ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ
Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Οἱ ὅσιες γυναῖκες συναγωνίστηκαν ἐπάξια τοὺς ὁσίους ἄνδρες σὲ πνευματικοὺς ἀγῶνες καὶ ἁγιότητα. Ἡ Ἐκκλησίας μας ἔχει νὰ ἐπιδείξη μιὰ πλειάδα ὁσίων γυναικῶν, οἱ ὁποῖες λαμπρύνουν τὸ ἐκκλησιαστικὸ στερέωμα. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς ὑπῆρξε καὶ ἡ ἁγία Μεθοδία ἡ ἐν Κιμώλῳ. Μιὰ σύγχρονη ὁσιακὴ σημαντικὴ μορφή.
Καταγόταν ἀπὸ τὴ νῆσο Κίμωλο καὶ γεννήθηκε τὴν 10η Νοεμβρίου 1865 ἀπὸ γονεῖς θεοσεβούμενους καὶ ἐνάρετους. Ὁ πατέρας της ὀνομαζόταν Ἰάκωβος καὶ ἡ μητέρα της Μαρία, τὸ δὲ ἐπίθετό της ἦταν Σάρδη. Στὴν οἰκογένεια ὑπῆρχαν τρεῖς γιοὶ καὶ πέντε θυγατέρες. Ἡ δεύτερη ἀπὸ αὐτὲς ἦταν ἡ Εἰρήνη, ἡ ὁποία μετονομάστηκε ἀργότερα σὲ Μεθοδία. Ἀπὸ μικρὸ κορίτσι διακρίνονταν γιὰ τὴ σεμνότητά της, τὴν πίστη της στὸ Θεὸ καὶ τὴν ὑπακοή της. Ἦταν στολισμένη μὲ ἀρετὲς καὶ καλωσύνη καὶ γιὰ γι᾿ αὐτὸ ξεχώριζε ἀπὸ τὰ ἄλλα κορίτσια τῆς οἰκογένειας καὶ τῆς περιοχῆς. Οἱ φτωχοὶ καὶ ἀγράμματοι γονεῖς της φρόντισαν νὰ τὴ μεγαλώσουν μὲ παιδεία καὶ νουθεσία Κυρίου. Τῆς ἐμφύτευσαν βαθειὰ στὴν ψυχή της τὴν ἀγάπη στὸ Χριστὸ καὶ τὴν ἀφοσίωση στὴν Ἐκκλησία.
Σὲ νεαρὴ ἡλικία, ὅπως ἦταν ἡ συνήθεια τῆς ἐποχῆς, ἀποφάσισαν οἱ γονεῖς της νὰ τὴν παντρέψουν μὲ ἕναν νέο ναυτικὸ ἀπὸ τὴ Χίο. Ἡ Εἰρήνη, ἂν καὶ εἶχε ἄλλα σχέδια γιὰ τῆς ζωή της, νὰ ἀκολουθήσει τὸν μοναχικὸ βίο, νὰ ἀφιερωθεῖ ὁλοκληρωτικὰ στὸ Θεό, ὑπάκουσε στοὺς γονεῖς της νὰ μὴν τοὺς λυπήσει. Χωρὶς λοιπὸν τὴ θέλησή της, παντρεύτηκε τὸν νέο Χιώτη. Ὅμως ἡ εὐσέβεια τῆς Εἰρήνης δὲν ἔπαψε καὶ μετὰ τὸ γάμο της. Τηροῦσε μὲ ἀκρίβεια τὶς νηστεῖες, ἐξομολογοῦνταν τακτικὰ καὶ κοινωνοῦσε ἀδιάκοπα. Ποτὲ δὲν παραπονέθηκε γιὰ τὴν ματαίωση τῶν σχεδίων της νὰ ἀκολουθήση τὸν μονήρη βίο. Τιμοῦσε τὸ σύζυγό της καὶ οὐδέποτε τοῦ φανέρωσε τὸν κρυφὸ πόθο της νὰ ἀκολουθήση τὸν Νυμφίο τῆς ψυχῆς της Χριστό. Μέσα στὴν ψυχή της ἔτρεφε τὴν ἐλπίδα πὼς κάποτε ἴσως πραγματοποιοῦνταν ὁ εὐσεβὴς πόθος της.
Ὕστερα ἀπὸ λίγο καιρὸ συνέβη τὸ ἀπροσδόκητο. Τὸ πλοῖο ποὺ ἐργάζονταν ὁ σύζυγός της ναυάγησε στὰ παράλια τῆς Μ. Ἀσίας καὶ ἐκεῖνος κατέστη ἀγνοούμενος, ἀφοῦ δὲν ἐπέστρεψε ποτὲ στὸ σπίτι του. Προφανῶς εἶχε πνιγεῖ. Μάταια τὸν περίμενε γιὰ πολὺ καιρὸ ἡ Εἰρήνη. Ὅμως ἀφοῦ εἶδε ὅτι δὲν ἐμφανίζονταν, ἀποφάσισε νὰ ἱκανοποιήση τὴν παιδικὴ ἐπιθυμία της νὰ ζήσει πλέον ὡς μοναχή. Πῆγε στὸν ἐπίσκοπο Σύρου Μεθόδιο καὶ τοῦ ζήτησε νὰ ντυθῇ τὸ μοναχικὸ σχῆμα. Ἐκεῖνος δέχτηκε καὶ τὴν ἔκειρε μοναχὴ στὴν Ἱερὰ Μονὴ Ὁδηγήτριας Κιμώλου, δίνοντάς της τὸ μοναχικὸ ὄνομα Μεθοδία.
Γιὰ τὴ Μεθοδία ἀνοίχτηκε μπροστά της ἕνας νέος δρόμος πνευματικοῦ ἀγῶνα. Ἡ ψυχή της αἰσθάνονταν ἀπέραντη ἀγαλλίαση καὶ εὐχαριστοῦσε μέρα καὶ νύχτα τὸ Θεό, ποὺ τὴν ἀξίωσε νὰ νοιώση τὶς μυστικὲς ἐμπειρίες τῆς ἀσκητικῆς ζωῆς. Ἄρχισε νὰ μελετᾶ μὲ πάθος ἀσκητικὰ βιβλία, θέλοντας νὰ ἐφαρμόση ἡ ἴδια τὰ παραγγέλματα τῶν ἁγίων ἀσκητῶν τῆς Ἐκκλησίας μας. Ἄρχισε μὲ ἀκρίβεια τὴν ἐφαρμογή τους. ἀδιάλειπτη προσευχή, νηστεία, ἀγρυπνία καὶ θεωρία. Ἀκολουθοῦσε τὸν ἀγῶνα ἀποκοπῆς τῶν παθῶν καὶ τῆς νεκρώσεως τοῦ παλιοῦ ἑαυτοῦ της. Ἐνωρὶς φάνηκαν τὰ σημάδια τῆς ἁγιότητά της.
Θεώρησε καλὸ καὶ ὠφέλιμο νὰ ζεῖ σὲ ἀπομόνωση, ὥστε νὰ μὴν ἀποκόβεται ἀπὸ τὴν προσευχὴ καὶ τὴ θεωρία τοῦ Θεοῦ. Κλείστηκε σὲ ἕνα μικρὸ κελλὶ στὴ θέση «Στιάδι», μέσα στὸ Κάστρο τῆς Κιμώλου, κοντὰ στὸν Ἱερὸ Ναὸ τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος. Ἐκεῖ ζοῦσε μὲ ἀδιάλειπτη προσευχὴ καὶ οὐράνιες ἀναβάσεις. Ἔβγαινε σπάνια ἀπὸ τὸ κελλί της καὶ μόνο σὲ ἐπείγουσα ἀνάγκη, ἰδιαίτερα νὰ προσφέρη τὴ βοήθειά της σὲ ἀνθρώπους ποὺ τὴν εἶχαν ἀνάγκη. Ἄλλωστε ἔτρεφε ἀπέραντη ἀγάπη γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ἰδιαίτερα γιὰ τοὺς ἐνδεεῖς, τοὺς ὁποίους ὠφελοῦσε ὅσο μποροῦσε.
Ἔγκλειστη ἡ Μεθοδία στὸ στενὸ κελλὶ της ζοῦσε ὡς ἐπίγειος ἄγγελος. Ὁ ὕπνος της ἦταν ἐλάχιστος, ἡ τροφή της στοιχειώδης. Κατὰ τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ δὲν ἔβγαινε καθόλου ἀπὸ τὸ κελλί της. Ζοῦσε μὲ ἐλάχιστη ξηρὴ τροφὴ καὶ νερό, τὰ ὁποῖα τῆς τὰ ἔδιναν ἀπὸ ἕνα μικρὸ παράθυρο τοῦ κελλιοῦ της καὶ ἐκείνη τοὺς ἀνταπόδιδε λίγο λάδι ἀπὸ τὸ ἀκοίμητο καντήλι τοῦ κελλιοῦ της. Οἱ εὐσεβεῖς κάτοικοι τῆς Κιμώλου, τὸ ἔπαιρναν μὲ εὐλάβεια καὶ ἄλειφαν μὲ αὐτό τους ἀσθενεῖς, οἱ ὁποῖοι, σὲ πολλὲς περιπτώσεις γινόταν καλὰ μὲ τὶς εὐχὲς τῆς ἁγίας μοναχῆς.
Μιὰ ἀπὸ τὶς ἀρετές της ἦταν τὰ ἀστείρευτα δάκρυα γιὰ τὸν ἑαυτό της, τὸν ὁποῖο θεωροῦσε ἁμαρτωλὸ καὶ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἡ προσευχή της συνοδεύονταν πάντα ἀπὸ ποταμοὺς δακρύων καὶ γι᾿ αὐτὸ εἶχε ἀποτελεσματικότητα ἡ προσευχή της. Μιὰ ἄλλη εὐσεβὴς ἐνασχόλησή της στὸ κελλὶ της ἦταν ἡ ἀνάγνωση θεοφιλῶν συγγραμμάτων. Τὰ θεῖα λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας τὴν ἔθελγαν καὶ τὴν εὐχαριστοῦσαν ἀφάνταστα. Ζοῦσε γιὰ τὸ Χριστὸ καὶ εἶχε πάψει νὰ ζεῖ γιὰ τὸν ἑαυτό της. Τὸ λιπόσαρκο ἀσκητικό της σαρκίο εἶχε μεταβληθῇ σὲ σκεῦος καὶ κατοικία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ γι᾿ αὐτὸ ἀξιώθηκε πολλῶν θαυμάτων.
Ἡ φήμη τῆς ἁγίας ἀσκήτριας εἶχε διαδοθῇ σὲ ὅλο τὸ νησί, ἀλλὰ καὶ στὰ ἄλλα νησιὰ τοῦ Αἰγαίου. Πολλοὶ ἔτρεχαν στὸ μικρὸ κελλί της, κυρίως γυναῖκες, γιὰ νὰ ἀκούσουν λόγια πνευματικὰ καὶ παρηγορητικά. Ποτὲ δὲν ἀρνοῦνταν νὰ τοὺς δεχτεῖ. Ὡς στοργικὴ μητέρα τοὺς ἄκουγε, τοὺς συμπονοῦσε καὶ τοὺς ὠφελοῦσε μὲ τὶς νουθεσίες της. Πάμπολλες κουρασμένες καὶ βασανισμένες ψυχὲς βρῆκαν στὴν Μεθοδία παρηγοριὰ καὶ ὁδηγήθηκαν στὴ μετάνοια καὶ τὴ σωτηρία. Δίδασκε μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς της τὴν ἀγάπη, τὴν ὑπομονὴ καὶ τὴν καρτερία στὶς ἀντιξοότητας τῆς ζωῆς.
Ἔτσι πολιτεύτηκε ἡ ἁγία μοναχή, ὠφελῶντας τὸν ἑαυτό της καὶ τοὺς ἄλλους. Ὁ Κύριος τὴν κάλεσε κοντὰ Του τὴν Κυριακὴ 5 Ὀκτωβρίου τοῦ ἔτους 1908 σὲ ἡλικία μόλις 43 ἐτῶν. Τὴν ἑπομένη τῆς κοιμήσεώς της παρατηρήθηκε ἡ εὐκαμψία τῶν μελῶν τοῦ λειψάνου της, ὡς τεκμήριο τῆς ἁγιότητάς της. Ὁ πιστὸς λαός τῆς Κιμώλου κήδεψε πάνδημα τὴν ἁγία μοναχή. Ἀργότερα ἔγινε ἀνακομιδὴ τῶν ἱερῶν λειψάνων της, τὰ ὁποῖα τοποθετήθηκαν στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Σπυρίδωνος Κιμώλου καὶ ἀποτελοῦν πηγὴ θαυμάτων. Ἡ μνήμη τῆς ἁγίας Μεθοδίας τιμᾶται στὶς 5 Ὀκτωβρίου.
__________________________________
Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ
«Πᾶνος»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου