Ζοῦμε
σὲ ἡδονιστικὲς κοινωνίες, καὶ ἄρα σὲ κοινωνίες ἐξαχρείωσης καὶ παρακμῆς
-μὲ μία φράση, σὲ κατεξοχὴν ἠλίθιες κοινωνίες. Ὁ ἡδονισμὸς μᾶς λέει ὅτι
πρέπει νὰ κάνουμε καὶ νὰ πιστεύουμε ὅ,τι μᾶς δίνει περισσότερη
εὐχαρίστηση. Ὁ ἡδονισμὸς εἶναι ἀκραῖος ἐγωισμός. Γιὰ νὰ ἀποκομίσουμε
εὐχαρίστηση ζοῦμε εἰς βάρος τῶν παιδιῶν μας, δηλαδὴ εἰς βάρος τῶν
ἀπογόνων μας -καὶ μάλιστα μὲ πολλοὺς τρόπους. Ἄν μιὰ κοινωνία ζεῖ εἰς
βάρος τοῦ μέλλοντός της εἶναι μιὰ αὐτοκαταστροφικὴ κοινωνία -παναπεῖ,
μιὰ κοινωνία ἀκραίας ἠλιθιότητας.
Στὶς δυτικὲς κοινωνίες τὰ παιδιὰ τῶν γηγενῶν λευκῶν ἔχουν μετατραπεῖ σὲ ὄντα πολυτελείας. Κάθε χρόνο σκοτώνουμε κατὰ χιλιάδες τὰ παιδιά μας πρὶν ἀπὸ τὴν γέννησή τους γιὰ νὰ ζοῦμε μιὰ ζωὴ «χωρὶς δεσμεύσεις». Κι αὐτὸ θεωρεῖται «κανονικότητα». Τὸ ἐκλογικεύουμε αὐτὸ ἐπικαλούμενοι τὸν συρμὸ τῶν «ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων» (τὸ δικαίωμα τῆς γυναῖκας νὰ ἐλέγχει τὸ σῶμα της κ.λπ.). Ἀνάγουμε σὲ ἀνθρώπινο δικαίωμα τὸ νὰ σκοτώνουμε τὰ πιὸ ἀθώα καὶ τὰ πιὸ ἀνυπεράσπιστα ἀνθρώπινα ὄντα.
Ὁπότε, ἀρκεῖ νὰ ἀρνηθοῦμε
μὲ περισσὴ ὑποκρισία ὅτι τὸ ἀνθρώπινο ἔμβρυο εἶναι ἄνθρωπος καὶ νὰ τὸ
ἐξισώσουμε μὲ τὰ κόπρανα («εἶναι ἁπλὰ μέρος τοῦ σώματός μου»). Ἐδῶ ὁ
φεμινισμὸς ὡς κατεξοχὴν μορφὴ ἐξισωτικοῦ ἠδονισμοῦ καὶ μισογυνισμοῦ
προσλαμβάνει τὴν μορφὴ τῆς δυσγονικῆς μέσῳ τῆς θεμιτὰ νομιμοποιημένης
ἐμβρυοκτονίας. Γιατί, λοιπόν, σᾶς κάνει (ἀκόμα) ἀλγεινὴ ἐντύπωση ἡ
παιδεραστία; Ἄλλωστε ἡ σεξουαλικότητα εἶναι «ρευστή».
Ἀφοῦ πλέον μέσῳ τῆς καθιέρωσης τοῦ φεμινισμοῦ ὡς ἐπίσημης ἰδεολογίας τὰ φύλα δὲν ἔχουν διαφορές, τώρα καθιερώνεται, ὡς λογικὸ ἐπακόλουθο, ἡ «ἰδεολογία τοῦ φύλου»: τὰ κοινωνικὰ φύλα, ἡ «ρευστότητα» τῶν φύλων, ὁ γονέας α καὶ ὁ γονέας β. Στὴν ἀρχὴ μᾶς λέγανε ὅτι ἡ «ἐξίσωση» ἀφοροῦσε τὴν ψῆφο καὶ τὸ ἐπάγγελμα. Μετὰ ἦλθε ἡ ἄμβλωση: τὸ μῖσος γιὰ τὴν ζωὴ τῶν παιδιῶν, ἡ ἄρνηση τῆς γυναικείας φύσης στὸν πυρήνα της.
