ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Οἱ γυναῖκες Μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας δὲν ὑστέρησαν σὲ ἡρωικὸ φρόνιμα ἀπὸ τοὺς ἄνδρες. Ὑπέδειξαν τὸ ἴδιο μὲ ἐκείνους ἡρωισμὸ ἢ καὶ τοὺς ξεπέρασαν πολλὲς φορές. Γι᾿ αὐτὸ καὶ τιμῶνται τὸ ἴδιο λαμπρὰ μὲ ἐκείνους.
Μιὰ ἀπὸ τίς μεγαλομάρτυρες γυναῖκες εἶναι καὶ ἡ ἁγία Μαρίνα. Γεννήθηκε στὴν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας τῆς Μ. Ἀσίας περὶ τὸ 255 μ. Χ. ἀπὸ ἐπιφανεῖς γονεῖς. Ὁ πατέρας της ὀνομαζόταν Αἰδέσιος ἦταν ὁ ἐπίσημος ἱερέας τῶν εἰδώλων τῆς περιοχῆς. Ἡ μητέρα της πέθανε λίγες μέρες μετὰ τὴ γέννα τῆς μονάκριβης κόρης της, τὴν ὁποία ὀνόμασαν Μαρίνα. Ὁ πατέρας της, μὴ μπορῶντας νὰ φροντίσει τὸ βρέφος τὸ παρέδωσε σὲ μιὰ γυναῖκα ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη γιὰ νὰ τὸ φροντίζει μέχρι νὰ μεγαλώσει. Ἡ γυναῖκα αὐτὴ ἦταν κρυφὴ καὶ ἔνθερμη Χριστιανή. Ἡ μικρὴ Μαρίνα ἄκουγε στὸ χριστιανικὸ ἐκεῖνο σπίτι νὰ μιλοῦν γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ νὰ τὸν λατρεύουν μὲ εὐλάβεια καὶ σεμνότητα. Ἄκουγε ἱστορίες γιὰ τὴ θαυμαστὴ ζωή του, γιὰ τὰ θαύματά του, γιὰ τὴ διδασκαλία του, γιὰ τὴ σταύρωσή του, γιὰ τὴν ἀνάστασή του καὶ τὴ θεία ἀνάληψή τους στοὺς οὐρανούς. Ἡ παιδικὴ καὶ ἀθώα ψυχή της ἀπομνημόνευε μὲ θαυμαστὸ τρόπο ὅ,τι ἔβλεπε καὶ ἄκουγε στὸ εὐλογημένο ἐκεῖνο σπιτικό. Συγκινοῦνταν ἀφάνταστα μὲ τὸ πάθος τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν κατάλαβε, ρωτοῦσε λεπτομέρειες γιὰ τὴ νέα πίστη, ἡ ὁποία ἔγινε σύντομα καὶ δική της πίστη.
Βρισκόμαστε στὴν ἐποχὴ ποὺ εἶναι σὲ πλήρη ἐξέλιξη οἱ φοβεροὶ διωγμοὶ κατὰ τῶν Χριστιανῶν. Τὸ νεαρὸ καὶ χαριτωμένο κορίτσι ἄκουγε τίς συζητήσεις τῶν εὐσεβῶν ἐκείνων ἀνθρώπων καὶ λυπόταν ἀφάνταστα γι᾿ αὐτό. Δὲ μποροῦσε νὰ καταλάβει ὅτι μπορεῖ νὰ κρύβεται τόσο μεγάλο μῖσος στὴν καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ νὰ τὸν ὁδηγεῖ σὲ ἀποτρόπαια καὶ ἀπάνθρωπα βασανιστήρια καὶ τὸ θάνατο, ὅπως αὐτὰ τῶν εἰδωλολατρῶν. Ἄκουγε ἐπίσης νὰ μιλᾶνε γιὰ τὸν σπάνιο ἡρωισμὸ τῶν Χριστιανῶν Μαρτύρων, οἱ ὁποῖοι δὲ δείλιαζαν μπροστὰ στὰ βασανιστήρια καὶ ἀρνοῦνταν νὰ θυσιάσουν στὰ εἴδωλα καὶ νὰ ἀπαρνηθοῦν τὴν πίστη τους στὸ Χριστό, στὸ μεγάλο Θεό, ποὺ προσκυνοῦσαν στὸ εὐλογημένο σπίτι ποὺ τὴν φιλοξενοῦσε. Δὲν ἄργησε νὰ καλλιεργηθεῖ στὴν ἄγουρη νεανική της ψυχὴ ἕνας μεγάλος θαυμασμὸς γιὰ τοὺς Χριστιανοὺς Μάρτυρες.
Ὅταν ἔγινε δεκαπέντε χρονῶν ἄρχισε νὰ ἐκδηλώνει ἀνοιχτὰ τὴν ἐπιθυμία της νὰ γίνει Χριστιανή. Μιλοῦσε μὲ σεβασμὸ καὶ δέος γιὰ τὸ Χριστό, τὸν ὁποῖο θεωροῦσε τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος, γιὰ νὰ σώσει τὸ ἀνθρώπινο γένος. Μιλοῦσε μὲ θέρμη γιὰ τὴ νέα πίστη καὶ τὸ Χριστὸ στὶς φίλες της καὶ πολλὲς τίς ἔπεισε νὰ γίνουν καὶ ἐκεῖνες Χριστιανές. Ἀλλὰ φῆμες σὰν κι αὐτὴ τῆς μεταστροφῆς στὸν Χριστιανισμὸ ὄχι μόνο διαδίδονταν ταχύτατα, ἀλλὰ εἶχε τρομακτικὲς συνέπειες. Ἔτσι καὶ μὲ τὴ Μαρίνα. Ἔφτασε στ᾿ αὐτιὰ τοῦ εἰδωλολάτρη ἱερέα πατέρα της ἡ φήμη ὅτι ἡ κόρη του συμπαθεῖ τοὺς Χριστιανούς. Ἔστειλε ἀνθρώπους καὶ τὴν ἔφεραν κοντά του. Προσποιήθηκε ὅτι δὲ γνώριζε τίποτα γιὰ τίς φῆμες καὶ ἄρχισε νὰ τὴν καλοπιάνει γιὰ νὰ θυσιάσει στοὺς «θεούς» του. Ἐκείνη τότε, μὲ θαυμαστὸ θάρρος ὁμολόγησε τὴν πίστη της στὸ Χριστὸ καὶ στηλίτευσε τὴν πίστη του στοὺς ψεύτικους καὶ δαιμονικοὺς «θεούς» του.
Ὁ φανατικὸς εἰδωλολάτρης πατέρας της ἔγινε θηρίο ἀπὸ τὸ θυμό του. Δὲν ἤθελε οὔτε νὰ τὴν ἀντικρύσει κατὰ πρόσωπο. Ἀλλὰ καὶ ἡ νεαρὴ Μαρίνα κατάλαβε ὅτι ἦταν ἀνώφελο νὰ τὸν νουθετεῖ. Παράλληλα γιγάντωσε μέσα της ἡ ἐπιθυμία νὰ μαρτυρήσει καὶ αὐτὴ γιὰ τὸ Χριστό.
Βρισκόμαστε στὸ ἔτος 270, ὅπου ἔπαρχος στὴν Πισιδία ἦταν ὁ θηριώδης καὶ φανατικὸς εἰδωλολάτρης Ὀλύβριος, ὁ ὁποῖος μισοῦσε θανάσιμα τοὺς Χριστιανοὺς καὶ τοὺς καταδίωκε ὡς ἐπικίνδυνους ἐχθροὺς τῆς αὐτοκρατορίας. Ὅταν ἔφτασε στήν Ἀντιόχεια, ἔμαθε γιὰ τὴν κόρη τοῦ εἰδωλολάτρη ἱερέα, ἡ ὁποία ἔγινε Χριστιανὴ καὶ παρασύρει καὶ ἄλλους στὴν πίστη της. Διέταξε νὰ τὴ δέσουν καὶ νὰ τὴ φέρουν μπροστά του. Ἐκείνη στάθηκε μὲ θάρρος μπροστὰ του καὶ ὁμολόγησε μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς της τὸ Χριστό. Ὁ ἔπαρχος μὲ κολακεῖες προσπαθοῦσε νὰ τῆς ἀλλάξει γνώμη, ἀλλὰ ἐκείνη ἔμεινε σταθερὴ στὴν ὁμολογία της. Τότε ἄρχισαν οἱ ἀπειλὲς καὶ τὰ βασανιστήρια. Ὅλη τὴ μέρα τὴ βασάνιζαν καὶ τὸ βράδυ τὴν ἔκλειναν στὴ φυλακὴ χωρὶς τροφὴ καὶ νερό. Ἡ Μαρίνα προσευχόταν ἀδιάκοπα. Τὴ νύχτα ἐρχόταν ὁ διάβολος μὲ διάφορες φοβερὲς μορφὲς γιὰ νὰ τὴ φοβίσει, ἀλλὰ τὸν ἀπωθοῦσε μὲ τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ.
Κατόπιν τῆς ξέσκιζαν τίς σάρκες μὲ σιδερένια νύχια καὶ τὴν χτυποῦσαν ἀλύπητα μὲ σιδερένια ἀγκαθωτὰ ραβδιά. Τῆς ἔκαιγαν τὸ πληγωμένο σῶμα μὲ ἀναμμένους πυρσούς, τὴ βουτοῦσαν σὲ λέβητα μὲ καυτὸ ὑγρό. Ἐκείνη τὰ ὑπέμεινε ὅλα μὲ ἡρωισμὸ καὶ καρτερία. Πλῆθος κόσμου παρακολουθοῦσε τὰ μαρτύριά της καὶ ἀποροῦσαν πὼς ἕνα δεκαπεντάχρονο κορίτσι ὑπέμεινε τέτοια βασανιστήρια καὶ ἀντὶ γιὰ κραυγὲς καὶ κατάρες νὰ προσεύχεται καὶ νὰ συγχωρεῖ τοὺς βασανιστές της. Περισσότερο ἀπ᾿ ὅλα θαύμαζαν τὸ γεγονὸς ὅτι τὴ νύχτα θεραπεύονταν ἐντελῶς ἀπὸ τίς πληγές της. Γι᾿ αὐτὸ πολλοὶ ἀποφάσιζαν νὰ ἀσπασθοῦν τὴν πίστη τῆς Μαρίνας. Χιλιάδες ἄνθρωποι μεταστράφηκαν ἀπὸ τὴν ὁμολογία καὶ τὸν ἡρωισμὸ τῆς χριστιανῆς κόρης.
Διέταξε καὶ πάλι ὁ ἔπαρχος νὰ τὴν ὁδηγήσουν μπροστά του, μήπως καὶ τὴν μετέπειθε γιὰ ὕστατη φορά. Ἀλλὰ καὶ πάλι ἐκείνη φώναζε μὲ ὅλη της δύναμη τὴν πίστη της στὸν ἀληθινὸ Θεό. Τὴν ἴδια στιγμὴ ἔγινε σεισμὸς καὶ ἀκούστηκε ὑπερκόσμια φωνὴ ὅτι περιμένει τὴ Μάρτυρα νὰ τῆς χαρίσει τὸν αἰώνιο καὶ ἀμάραντο στέφανο τῆς δόξης. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ ἔκαμε νὰ μεταστραφοῦν δεκαπέντε χιλιάδες ἄνθρωποι στὸν Χριστιανισμό.
Βλέποντας ὁ ἔπαρχος ὅτι μᾶλλον ζημία προξενοῦσε στοὺς εἰδωλολάτρες, διέταξε νὰ ἀποκεφαλίσουν τὴν δεκαπεντάχρονη Χριστιανὴ καὶ νὰ σφάξουν ἀλύπητα ὅσους εἶχαν μεταστραφεῖ στὴ νέα πίστη. Μαζὶ μὲ τὴ Μαρίνα ἔχασαν τὴ ζωή τους περισσότεροι ἀπὸ δεκαπέντε χιλιάδες Χριστιανοὶ τῆς ἐπαρχίας Πισιδίας, τῶν ὁποίων τὴ μνήμη ἑορτάζουμε τὴν 16η Ἰουλίου, ἐνῶ τὴ μνήμη τῆς ἁγίας Μαρίνας στὶς 17 Ἰουλίου.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου