Μυργιώτης Παναγιώτης: Ἅγιον 12ήμερο 1940. Γράμμα ἀπὸ τὸ μέτωπο.

 

Γράφει ὁ Παναγιώτης Μυργιώτης

 

Δεκέμβριος τοῦ 1940, διανύουμε τὶς τελευταῖες ἡμέρες. Ὁ χειμῶνας ἰδιαίτερα βαρύς. Ἐπικρατεῖ ἀφόρητο κρύο καὶ τὸ χιόνι ἔχει σκεπάσει τὰ πάντα Ὁ πόλεμος μαίνεται εἰς τὶς παγωμένες βουνοκορυφές. Τὰ ἑλληνόπουλα ἀπωθοῦν τοὺς ἐπιτεθειμένους ἐχθροὺς τῆς Ἐλευθερίας μας καὶ σημειώνουν σημαντικὲς νῖκες.
 

Παραμονὲς τῆς πρωτοχρονιᾶς ὁ γεροΗλίας ἔχει δίπλα του τὰ δυὸ ἐγγονάκια του τὴν Φωτεινούλα καὶ τὸν Ἠλία καὶ τοὺς διηγεῖται τὰ κατορθώματά του ἀπὸ τὸν μακεδονικὰ ἀγῶνα δίπλα εἰς τὸν ἥρωα Παῦλο Μελᾶ καὶ τὰ μάτια του βουρκώνουν ἀπὸ συγκίνηση καὶ ὑπερηφάνεια, γιατί συνέβαλε καὶ αὐτὸς εἰς τὴν ἐλευθερία τῆς Μακεδονίας μας ἀπὸ τοὺς Τούρκους καὶ ἄλλους δυνάστες.
 

Ἡ συμβία του κυρὰ Φωτεινὴ μὲ τὴ νύφη τους Κατερίνα τὴ σύζυγο τοῦ υἱοῦ τους Δημητρίου ἀσχολοῦνται μὲ τὰ τοῦ σπιτιοῦ, μέρες ποὺ εἶναι. Συγχρόνως ἐπιμελοῦνται καὶ συντονίζουν καὶ τὶς ἄλλες γυναῖκες τοῦ χωριοῦ οἱ ὁποῖες ἀσχολοῦνται μὲ τὴν περιποίηση τῶν τραυματιῶν ἢ μὲ τὸ πλέξιμο τῆς φανέλας τοῦ στρατιώτη.
 

Ἔξω κρύο τσουχτερὸ ποὺ παγώνει τὰ πάντα. Ἡ φωτιὰ εἰς τὸ τζάκι καὶ τὸ ἑορταστικὸ κλίμα ζεσταίνουν τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. Εἰς τὸ σπιτικὸ τοῦ κυρ Ἠλία ἡ ἀτμόσφαιρα ἑορταστικὴ καὶ ἀγωνιώδης ἔχουν πολλὲς ἡμέρες νὰ λάβουν γράμμα ἀπὸ τὸ μέτωπο. Ἀπὸ τὸν Δημήτρη καὶ τὰ ἐγγόνια ρωτοῦν καὶ ἐπιζητοῦν τὴν παρουσία τοῦ πατέρα. Ξαφνικὰ ἀκούγονται κτυπήματα εἰς τὴν πόρτα. Ποιός νὰ ἦλθε μέσα εἰς τὸ κρύο καὶ κυρίως τί μαντᾶτα φέρνει. Ἦταν ὁ ταχυδρόμος τοῦ χωριοῦ καὶ ἔφερε τὸ πολυπόθητο μήνυμα. Ἕνα γράμμα ἀπὸ τὸν μαχητή-πολεμιστὴ Δημήτριο.
 

Μὲ τρεμάμενα χέρια ἀπὸ χαρὰ καὶ συγκίνηση , ἀφοῦ κάθισαν γύρω ἀπὸ τὸ τζάκι, ἀρχίζει νὰ διαβάζῃ ἡ Κατερίνα μὲ παλλόμενη φωνὴ «Ἀνήμερα Χριστουγέννων 1940.
 

