...εἶπε δέ· ἐρωτῶ οὖν σε, πάτερ, ἵνα πέμψῃς αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον τοῦ πατρός μου· ἔχω γὰρ πέντε ἀδελφούς· ὅπως διαμαρτύρηται αὐτοῖς, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ ἔλθωσιν εἰς τὸν τόπον τοῦτον τῆς βασάνου. λέγει αὐτῷ Ἀβραάμ· ἔχουσι Μωϋσέα καὶ τοὺς προφήτας· ἀκουσάτωσαν αὐτῶν. ὁ δὲ εἶπεν· οὐχί, πάτερ Ἀβραάμ, ἀλλ᾿ ἐάν τις ἀπὸ νεκρῶν πορευθῇ πρὸς αὐτούς, μετανοήσουσιν. εἶπε δὲ αὐτῷ· εἰ Μωϋσέως καὶ τῶν προφητῶν οὐκ ἀκούουσιν, οὐδὲ ἐάν τις ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ πεισθήσονται. (Λουκ. 16, 27-31)
Εἶναι αὐτὴ ἡ παραβολὴ κατάγιομη ἀπὸ νοήματα, ἡ ἐμβάθυνση στὰ ὁποῖα, ρίχνει φῶς ἄπλετο στὶς ψυχές μας, ἐφόσον βέβαια τὰ πνευματικά μας αἰσθητήρια δὲν ἔχουν ὁλότελα ἀπονεκρωθεῖ... ἀλλιῶς καὶ νεκρὸ νὰ δοῦμε νὰ ἀνασταίνεται, δὲν πρόκειται νὰ καταλάβουμε τὸ ἐλάχιστο. Τὸ βέβαιο εἶναι, ὅπως διδάσκουν οἱ πατέρες, πὼς ἔχουν ὑπάρξει ἀναρίθμητες ψυχὲς κεκοιμημένων ἀδελφῶν μας, ποὺ θέλουν νὰ μᾶς προειδοποιήσουν γιὰ αὐτὸν τὸν τόπον τῆς βασάνου. Καὶ αὐτὸς ὁ τόπος δὲν εἶναι ἕνας τόπος μὲ καζάνια ποὺ κοχλάζουν... μακάρι νὰ ᾿ταν ἔτσι! Ἀκούγαμε πρόσφατα ἕναν ἅγιο τῶν ἡμερῶν μας νὰ κηρύττει (σ.σ. π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος).
Ἄς μὴν ἀποροῦμε! Ἄς ἀφουγκραστοῦμε τοὺς κεκοιμημένους ἀδελφούς μας, ποὺ θέλουν νὰ μᾶς γνωστοποιήσουν, ὅσα ὁ λόγος ὁ Ἅγιος τῆς Γραφῆς, διὰ τῶν προφητῶν καὶ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὄντας τόσο προσβάσιμος, ἰδίως σήμερα, μᾶς φανερώνει!
Ὁ τόπος τῆς βασάνου, εἶναι ἡ θέα τοῦ Θείου Φωτὸς ὡς πύρ...ὡς φωτιά, ποὺ δὲν ἀντέχεται καὶ σὲ καίει! Τὸ ἴδιο Φῶς ποὺ γιὰ τὸν φτωχό, βασανισμένο καὶ περιφρονημένο Λάζαρο ἀλλὰ καὶ γιὰ ὅσους μετανοημένους καὶ ἑνωμένους μὲ τὸν Ζωντανὸ Θεὸ πορευθοῦν εἰς Ἀνάστασιν Ζωῆς εἶναι αἰώνια φωτιστικὸ καὶ ὑπέροχα εὐχάριστο, ...ὁ ἐγείρων ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψῶν πένητα τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων, μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ (Ψαλ. 112.7-8), τὸ ἴδιο ἀκριβῶς Φῶς θὰ εἶναι χωρὶς τέλος καυστικὸ καὶ βασανιστικὸ γιὰ ὅσους φαύλους ἀμετανόητους, πλεονέκτες, ἀνοικτίρμονες, ὑβριστές, ἀποστατοῦντες καὶ βλασφημοῦντες τὸ Ἅγιο Ὄνομα τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ θὰ πορευθοῦν εἰς Ἀνάστασιν κρίσεως. Καὶ σὲ αὐτὸ τὸ σημεῖο θὰ σταθοῦμε ἰδιαιτέρως.
