Ἡ κ. Ἀγγελικὴ Μαρκούλα ἀπὸ τὰ Ἀλάτσατα τῆς Σμύρνης, κάτοικος Αἰγίου, συνοικισμοῦ Τεμένης, διηγεῖται τὰ ἑξῆς: Τὸ 1937 ἡ κόρη μου Γαρυφαλιὰ εἶχε ἀρρωστήσει βαρειά. Ἦταν τότε 8 χρονῶν· ἀπὸ τὴν ἀρρώστια αὐτὴ εἶχε χάσει τὴν φωνή της· τὴν πῆγαν σὲ πολλοὺς γιατροὺς ἀλλὰ τίποτα. Τότε ἔταζαν στὴν Ἁγία Ἄννα. Πῆρε τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Ἄννης στὸ σπίτι της ὁ παπάς, κάνοντας ἁγιασμό. Τὸ βράδυ, τὸ κορίτσι τοῦ φάνηκε ὅτι τὸ κτύπησε μία γυναῖκα στὸ κεφάλι του καὶ τοῦ εἶπε: Εἶσαι καλά, σήκω καὶ μίλησε. Πράγματι, στὸ κεφαλάκι του τὸ παιδὶ εἶχε ἕνα σημαδάκι· ἀπὸ ἐκείνη τὴν ἡμέρα τὸ παιδὶ μίλησε. Τὴν ἄλλη μέρα κρέμασα στὴ χάρη της τὸ τάμα μου.Ἕνα χρυσὸ κοριτσάκι καὶ ἕνα χρυσὸ δακτυλίδι δικό μου, νὰ εὐχαριστήσω τὴ χάρη τῆς Ἁγίας Ἄννης, ποὺ ἔκανε τὸ παιδὶ καλά.
✶✶✶
Ἡ κυρία Ἑλένη Χατζησοφιανοῦ ἀπὸ τὸ Αἴγιον, τὸ 1940, μετὰ τὴν γέννα ἔπαθε φλεβίτη, καὶ εἶχε πρηστεῖ. Οἱ γιατροὶ τῆς εἶπαν ὅτι δὲν γίνεται καλά. Ἕνα μεσημέρι βλέπει νὰ μπαίνη στὸ δωμάτιό της μία μαυροφορεμένη γυναῖκα καὶ τῆς λέει: Θὰ ὑποφέρηΣς λίγο ἀκόμα, θὰ ἔλθῃς εἰς τὸ χεῖλος τοῦ τάφου, ἀλλὰ τελικὰ θὰ γίνῃς τελείως καλά. Ἡ ἄρρωστη τὴν ρώτησε: Ἐσεῖς ποιὰ εἶσθε; Καὶ τῆς ἀπαντᾶ: Εἶμαι ἡ Ἁγία Ἄννα, ποὺ παρακαλᾶς.
Ἀμέσως φέραμε τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Ἄννης στὸ σπίτι καὶ κάναμε ἁγιασμό· ἀμέσως ἡ ὑγεία της καλυτέρευσε πρὸς μεγάλη ἀπορία τοῦ γιατροῦ. Σὲ 4 μῆνες σηκώθηκε ἀπὸ τὸ κρεβάτι. Προσκυνῶ καὶ δοξάζω τὴν χάρη τῆς Ἁγίας Ἄννης.
✶✶✶
Ὁ κ. Διονύσιος Πληθάκης ἀπὸ τὸ χωριὸ Ροδιὰ τοῦ Αἰγίου διηγεῖται τὰ ἑξῆς: Τὸ 1948 εἶχε ἀρρωστήσει ἡ γυναῖκα μου, ὀνόματι Φωτεινή, χωρὶς νὰ βρίσκη θεραπεία. Ἕνα κοριτσάκι στὴ γειτονιὰ εἶδε στὸν ὕπνο του μία γυναῖκα καὶ τοῦ λέει: Νὰ πᾶς νὰ πῆς τῆς Φωτεινῆς νὰ τὴν πᾶνε στὸν συνοικισμὸ Αἰγίου στὴν Ἁγία Ἄννα καὶ θὰ γίνῃ καλά.
