Νώντας Σκοπετέας: Σύμβουλος γάμου μυρωμένου…(Ἅγιος Δημήτριος)

Γράφει ὁ Νώντας Σκοπετέας

 

Ἄν ὑπάρχει ἀγάπη ἀληθινὴ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ἔρχονται! Ἄν ἔχει ὁμόνοια τὸ ζευγάρι, τότε ὅλα τὰ ἀδύνατα γίνονται μπορετά! Κοινότυπα ἀκούγονται καὶ τὰ δυό, σὰν γνωμικά, ἀποστάγματα πείρας συνοδοιπόρων καὶ συναθλητῶν στῆς συζυγίας τὸ σκάμμα. Τοῦτοι οἱ παλευτὲς οἱ εὐλογημένοι, ὅλο καὶ λιγοστεύουν στὶς μέρες μας. Τὰ κριτήρια μπορεῖ νὰ τὰ ἀλλάξαμε, ὄχι ὅμως καὶ τοῦ Θεοῦ τίς κρίσεις. 

 

Ἐκεῖνες καὶ χθὲς καὶ σήμερα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα θὰ εἶναι οἱ ἴδιες καὶ ἀπαρασάλευτες! Ἔγινε ἡ ὕλη καὶ ἡ εὐωχία κριτήριο ἕνωσης! Ἀλίμονο! Καὶ ἐκεῖνο τὸ ...γνωμικὸ τὸ ἀνέγνωμο καὶ ἄσοφο γίνηκε ἐπίκαιρο, θέσφατο χωρὶς Θεό. Σὰν ἡ φτώχεια μπαίνει ἀπὸ τὴν πόρτα, ἡ ἀγάπη βγαίνει ἀπ᾿ τὸ παράθυρο! Κανεὶς δὲν ἀρνήθηκε βέβαια τὴν αὐτάρκεια καὶ ὅλα ἐκεῖνα τὰ ἀγαθὰ τὰ ἐπίγεια, ποὺ συντηροῦν καὶ φροντίζουν τὸ σῶμα. Νὰ ἔχεις γιὰ νὰ χρησιμοποιεῖς, μὰ κυρίως γιὰ νὰ δίνεις σὲ ὅσους εἶναι ἀναγκεμένοι! Νὰ ζητᾷς ὅμως καὶ ἐκεῖνα τὰ οὐράνια, ποὺ ἄφθονα μπορεῖ νὰ χορηγήσει ἡ εὐδοκία καὶ ἡ χάρη Του. 

 

Γιατί σὰν αὐτὰ δὲν τὰ ζητήσεις, θὰ πτωχεύσεις στ᾿ ἀλήθεια ἀδελφέ μου. Καὶ ἔπειτα θὰ ἀναζητᾷς ψυχολόγους καὶ συμβούλους καὶ θὰ μιλᾷς γιὰ ἀσυμφωνία χαρακτήρων καὶ γιὰ ἀταίριαστα ποὺ ὁδήγησαν τελικὰ σὲ διάλυση. Ναί, μὰ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, δὲν διαλύονται κι αὐτὰ εἰς τὸν αἰῶνα ἀδελφέ μου. Κι ὁ γάμος (μιλᾶμε γιὰ τὸν μόνο ποὺ ὁ Οὐρανὸς ἀναγνωρίζει κι ὄχι γιὰ ὅλες αὐτὲς τίς θλιβερὲς καὶ ἄνομες νομικὲς ἐπινοήσεις) εἶναι ἕνα μεγάλο μυστήριο ποὺ τὸν Παράδεισο ἀνοίγει. 

 

Θυμήσου λοιπὸν ἐκεῖνες τίς εὐχὲς ποὺ διάβαζε ὁ ἱερέας! Καὶ ἂν τότε δὲν τίς πρόσεξες ἀναζήτησέ τις τώρα. Καὶ σὰν βρεῖς εὐλογημένους συζύγους, ποὺ ζοῦν αὐτὸν τὸν ἀγαπητικὸ δεσμὸ ποὺ πόσο μοιάζει στὸν ἔρωτα τὸν Θεῖο, προσπάθησε νὰ τοὺς μοιάσεις! Ὁμόνοια ψυχῶν καὶ σωμάτων δεήθηκε ὁ παπᾶς στὸ γάμο σου! Εἰρηνικὴ ζωή, καὶ σωφροσύνη! Σύνδεσμος ἡ εἰρήνη, ποὺ κρατᾷ ἄσπιλες καὶ ἀρυτίδωτες τίς ψυχές τους, σὰν τὸ σῶμα παραδίδεται στοῦ χρόνου τὴ φθορά! Ἀπολείτουργα τοὺς καμάρωνα δυὸ τέτοιους χαρούμενους ἑνωμένους σὲ ἕνα. Ὁ Θ. καὶ ἡ Φ., μὲ τὰ 4 παιδιά τους. 

 

Ἄμπελος εὐκληματοῦσα αὐτὴ ἡ οἰκογένεια, μὲ κέρασε νάμα ἀπ᾿ τίς ὑδρίες ψυχές της. Δὲν μοῦ μίλησαν καθόλου μὲ τὰ λόγια! Παρὰ μόνο μὲ αὐτὴν τὴν πνευματικὴ λαλιὰ τῆς ἀγάπης, ποὺ ὅλες τίς γλῶσσες τῶν ἀνθρώπων ξεπερνᾷ σὲ πλοῦτο καὶ νοήματα! Εὐωδία πνευματικὴ ἀναδύουν αὐτὲς οἱ μορφὲς τῶν ἀνθρώπων, ποὺ παλεύουν μὲ τίς βιωτικὲς δυσκολίες, μὲ τὰ ἐμπόδια ποὺ συνεχῶς ὀρθώνονται μπροστά τους, ἀπὸ ἐκείνους ποὺ συνεχῶς προσπαθοῦν λάθρα νὰ ἀνοίξουν τὸ ...παράθυρο νὰ διωχθεῖ ἡ ἀγάπη... 