(ἀκολουθεῖ ἀπόσπασμα ἀπὸ κείμενο τοῦ γράφοντος μὲ τίτλο: "Τὸ αἰωνίως ἀσυγχώρητο" Ἰούνιος 2020)....
«Ἀναρωτιόμαστε πολλὲς φορὲς τί εἶναι ἡ βλασφημία κατὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τί ἐννοεῖ ὁ Χριστός μας, ὅταν λέει ὅτι εἶναι ἡ μόνη ἁμαρτία ποὺ δὲν συγχωρεῖται. Ἡ ψυχὴ τοῦ κεκοιμημένου κατ᾿ ἀρχὰς δὲν μπορεῖ νὰ μετανοήσει καὶ νὰ συγχωρεθεῖ, ἀφοῦ ἐν τῷ Ἅδῃ οὐκ ἔστι μετάνοια. Τὴν ψυχὴ τοῦ κεκοιμημένου ὅμως ποὺ ἐν ζωῇ βλασφήμησε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα καὶ δὲν τὸ ἐξομολογήθηκε εἰλικρινῶς, δὲν μποροῦν νὰ τὴν βοηθήσουν οἱ πράξεις τῆς στρατευομένης Ἐκκλησίας.
Ὅταν δηλαδὴ κάποιος ἀμφισβητήσει τὸν Τριαδικὸ Θεὸ καὶ τίς ἐνέργειές Του, ὅταν κάποιος λοιδορήσει ἀπαξιώσει καὶ βλασφημήσει τὸν Θεὸ Πνεῦμα, τότε ἂν φύγει ἀνεξομολόγητος γιὰ αὐτό του τὸ ἔγκλημα, τὰ μνημόσυνα τὰ σαρανταλείτουργα οἱ ἐλεημοσύνες καὶ οἱ προσευχὲς τῶν περιλειπομένων δὲν θὰ μπορέσουν νὰ τοῦ προσφέρουν καμιὰ ὄνηση, περισσότερο Φῶς καὶ ἀλλαγὴ τῆς θέσης τῆς ψυχῆς του, ὅπως μπορεῖ νὰ συμβεῖ μὲ μιὰ ψυχὴ ποὺ δὲν ἐξομολογήθηκε μιὰ σοβαρὴ ἁμαρτία ἐν ζωῇ.
Εἶναι βεβαίως πολὺ λεπτὰ καὶ δυσδιάκριτα τὰ ὅρια καὶ πολλὲς φορὲς ἀπλησίαστα, ἀλλὰ πολλοὶ ἀναρωτιοῦνται ἰδίως στὶς μέρες μας. Δὲν εἶναι νὰ βλάψω λεκτικὰ τὴν φήμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἔνοχοι αἰωνίου κατακρίσεως καὶ τιμωρίας (Μᾶρκ. γ/28,29) ὅσοι συκοφαντοῦν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα. Ἡ συκοφαντία ἔχει ἀμέτρητες ἐκφάνσεις. Ἀπὸ τὸ νὰ πεῖς ὅτι ἕνα θαῦμα τοῦ Θεοῦ ἔγινε μὲ τὴν συνδρομὴ τοῦ διαβόλου, ὅπως οἱ πωρωμένοι καὶ ἐθελουσίως τυφλωμένοι, οἱ ἐμπαθεῖς Φαρισαῖοι ἔκαναν μὲ τὸν Χριστό μας, ἢ νὰ πεῖς στὶς μέρες μας (πόσο πύκνωσε αὐτὸς ὁ τραγικὸς λόγος) ὅτι τὸ Πανάγιο Πνεῦμα δὲν μπορεῖ νὰ ἐνεργήσει καὶ νὰ καταστήσει ἀπρόσβλητη ἀπὸ ὁποιονδήποτε μολυσμὸ τὴν Θεία Κοινωνία....»
Τί γίνεται λοιπὸν μὲ ὅσους βλασφήμησαν ἐν ζωῇ τὴν ἀδιαίρετη Ἁγία Τριάδα καὶ ἔφυγαν ἀμετανόητοι χωρὶς ὀρθὴ πίστη καὶ ἔργα ἐν Χριστῷ ἀγάπης; Τώρα ποὺ πλέον γνωρίζουν, θὰ ἐπιθυμοῦσαν σφόδρα νὰ ἐπιστρέψουν γιὰ νὰ φωνάξουν τὸ ἡμάρτομεν ἢ ἔστω νὰ στείλουν ἕναν ἀπεσταλμένο... λάζαρο στοὺς ἀγαπημένους τους! Τοῦτο ὅμως δὲν τὸ ἐπιτρέπει ἡ δικαιοσύνη τοῦ Κυρίου! "...ἡ κρίσις ἀνέλεος τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεος" (Ἰακ. 2,13). Ἡ κρίσις χωρὶς ἔλεος ἐπίσης, γιὰ ὅσους ἀκόμα καὶ σήμερα μὲ τὰ ἐναπομείναντα ἔργα τους, παρασύρουν στὸ σκοτάδι τῆς ἀθεΐας καὶ τῆς βλασφημίας τοὺς ἐν ζωῇ ἀδελφούς.
Τὸ βιβλίο μὲ τὰ πεπραγμένα μας, εἶναι καὶ παραμένει ἀνοιχτό, συνεχῶς συμπληρούμενο, ὡς τὴν ἡμέρα τὴν τελικὴ τῆς κρίσεως! Προστίθενται καὶ τὰ καλά, ποὺ ὁδηγοῦν νέες ψυχὲς στὸν Χριστὸ καὶ τὴν ἀλήθεια Του, ἀνεβάζοντας τίς ψυχὲς αὐτῶν τῶν ἀγαθῶν κεκοιμημένων πρὸς τὰ πιὸ φωτεινὰ καὶ ὑψηλὰ ἀλλὰ καὶ τὰ ἄσχημα θεοστυγῆ, πραχθέντα καὶ λεχθέντα, ποὺ ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὸν Κύριο καὶ σπέρνουν το δαιμονικὰ ἀνέλπιδο στὶς ψυχὲς ὅσων ἀναζητοῦν ἐναγώνια τὴν ἀλήθεια. Αὐτὰ βυθίζουν ἀκόμα περισσότερο στὰ αἰώνια ἐρέβη, ὅσους θλιβερὰ καὶ ἐμμονικὰ οὕτως ἀσέβησαν. Ὅλα σημειώνονται ἀδιαλείπτως! Ἄς ἀκούσουμε τὴν φωνὴ τῆς Εὐαγγελικῆς Ἀλήθειας ποὺ ἠχεῖ ἀκόμα στὰ αὐτιά μας καὶ ἂς μὴ μιμηθοῦμε τὸ ἄσπλαχνο καὶ Χριστομάχο, ὅσων χωρίζονται ἐθελούσια μὲ χάσμα μέγα καὶ ἀγεφύρωτο ἀπὸ τὸν Φωτοδότη Κύριο.
Νώντας Σκοπετέας
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Ὀκτώβριος 2022
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμότιτλη ἐκπομπή
Ὀκτώβριος 2022
Μιὰ ἀπὸ τίς πολλὲς πτυχὲς καὶ διαστάσεις τούτης τῆς περιάκουστης παραβολῆς τοῦ Κυρίου μας. Στὸ μεγαλύτερο μέρος τῆς ἐκπομπῆς, διαβάζεται ἕνα Θεόπνευστο ὁμίλημα τοῦ Χρυσοστόμου τῶν ἡμερῶν μας π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου, κατά τὴν Ε΄ Κυριακὴ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ τὸ 1995.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
_______________________________________
Αδερφέ μου Νώντα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧάσμα είναι και ο χρόνος.