Ἀπὸ τὶς παγωμένες βουνοκορυφὲς τῆς Πίνδου, βρίσκω λίγο χρόνο καὶ ἀπευθύνομαι εἰς τὴν πριγκίπισσα Φωτεινή, τὸν διάδοχο Ἠλία, τὴν πεφιλημένη Κατερίνα καὶ σὲ ἐσᾶς σεβαστοί μου γονεῖς. Οἱ συνθῆκες ἄσχημες, τὸ κρύο πολικό. Μᾶς ζεσταίνει ἡ ἀγάπη ὅλων σας καὶ ἡ Σκέπη τῆς Παναγίας. Ἡ φανέλα τοῦ στρατιώτη ἁπαλύνει τὸν πόνο καὶ μᾶς προφυλάσσει ἀπὸ τὰ κρυοπαγήματα. Καθημερινὰ σημειώνουμε νῖκες καὶ ἀπωθοῦμε τὸν εἰσβολέα μὲ τὸ ἀέρα καὶ τὴν εὐλογία τῆς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ, ἡ γενναία ἑλληνικὴ ψυχὴ μὲ τό ¨ἀέρα¨ τρέπει σὲ φυγὴ τοὺς ἐχθρούς.
 

Τὶς τελευταῖες δυὸ τρεῖς ἡμέρες δὲν δεχτήκαμε ἐχθρικὴ ἐπίθεση, ἔτσι μπόρεσαν οἱ ἱερεῖς τοῦ τάγματος π. Μιχαὴλ καὶ π. Παῦλος νὰ ἐξομολογήσουν ὅσους ἐπιθυμοῦσαν καὶ σήμερα τέλεσαν τὴ Θεία Λειτουργία καὶ κοινωνήσαμε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων. Ξεχωριστὴ εὐλογία καὶ χαρά, νὰ διαλαλεῖται τὸ χαρμόσυνο μήνυμα εἰς τὶς παγωμένες βουνοκορυφές. Συγκινημένοι ὅλοι εὐχηθήκαμε νὰ μὴ ζήσει ἡ ἀνθρωπότητα τὴ φρίκη ἄλλου πολέμου, νὰ ὑπερασπιστοῦμε τὸ δίκαιο τῆς Ἑλλάδας καὶ ὁ Ἅγιος Βασίλειος νὰ φέρῃ τὴν νίκη τῆς Ἑλλάδος καὶ νὰ ἀσχοληθοῦμε μὲ ἔργα θεάρεστα καὶ πατριωτικά.
 

Ὅπως μοῦ γράψατε εἰς τὸ τελευταῖο γράμμα ὁ ἥρωας τοῦ Μακεδονικοῦ ἀγῶνα, ὁ πολυτραυματίας γείτονας δάσκαλος κ. Στράτος προσφέρει οἰκειοθελῶς καὶ δωρεὰν τὶς ὑπηρεσίες του εἰς τὴν ἐκπαίδευση τῶν παιδιῶν τοῦ χωριοῦ μὴ ἐξαιρουμένων της Φωτεινούλας καὶ τοῦ Ἠλία. Τὸν εὐχαριστῶ ἀπὸ καρδιᾶς.
 

Τὶς καλύτερες εὐχὲς γιὰ τὸν νέο χρόνο 1941 γιὰ τὴν ἀγωνιζόμενη Ἑλλάδα τῆς Ἐλευθερίας καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ εἰς τὸν καθένα μας ξεχωριστὰ ὅτι καλύτερο.
 

Πολλὰ πολλὰ φιλάκια εἰς τὰ ἀγγελούδια μας Φωτεινὴ καὶ Ἠλία, εἰς τὴν σύζυγο Κατερίνα καὶ σεβαστοὶ γονεῖς ἀσπάζομαι τὴν δεξιά σας Δημήτρης.»
 

Συγκινημένοι καὶ χαρούμενοι, εὐχαρίστησαν τὸν πανάγαθο Θεὸ γιὰ τὸ πολὺ χαρμόσυνο μήνυμα. Τὸ φτωχικὸ ἔμοιαζε μὲ μικρὸ παλάτι. Ὅλα ξεχάστηκαν κούραση, κρύο καὶ ταλαιπωρία. Σφιχταγκαλιασμένοι
 

Μικροὶ καὶ μεγάλοι ἔψαλλαν ¨τὴ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ....»

Μυργιώτης  Παναγιώτης
Μαθηματικός

_______________________________________

Πολυτονισμὸς ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΣ

«Πᾶνος»