 

Δὲν εἶναι ρόδινοι οἱ δρόμοι! Στρωμένοι ἀπὸ ἀγκάθια εἶναι! Φίδια καὶ σκορπιοὶ στὸ διάβα τους, τῶν πειρασμῶν ὁ κλύδωνας στὸ λιμανάκι τους... μὰ ἀρκεῖ μιὰ ματιὰ στὸ προσκυνητάρι νὰ φέρει τὴ γαλήνη! Ἐκεῖ φωτοβολᾶ σὲ μιὰ σπιθίτσα καντηλιοῦ ἡ νύφη Ἐκκλησία καὶ ἡ δόξα τοῦ Νυμφίου Κυρίου, ὅπως πρωτοφανερώθηκε θαυμαστᾶ κάποτε σὲ ἕναν Γάμο, νὰ διώξει κάθε τί πικρὸ καὶ νὰ ξαναγεμίσει μὲ τὸ πιὸ γλυκόπιοτο κρασὶ τὸ κοινὸ ποτήρι τῆς ἀγάπης, ποὺ πάντοτε ἀντέχει ὑπομένει καὶ ἐλπίζει! Καὶ ἕνα μικρὸ κομμάτι ἀπὸ βαμβάκι στὸ δικό τους προσκυνητάρι. Σφούγγισε κάποτε τὸ μυρόβλητο θαῦμα τοῦ Ἀη Δημήτρη! Καὶ ἀπὸ τότε ἔγινε ὁ ὁδηγός τους ὁ ἄγρυπνος. Ἦταν τὰ μόνα λόγια ποὺ μοῦ εἶπαν γιὰ τὸ δικό τους σκάμμα.

-Ξέρεις ἀδελφέ μου, ὅποτε φεύγει ἡ εἰρήνη καὶ ἔχουμε μαλώματα καὶ σκοτεινιὲς αὐτὸ τὸ μπαμπακάκι ξεραίνεται! Μὰ σὰν μονιάσουμε καὶ θυμηθοῦμε τὰ ὅσα κάποτε εὐλογηθήκαμε, ἐκεῖνο ἀρχίζει νὰ εὐωδιάζει καὶ νὰ στάζει... Μπορεῖς νὰ τὸ πιστέψεις;

Θυμήθηκα τότε τὸ στεφάνι τῶν ἀθλητῶν ποὺ δόθηκε σὲ ὅλους μας στὸ γάμο μας, μὰ σὲ ἐλάχιστους ἦταν ἀνθισμένο! Κι ὅμως ἕνα δάκρυ μετανοίας τὸ κάνει τώρα δά, αὐτοστιγμεὶ νὰ ξανανθίσει! Ἔτσι κι ἐκεῖνο τὸ μπαμπάκι τοῦ Μυροβλήτη Ἁγίου, σὰν ἀμαράντινος στέφανος δόξης, καρτερᾶ κάποτε νὰ φορεθεῖ στὰ κεφάλια τῶν ἀθλητῶν. Ὡς τὴν ἀπονομὴ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, θὰ στέκεται ἐκεῖ στὸ μικρό τους προσκυνητάρι, ὁλοζώντανο θαῦμα, σύμβουλος γάμου μυρωμένου...

Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ἐκπομπὴ μὲ τίτλο: Ἐνθάρρυνέ μας Ἅγιε Δημήτριε!

ΥΓ: Σὲ ἕνα τόσα δὰ κομμάτι ἀπὸ μπαμπάκι μπορεῖ νὰ χωρέσει ὅλο τὸ ὑπὲρ Λόγον τοῦ Ἁγίου Θεοῦ μας! Μόνο ὅσοι τὸ ἔχουν ὀσφρανθεῖ μὲ τῆς ψυχῆς τὴν ὄσφρηση, ὅπως ὁ Θ. καὶ ἡ Φ.,  μποροῦν νὰ μιλήσουν γιὰ τοῦτο τὸ μεγάλο θαῦμα! Δὲν μοιάζει αὐτὸ τὸ μύρο μὲ τίποτα ἄλλο τὸ ὑγρό, μὰ μόνο μὲ τὰ ἀληθινὰ δάκρυα τῆς μετανοίας! Μόνο μὲ ἐκεῖνα μπορεῖ νὰ συγκριθεῖ καὶ νὰ συμμιχθεῖ ...νὰ μείνει ἄσωστη τούτη ἡ εὐωδία, ποὺ λυτρώνει καὶ λευτερώνει ἀπ᾿ τὰ δεσμὰ τῶν σκοτεινῶν φυλακῶν τῆς ἁμαρτίας. 17 αἰῶνες ἀναβλύζει τὰ τῆς χάριτος μύρα ὁ Ὀκτώβριος! Θεοφρούρητες ψυχὲς τὸν ἐπικαλοῦνται μπροστὰ σὲ κάθε δαιμονοκίνητη χάρυβδη! Ἰδίως σὲ ἐκείνην τῆς ἀπελπισίας! Βοήθησέ μας Ἅγιε Δημήτριε! Ἐνθάρρυνέ μας! Δαυὶδ καὶ Νέστορας ἐγὼ ὁ ταλαίπωρος!

 

 

Πηγή:http://sotiriapsixis.blogspot.com/

___________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»