Ι.Ν. Προφήτου Ἠλιοῦ Θεσσαλονίκης
Βεβαίως, δέν εἶναι ὥρα γενικῶς γιά λογοπαίγνια, ἀλλά μᾶλλον γιά
δάκρυα ἐπί τῶν κυκλόθεν πνευματικῶν πτωμάτων· ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος μέ
εὐθύνη ἀναξίων ταγῶν βιώνει μία ἀπό τίς χειρότερες στιγμές στήν σύγχρονη
ἱστορία της.
Οὔτε ἐπί τῶν δύο Παγκοσμίων Πολέμων, οὔτε κἄν ἐπί
Τουρκοκρατίας, εἶναι δυνατόν νά ἀνιχνευθεῖ περίπτωση κατά τήν ὁποία
ἐπιβλήθηκε στήν Ἐκκλησία ἐν συνόλῳ νά σταματήσει νά ἐπιτελεῖ τήν Θεία
Λειτουργία, καί μάλιστα ἐπί προφάσει τῆς ὠφελείας τῶν πιστῶν.
Μόνον σέ
περίπτωση γενικοῦ πυρηνικοῦ πολέμου θά ἀντιμετωπιζόταν «ἀνωτέρᾳ βίᾳ»
τέτοιο ἐνδεχόμενο, ἐλλείψει Ἱερέων, πιστῶν, τῶν εἰδῶν τῆς Εὐχαριστίας,
ἱερῶν Ναῶν ἤ ἀκόμη καί ἁπλῶν οἰκιῶν.