Ο χρόνος κυλάει, ο χρόνος τρέχει, ο χρόνος μένει ακίνητος, ανάλογα με τη στιγμή και με τον άνθρωπο.
Με άλλα λόγια, το πόσο χρόνος πέρασε, είναι μια υποκειμενική εμπειρία που εν πολλοίς αποτελεί ένα αίνιγμα για την επιστήμη.
Θα αναρωτηθείς, πού κολλάει αυτό με το άρθρο.
Έχω την ευλογία να ακούω τις ομιλίες σου, από τη Μητρόπολη Λαγκαδά Λητής και Ρεντίνης.
Υπήρχαν φορές που έκατσα παραπάνω στην εργασία μου για να ακούσω την ομιλία σου.
Όταν περνάει κάποιος ευχάριστα αναρωτιέται πώς πέρασε ο χρόνος.
Ενώ αντιθέτως όταν περνάει δυσάρεστα και το λεπτό, του φαίνεται αιωνιότητα.
Ο Μέγας Αντώνιος, έγινε Μέγας από ένα και μόνο κήρυγμα που άκουσε.
Του πλούσιου νεανίσκου που ρώτησε τον Κύριον μας τι να κάνει για να κερδίσει την Αιώνια Ζωή.
Και έφυγε περίλυπος όταν του είπε ο Κύριος μας να μοιράσει όλα τα υπάρχοντά του και να Τον ακολουθήσει.
Μόλις άκουσε αυτή την περικοπή ο Μέγας Αντώνιος είπε:
Αυτό ο Χριστός το είπε για μένα.
Και έτρεξε αμέσως να κάνει, αυτό που δεν έκανε ο πλούσιος νεανίσκος.
Ακούγοντας τον λόγο του Θεού μέσα από τις ομιλίες σου ο άνθρωπος γαληνεύει.
Γίνεται άλλος άνθρωπος.
γίνεται λόγος για τα δικαιώματα του ανθρώπου εν γένει και ειδικώτερα για τα δικαιώματα του εργάτη, της γυναίκας, του αναπήρου, του ασθενούς και άλλων ευπαθών και αδυνάτων κοινωνικών ομάδων.
Σπάνια όμως ή και καθόλου γίνεται λόγος για τα δικαιώματα του Θεού.
Ο ανθρωποκεντρικός πολιτισμός μας δεν το ανέχεται αυτό.
Στο χώρο όμως της Εκκλησίας τονίζεται συνεχώς, αυτό που ξεχνά ο εκκοσμικευμένος άνθρωπος, τα δικαιώματα του Θεού.
Ο Θεός, ο δημιουργός μας έχει κι αυτός δικαιώματα.
Στη ζωή μας, στη σκέψη μας, στον πολιτισμό μας, στην εν γένει δράση και εξέλιξή μας.
Μάλιστα στη θεολογία της Εκκλησίας μας τονίζεται ότι όσο πιο Άγιος είναι κανείς τόσο ξεχνά τα δικαιώματά του και θυμάται αποκλειστικά και μόνο τα δικαιώματα του Θεού και τις συμβουλές του.
Θυμάται συνεχώς ότι ο Θεός έχει δικαίωμα να έχει την πρώτη θέση σ’ όλες τις αποφάσεις μας, τις ενέργειες μας, τα προγράμματά μας.
Όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας προσευχόταν συνεχώς με τα λόγια του ψαλμωδού
«ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου».
Τι ωραία έκφραση αυτήν που αναφέρεις στην ομιλία σου:
«ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου».
Και μετά αναρωτιούνται οι άνθρωποι και δεν μπορούν να δώσουν μία λογική εξήγηση στο πώς,
αυτός που ήταν προηγουμένως λύκος, έγινε ένα άκακο αρνί.
Και το αντίστροφο όμως...έχει την ίδια ακριβώς εξήγηση αδελφέ μου Χρήστο! Να είσαι ευλογημένος με αξεδίψαστη πάντα την ψυχή από Χριστό και την Αλήθεια Του!
Διαγραφή