Χωρὶς τὶς ἀμβλώσεις δὲν θὰ ὑπῆρχε ἔλλειμμα πληθυσμοῦ. Ἀλλὰ τώρα μᾶς λένε ὅτι ὑπάρχει πρόβλημα «ὑπερπληθυσμοῦ», παρ' ὅλο ποὺ διεθνῶς γεννιοῦνται λιγότερα παιδιὰ καὶ ἔχει μειωθεῖ ὁ παγκόσμιος μέσος ὅρος γονιμότητας. «Κάντε (ἀκόμη) λιγότερα παιδιὰ γιὰ σώσετε τὸ περιβάλλον».
Ἐν τῷ μεταξὺ αὐξάνονται οἱ μηχανὲς καὶ νέες μηχανὲς ἐφευρίσκονται. Οἱ ἄνθρωποι φαίνεται νὰ χρειάζονται ὅλο καὶ λιγότερο, ἐπειδὴ οἱ μηχανὲς μποροῦν νὰ τοὺς ἀντικαθιστοῦν. Στὴν ἀρχὴ καταργοῦνται οἱ φυσικὲς ἰδιαιτερότητες τῶν φύλων, μετὰ ἀποδομεῖται τὸ ἴδιο τὸ φύλο, ποὺ ἀποτελεῖ τὸν ἔσχατο προσδιορισμὸ τῆς ἀνθρώπινης ταυτότητας (οἱ ἄνθρωποι, γιὰ εἶναι ἄνθρωποι, διακρίνονται πρῶτα σὲ φύλα καὶ μετὰ σὲ ὁτιδήποτε ἄλλο). Εἴμαστε τώρα ὅλα «ἄτομα» (τὸ κατεξοχὴν ὑποκείμενο τοῦ φιλελευθερισμοῦ): ἄτομα ἴσα, ὅμοια, ἄοσμα, ἄχρωμα, ἐναλλάξιμα, ἀντικαταστάσιμα.
Πρὸς τὸ παρὸν πρέπει νὰ συμβιβαστεῖτε μὲ τὴν υἱοθεσία παιδιῶν. Ἀποτελεῖ συστατικὸ μέρος τῆς «ἰδεολογίας τοῦ φύλου».
Τὴν
στιγμὴ ποὺ ἡ ἀστυνομία θὰ βλέπετε νὰ σᾶς ἀνακοινώνει καθημερινῶς τὶς
νέες ἐπιτυχίες της στὴν ἐξάρθρωση δικτύων παιδεραστίας (ποὺ ἐν τῷ μεταξὺ
θὰ ἀναπαράγονται, ἄν δὲν πολλαπλασιάζονται), ἡ κυβέρνηση θὰ προωθεῖ τὸ
δικαίωμα τῆς υἱοθεσίας ἀπὸ συγκεκριμένες κατηγορίες γονέων α καὶ β ὡς
ἕναν ἔμμεσο τρόπο γιὰ τὴν νομιμοποίηση τῆς παιδεραστίας, μὲ τὸ πρόσχημα
τῆς «ἀγάπης ποὺ δὲν κάνει διακρίσεις». Κάποιες κακὲς γλῶσσες
παρουσιάζουν στοιχεῖα μὲ αὐξημένα κρούσματα παιδεραστίας σὲ
συγκεκριμένου τύπου υἱοθεσίες, ἀλλὰ αὐτὲς δὲν θὰ βροῦν ποτὲ στασίδι γιὰ
κάτσουν στὸν καθημερινὸ ὄρθρο τῶν πρωινάδικων. Οἱ δεξιοὶ φιλελεύθεροι θὰ
χαμογελοῦν πλατιὰ γιὰ τὴν «κοινωνία τῶν δικαιωμάτων», τὴν ἴδια στιγμὴ
ποὺ θὰ δημιουργοῦν (μὴ ἐφεδρικοὺς) στρατοὺς νεόπτωχων, ἐνῶ οἱ ἀριστεροὶ
φιλελεύθεροι θὰ ἐπιχαίρουν γιὰ τὴν νίκη τους κατὰ τῆς πατριαρχίας καὶ θὰ
καυτηριάζουν τὴν «ἠθικὴ τῶν νοικοκυραίων», μὲ τὶς εὐλογίες τῶν κρατῶν,
τῶν διεθνῶν ὀργανισμῶν καὶ τῶν πολυεθνικῶν.
Καλὸ θὰ εἶναι νὰ μπεῖ στὰ σχολεῖα καὶ τὸ μάθημα τῆς «σεξουαλικῆς ἀγωγῆς», τὸ ὁποῖο ἁπλῶς θὰ ἀποτελεῖ παρακολούθημα τοῦ πραγματικοῦ σχολείου τῶν μέσων κοινωνικῆς δικτυώσεως καὶ τῆς τηλεοράσεως, ποὺ ἔχουν ἀναλάβει τὸ κατεξοχὴν μέρος τῆς σημερινῆς «διαπλάσεων τῶν παίδων», ἀφοῦ τὰ «κανονικὰ» σχολεῖα μετατρέπονται ὅλο καὶ περισσότερο σὲ ἀποθετήρια παιδιῶν καὶ ἐφήβων.
Σύμφωνα ἄλλωστε καὶ μὲ ἐμπειρογνώμονες ξένων ἀστυνομιῶν, ὑπάρχει σήμερα διαπιστωμένα ἕνα παγκόσμιο «κίνημα» ποὺ θεωρεῖ την παιδεραστία νόμιμο σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ (ἐδῶ μπαίνει τὸ στοιχεῖο τῆς «συναίνεσης», ποὺ συμβαδίζει μὲ τὴν μείωση τοῦ ὁρίου ἡλικίας γιὰ τὶς νόμιμες σχέσεις μεταξὺ ἀνηλίκων καὶ ἐνηλίκων), καὶ τὸ ὁποῖο μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι στὸ μέλλον θὰ καταλήξει στὴν νομιμοποίηση, ὅπως ἄλλωστε ἔγινε καὶ μὲ ἄλλους σήμερα νόμιμους σεξουαλικοὺς προσανατολισμούς, ποὺ παλαιότερα θεωροῦνταν παραφιλίες (δηλαδὴ σεξουαλικὲς ἀνωμαλίες). Ὁπότε καλὸ θὰ εἶναι νὰ συμβιβαστεῖτε μὲ τὰ σκίτσα τοῦ (κάθε) Ἡλία Κυριαζή, ἄν σᾶς ἀρέσει ἡ φιλελεύθερη δημοκρατία. Στὸ κάτω-κάτω ἀπεικονίζουν συναινετικὲς σχέσεις μεταξὺ ἐνηλίκων καὶ παιδιῶν, τὶς ὁποῖες σύντομα θὰ ὀφείλεται νὰ ἀνέχεστε. Καὶ ὁ φιλελευθερισμὸς τὴν συναίνεση καὶ τὴν ἀνεκτικότητα τὶς ἔχει κορώνα στὸ κεφάλι του, ὑπὸ τὴν αὐστηρὴ προϋπόθεση ὅτι θὰ συμφωνεῖτε μαζί του. Ἔ, μὴν σᾶς ποῦνε καὶ φασίστες. Κρίμα δὲν εἶναι!
https://proskynitis.blogspot.com/
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου