοὺς ἐθνικιστὲς μὲ σκοπὸ νὰ χρησιμοποιηθοῦν τὴν κατάλληλη στιγμή.                 

 

Πιστεύουν οἱ Τοῦρκοι ὅτι ἡ κατάλληλη στιγμὴ ἔφθασε. Τὸ καλοκαίρι τοῦ 1955 ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἕνωση τῆς Μεγαλονήσου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Ἡ προσπάθεια αὐτὴ ἑρμηνεύεται ὡς ἀπειλὴ ἐξαφάνισης τῶν τουρκοκυπρίων. Ὁ τοῦρκος πρωθυπουργὸς Varlik Vergisi, δηλώνει ὅτι στὶς 28 Αὐγούστου οἱ Ἕλληνες θὰ σφάξουν τοὺς τουρκοκύπριους. Ἐπὶ πλέον τὰ οἰκονομικὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετωπίζουν οἱ γείτονές μας ὀφείλονται εἰς τὴν δράση τῶν Ἑλλήνων. Τὸ σκηνικὸ εἶναι ἕτοιμο. Τὸ σύνθημα μένει γιὰ νὰ δράσει σχεδιασμένα καὶ προγραμματισμένα ὁ ὄχλος καὶ οἱ φανατικοί. Ἡ στιγμὴ τοῦ προγκρὸμ ἔφθασε.
 

Πράκτορας τῆς Τουρκίας τοποθετεῖ βόμβα εἰς τὸ τουρκικὸ προξενεῖο στὴ Θεσσαλονίκη, ἡ ὁποία ἐκρήγνυται καὶ παίρνει φωτιὰ τὸ παραπλήσιο σπίτι, εἰς τὸ ὁποῖο πιθανολογεῖται ὅτι γεννήθηκε ὁ Κεμὰλ Ἀταρτούκ. Ἐπρόκειτο γιὰ τὸν Ὀκτάϊ Ἐνγκίν, ὁ ὁποῖος σπούδαζε εἰς τὴ Θεσσαλονίκη, καὶ ὁ ὁποῖος ἀργότερα ἔγινε διοικητὴς τουρκικῆς περιοχῆς. Αὐτὸ εἶναι, τὸ σύνθημα δόθηκε. Τὸ «νέο» ἔφθασε γρήγορα εἰς τὴν Πόλη.
 

Ὁ συγκεντρωμένος ὄχλος ποὺ εἶχε ἀπὸ ἡμέρες μεταφερθεῖ στὴν Πόλη, περίπου 300.000 ἄνθρωποι, ἀρχίζει τὸ ἔργο του. Καταστρέφει ὅτι μὴ μουσουλμανικὸ ὑπάρχει καὶ κυρίως ὅτι ἑλληνοχριστιανικό. Σπίτια καίγονται, καταστήματα λεηλατοῦνται καὶ παραδίνονται εἰς τίς φλόγες, ἐκκλησίες βεβηλώνονται καὶ ἱερεῖς ὁδηγοῦνται σὲ περιτομὲς καὶ εἰς τὸν θάνατο. Ἄλλοι γυμνώθηκαν καὶ διαπομπεύθηκαν, ἐξαναγκαζόμενοι νὰ φωνάζουν: «Ἡ Κύπρος εἶναι τουρκική», ἐνῶ ὑπάρχουν μαρτυρίες ὅτι σὲ κάποιο ἰεροδιάκονο ἔγινε ἀναγκαστικὴ περιτομή. Ὁ Ἐπίσκοπος Παμφίλου Γεράσιμος καὶ ὁ ἡλικιωμένος μοναχὸς Χρύσανθος Μαντὰς ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, ἐνῶ ὁ Μητροπολίτης Ἠλιουπόλεως Γεννάδιος παραφρόνησε ἀπὸ τοὺς ξυλοδαρμοὺς καὶ ὕστερα ἀπὸ λίγο χρόνο ἀπεβίωσε. Ἀπὸ τὴν μανία  τοῦ ὄχλου καὶ τὰ νεκροταφεῖα βεβηλώθηκαν. Γυναῖκες βιάστηκαν. Ὑπῆρχε σχέδιο ἐξαφανισμοῦ συγκεκριμένων στόχων. Καταγεγραμμένοι ὀνομαστικά. Πολὺ μεγάλες οἱ ζημιὲς ὑπολογίζονται  σὲ 1 ἕως 2  δισεκατομμύρια τουρκικὲς λίρες    τῆς ἐποχῆς.
 

Ὁ τύπος τῆς ἐποχῆς γράφει «θάνατος στοὺς γκιαούρηδες», «θάνατος στοὺς Ἕλληνες προδότες», «ἐμπρὸς γιὰ τὴ Θεσσαλονίκη καὶ τὴν Ἀθήνα» κ.ἄ. Αὐτὰ ἦταν καὶ τὰ συνθήματα ποὺ ἀκούγονταν κατὰ τὴ διάρκεια τῆς λεηλασίας. Ἀφοῦ ὁλοκληρώθηκε ἡ λεηλασία τὴν 02.00 ὥρα τῆς 7ης Σεπτεμβρίου κηρύχτηκε στρατιωτικὸς νόμος καὶ ἠρέμησαν τὰ πράγματα. Τὸ κυρίως προγκρὸμ ἔγινε εἰς τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἔκτροπα καὶ λεηλασίες ἔγιναν καὶ εἰς τὴν Σμύρνη.
 

Ὁ ἀσθενὴς καὶ κλινήρης Ἕλληνας πρωθυπουργὸς δὲν μποροῦσε νὰ ἀντιδράσει. Μετὰ τὴν ἀνάδειξη τοῦ Κωνσταντίνου Καραμανλῆ στὴν πρωθυπουργία στὶς 6 Ὀκτωβρίου 1955 καὶ τὴν ἀποχὴ τῆς Ἑλλάδος ἀπὸ γυμνάσια τοῦ Ν.Α.Τ.Ο. στὴν Μεσόγειο, ἡ Ἄγκυρα ὑποχρεώθηκε νὰ ἀποδώσει μιὰ στοιχειώδη ἠθικὴ ἱκανοποίηση στὴν Ἑλλάδα. Στὶς 24 Ὀκτωβρίου τίμησε σὲ εἰδικὴ τελετὴ στὸ στρατηγεῖο τοῦ Ν.Α.Τ.Ο. στὴν Σμύρνη τὴν ἑλληνικὴ σημαία, τὴν ὁποία ὕψωσε ὁ Τοῦρκος Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν.
 

Ἀπὸ τὸ 1955 ἕως τὸ 1958 οἱ Ἕλληνες τῆς Πόλης προόδευσαν οἰκονομικά. Ἀπὸ τὸ 1958 ἀρχίζει πάλι κύκλος διωγμῶν. Ἔτσι, τὸ ἔτος αὐτὸ ἐκδηλώνεται σαμποτὰζ οἰκονομικὸ ἐναντίον τῶν ἐπαγγελματιῶν καὶ ἐμπόρων. Τὸ 1964 ἀνακαλοῦν οἱ τοῦρκοι τὸ σύμφωνο φιλίας τῶν δυὸ χωρῶν μὲ ἀποτέλεσμα  65.000 Ἕλληνες νὰ ἀπελαθοῦν χωρὶς ἀποζημίωση ἀπὸ τὴν Πόλη μέχρι τὸ 1965. Ἐπίσης, τὸ 1964, ἄρχισε νὰ ἐφαρμόζεται ὁ νόμος περὶ «ἀνοικτῶν φυλακῶν» στὴν Ἴμβρο. Μὲ τὴν ἐλεύθερη δράση καὶ κυκλοφορία τῶν φυλακισμένων στὸ νησὶ οἱ Ἕλληνες ἀναγκάζονται νὰ τὸ ἐγκαταλείψουν. Τὸ 1971, τὸ ἔγκλημα ὁλοκληρώθηκε μὲ τὴν αὐθαίρετη ἀπαλλοτρίωση τῶν ἑλληνικῶν περιουσιῶν. Τὴν ἴδια χρονιά, ἡ Ἄγκυρα ἔκλεισε τὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τῆς Χάλκης.
 

Σήμερα εἰς τὴν Πόλη ζοῦν πολλοὶ λίγοι Ἕλληνες. Μετριοῦνται σὲ χιλιάδες μὲ τὰ δάκτυλα τοῦ ἑνὸς χεριοῦ. Ἡ Ἑλληνικὴ μειονότητα ἔχει ἐξαφανιστεῖ. Οἱ περισσότεροι ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι ἡλικιωμένοι. Ἡ συστηματικὴ προσπάθεια χρόνων ἀπέδωσε καρπούς. Οἱ μουσουλμᾶνοι τῆς Θράκης, Ἕλληνες πολῖτες, αὐξάνονται καὶ πληθύνουν γιατί δὲν ἐφάρμοσε ἡ πατρίδα μας τακτικὲς γενοκτονίας καὶ ἀφανισμοῦ μειονοτήτων.
 

Κλείνουμε μὲ λίγες ἁπλὲς σκέψεις, ἐπίκαιρες πάντα, γιατί οἱ ἐξ ἀνατολῶν γείτονές μας φροντίζουν νὰ μᾶς θυμίζουν γεγονότα ποὺ φέρουν εἰς τὴν ἐπιφάνεια  στιγμὲς ἀπὸ τὸ παρελθόν τους γιὰ τὸ ὁποῖο δὲν θὰ πρέπει νὰ αἰσθάνονται καὶ τόσο ὑπερήφανοι.
 

Ξέρουμε νὰ φυλᾶμε Θερμοπύλες. Γνωρίζουμε νὰ ἀγωνιζόμαστε γιὰ πατρίδα Ἑλλάδα, Ἐλευθερία, Δημοκρατία καὶ Ἐλευθερία.
 

Τίς ἔννοιες αὐτὲς ποὺ γεννήθηκαν εἰς τὴν Ἑλλάδα ἀποδείξαμε ὅτι γνωρίζουμε καὶ ἔχουμε τίς δυνάμεις νὰ τίς ὑπερασπιστοῦμε. Μέχρι τελικῆς νίκης. Μέχρι τῆς τελευταίας ρανίδος τοῦ αἵματός μας. Ἕνα μικρὸ μνημόσυνο εἰς τὰ ἀθῶα θύματα τῶν Σεπτεμβριανῶν ἢ κατὰ ἄλλους «τῆς νύκτας τῶν κρυστάλλων».
 

Αἰωνία ἡ μνήμη.
 

Τὸ αἷμα τους ποτίζει τὸν Ἑλληνισμό.

Μυργιώτης Παναγιώτης
Μαθηματικός

______________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»