Τὸ παιδὶ τὸ εἶπε, ἀλλὰ δὲν ἔδωσαν σημασία στὰ λόγια του. Καὶ πάλι τὸ κοριτσάκι εἶδε στὸ ὕπνο του τὴν ἴδια γυναῖκα. Τότε πῆρα τὴν γυναῖκα μου καὶ τὴν ἔφερα στὴν ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Ἄννης. Κάναμε νυκτερινὴ λειτουργία καὶ ἁγιασμό, ἀνάψαμε τὰ κεριά μας καὶ φύγαμε. Ἀπὸ τότε ἔγινε καλά. Μέχρι σήμερα δὲν ἔχει τίποτα. Τὴν εὐχαριστοῦμε τὴν μεγαλόχαρη γιὰ τὸ καλὸ ποὺ μᾶς ἔκανε.
✶✶✶
Ἡ κ. Μαρία Μυλωνᾶ, κάτοικος συνοικισμοῦ Τεμένης, διηγεῖται τὰ ἑξῆς: Τὸ 1951 τὸ Σεπτέμβριο, εἶχα πάει γιὰ μιὰ δουλειά· γλίστρησα καὶ ἔπεσα μὲ συνέπεια νὰ κτυπήσω τὸ πόδι μου πολὺ καὶ νὰ πρησθῆ. Ἔφερα τὸ γιατρὸ καὶ μοῦ εἶπε ἀκινησία μεγάλη, ἀλλὰ οἱ πόνοι ἐξακολουθοῦσαν. Τότε παρακάλεσα τὴν Ἁγία Ἄννα νὰ μοῦ ἐλάττωση τοὺς πόνους. Τὸ βράδυ στὸν ὕπνο μου βλέπω τὴν Ἁγία Ἄννα νὰ πιάνη τὸ πόδι μου καὶ νὰ μοῦ λέη, ὅτι δὲν εἶναι τίποτα, θὰ περάση. Ὅταν θὰ σηκωθῆς, νὰ πᾶς νὰ ζητιανέψης γιὰ μένα νὰ γίνῃ τὸ σπίτι μου, μὴ βλέπης μόνο τὸν ἑαυτό σου...
Τὸ πρωὶ ποὺ ξύπνησα τὴν παρακάλεσα νὰ μοῦ πῆ ποῦ θὰ πάω νὰ ζητιανέψω. Σὲ τρεῖς μέρες τὸ πόδι μου ἤτανε καλά. Μὲ τὴν βοήθειά της, ὅπου πῆγα καὶ ζήτησα χρήματα, ὅλοι ἦσαν πρόθυμοι νὰ μοῦ δώσουν γιὰ νὰ κτισθῇ ἡ ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Ἄννης. Εἶναι γνωστὸ αὐτὸ καὶ στὸν ἱερέα τῆς ἐνορίας καὶ τῆς ἐπιτροπῆς.
Δοξάζω τὸν Θεό μας καὶ τὴν θαυματουργὸ Ἁγία Ἄννα, ἡ χάρη τῆς ὁποίας μὲ τόση στοργὴ μεριμνᾶ καὶ ἀκούει τὰς δεήσεις ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ἀγνωμόνων ἀνθρώπων.
✶✶✶
Ἡ κ. Μαρία Βάβαλη ἀπὸ τὴν Τέμενη Αἰγίου διηγεῖται τὰ ἑξῆς: Τὸ 1952 εἶχε ἀρρωστήσει τὸ ἀγόρι μου, ὁ Σωτήρης, ἡλικίας 7 χρονῶν. Ὑπέφερε πολύ. Πῆγα τὸ παιδί μου στὴν ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Ἄννης νὰ προσκυνήσω καὶ νὰ παρακαλέσω τὴν χάρη της νὰ τὸ κάνη καλά. Μείναμε ὅλη τὴ νύκτα στὴν ἐκκλησία προσευχόμενοι. Τὸ πρωὶ τὸ κοινώνησα, τὸ πῆρα καὶ ἔφυγα. Τὴν δεύτερη μέρα, ποὺ ξύπνησα, ἦταν τελείως καλά. Τὴν εὐχαριστῶ καὶ τὴν προσκυνῶ τὴν Ἁγία Ἄννα, ποὺ ἔδειξε τὴν χάρη της σὲ μένα τὴν ἁμαρτωλή.
✶✶✶
Τὸ 1962 ἡ Σουλτάνα Μουστερῆ εἶχε ἀρρωστήσει ἀπὸ μία σοβαρὴ καρδιακὴ κρίση καὶ τὴν πῆγαν στὸ νοσοκομεῖο Αἰγίου. Οἱ γιατροὶ τῆς βρῆκαν πολλὲς ἀσθένειες καὶ ἡ κάταστασί της ἦταν κρίσιμη. Ἀπελπισμένη ἡ ἄρρωστη ποὺ ἡ κάταστασί της χειροτέρευε, παρακάλεσε τὴν Ἁγία Ἄννα νὰ τῆς δώσει τὴν ὑγεία της, γιατὶ εἶχε τρία ἀνήλικα παιδιά. Καὶ ὢ τοῦ θαύματος, δὲν πρόλαβε ἡ ἄρρωστη νὰ καλοκοιμηθῆ καὶ βλέπει μία σκιὰ στὸ κρεββάτι της σὰν μία γυναῖκα νὰ βγάζη τὴν ζώνη ποὺ φοροῦσε καὶ νὰ τὴν βάζη στὴ μέση της τρεῖς φορὲς καὶ χάθηκε. Τὸ πρωὶ ἡ ὑγεία της καλυτέρεψε καὶ σὲ μία ἑβδομάδα ἔγινε τελείως καλὰ καὶ βγῆκε ἀπὸ τὸ νοσοκομεῖο. Προσκυνεῖ τὴν χάρη τῆς Ἁγίας Ἄννας.
✶✶✶
Ἡ κ. Μερσίνη Πασχαλίδου ἀπὸ τὸ Αἴγιον, ὁδὸς Στράτωνος 15, διηγεῖται τὰ ἑξῆς: Τὸ 1962 ἀρρώστησε ὁ ἐγγονός μου Γεώργιος Γεωργακόπουλος. Τὸν πήγαμε σὲ ὅλες τὶς ἐκκλησίες. Τελευταῖα, τὸ Φεβρουάριο τοῦ 1962, τὸν φέραμε στὴν ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Ἄννης.Μείναμε ὅλη τὴν νύκτα καὶ προσευχόμαστε μαζὶ μὲ τὸ παιδί. Τὸ πρωὶ φύγαμε καὶ τὸν Μάρτιο τοῦ 1962 τὸ ξαναφέραμε· κάναμε ὁλονύκτιο καὶ ἁγιασμό. Ἀπὸ τότε εἶδε τὴν ὑγεία του καὶ εἶναι πολὺ καλά. Προσκυνῶ τὴν χάρη τῆς Ἁγίας Ἄννης καὶ τὴν εὐχαριστῶ θερμῶς.
✶✶✶
Ἡ κ. Ἑλένη ἀπὸ τὰ Μελίσσια Αἰγίου διηγεῖται: Εἶχε πάθει ψυχοπάθεια καὶ εἶχε ξοδέψει
πολλὲς χιλιάδες στοὺς γιατροὺς καὶ δὲν τῆς κάνανε τίποτα. Ἔρχεται στὴν κ. Μετζελοπούλου
στὸ Αἴγιο καὶ αὐτὴ τὴν ἔστειλε στὴν ἐκκλησία τῆς Ἁγίας Ἄννης στὸ συνοικισμὸ ὅπου
εἶναι ἡ θαυματουργὸς εἰκόνα τῆς Ἁγίας. Πράγματι, ἦρθε στὴν ἐκκλησία καὶ ὁ Ἱερεὺς
τῆς εἶπε νὰ κάνῃ Σαρανταλείτουργο καὶ νὰ μείνῃ μέσα στὴν ἐκκλησία. Πράγματι, ἔκανε
τὶς λειτουργίες καὶ στὴν 38η λειτουργία ἐκεῖ ποὺ καθόταν τὰ μεσάνυχτα ἄκουσε μία
δυνατὴ βοὴ μέσα ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας καὶ βλέπει νὰ βγαίνῃ μία γυναῖκα μὲ τὰ
μαῦρα καὶ νὰ πηγαίνη κοντά της. Μόλις τὴν πλησίασε, τὴν σταύρωσε καὶ τῆς εἶπε: Ἑλένη,
σήκω ἐπάνω καὶ πήγαινε σπίτι σου, ἔγινες καλά, καὶ ἡ γυναῖκα ἀμέσως χάθηκε. Ἡ ἄρρωστη
φώναξε στὴ νεωκόρο αὐτὰ ποὺ τῆς εἶπε ἡ Ἁγία Ἄννα. Πράγματι, ἔγινε καλά, παντρεύτηκε
καὶ ἔχει καὶ δυὸ παιδιά. Ἡ νεωκόρος λεγόταν Τασία Πουρνάρα.
✶✶✶
Ἡ κ. Σταματία Μουγκάση ἦταν βαρειὰ ἄρρωστη. Τὴν εἶχαν πάει σὲ ὅλους τοὺς γιατροὺς τοῦ Αἰγίου καὶ τῆς Ἀθήνας, ἀλλὰ δὲν γινότανε τίποτα. Μόλις γύρισαν ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, ἡ μητέρα της καὶ οἱ δικοί της παρεκάλεσαν τὴν Ἁγία Ἄννα νὰ τῆς δώσῃ τὴν ὑγεία της. Πῆραν τὴν εἰκόνα τῆς Ἁγίας Ἄννης στὸ σπίτι καὶ ἔκαναν ἁγιασμό. Καὶ πράγματι μετὰ τὸν ἁγιασμὸ μὲ τὴν χάρη της καλυτέρεψε ἡ ὑγεία της· μετὰ ἀπὸ λίγες ἡμέρες ἔγινε τελείως καλὰ καὶ ζῆ μέχρι σήμερα.
✶✶✶
Ἡ κ. Σταματία Ζίντα διηγεῖται ὅτι: Εἶχε ἀρρωστήσει τὸ ἀγοράκι της καὶ δὲν γινότανε καλά. Τότε ἡ μητέρα του παρακάλεσε τὴν Ἁγία Ἄννα, ἔταξε τὸ δακτυλίδι της καὶ ἕνα χρυσὸ παιδάκι. Τὸ παιδὶ ἔγινε καλὰ καὶ αὐτὴ δοξάζει τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Ἄννης.
✶✶✶
Ἡ κ. Φωτεινὴ Παπίρη διηγεῖται ὅτι: Τὸ παιδί της ὀνόματι Γιῶργος εἶχε ἀρρωστήσει ἀπὸ αἱματουρία. Ἔδιναν αἷμα ὁ πατέρας καὶ ἡ μητέρα, ἀλλὰ ἀντὶ νὰ καλυτερεύη, χειροτέρευε. Οἱ γιατροὶ μᾶς εἶχαν ἀπελπίσει. Τότε τὸ ἔταξα στὴ χάρη τῆς Ἁγίας Ἄννης. Τὸ παιδί της ἔγινε καλά. Τώρα εἶναι ἄνδρας παντρεμένος μὲ ἕνα παιδί. Προσκυνῶ καὶ δοξάζω τὴν Ἁγία Ἄννα.
✶✶✶
Μία κυρία ἀπὸ τὴν Ἀκράτα εἶχε τὸ ἀγοράκι της βαρειὰ ἄρρωστο. Ἔταξε στὴν Ἁγία Ἄννα νὰ κάνῃ τὸ παιδί της καλὰ καὶ θὰ τῆς ἔφερνε μία λαμπάδα σὰν τὸ ἀνάστημά του καὶ νὰ τῆς λειτουργήσῃ. Πράγματι, τὸ παιδί της ἔγινε καλά, ἀλλὰ ἀπὸ τὴν χαρά της ξέχασε τὰ τάματα ποὺ εἶχε κάνει! Τὸ βράδυ εἶδε στὸν ὕπνο της τὴν Ἁγία Ἄννα καὶ τῆς λέει: ἐγὼ ἔκανα καλὰ τὸ παιδί σου, ἐσὺ ὅμως ξέχασες τὸ τάμα σου. Τὸ πρωὶ σηκώθηκε καὶ ἦρθε στὴν Ἁγία Ἄννα καὶ ἔφερε τὸ τάμα της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου